ŞAHESER#wattpad2017

12.Bölüm (ANNE!)

Multimedya; Bölümden bir kare olarak düşünün ama asıl karakter olarak düşünmeyin.

Bölüm şarkısı olarak Ferah zeydan (Yanlışız senle)  olsun istedim.

İyi OKUMALAR... 😘

"Anne gezindiğin bağ, baba yaslandığın dağdır.
Ömrünün en güzel çağı annen ve babanla olandır."

-Ataol Behramoğlu....

"Zannetme hiç 'bitti herşey' deyip gitmek çok kolaydır.
Bazen acı öyle birşey yaşaması zor olaydır.

Hatırlar dalga dalga vurup vurup fırsatıyla kalır kalır durur intikamı var,

Hatırlar dalga dalga vurup vurup fırsatıyla kalır kalır durur intikamı var...

Bir gün geçse bir gün geçmez ben affetsem seni aşk affetmez aman aman yine yalan demek ki biz boşa yanmışız senle,

Bir gün geçse bir gün geçmez ben affetsem seni aşk affetmez aman aman yine yalan dedim ki biz büyük yanmışız senle...."

Herdemin içinde ki o büyük heyecan onu pür dikkat izleyen milyonlarca gözden oluşuyordu.
Huzurluydu....
Kendini tıpkı bir kuş misali hafif hissediyordu.
Bütün dertleri yok olmuş tek derdi şarkı bittikten sonra beklediği o alkış tufanıydı.

Huzuru iliklerinde hissediyordu adeta ...
Üstüne giydiği beyaz elbise ve açık omuzlarını örten kahverengi saçları gözlerine uyum sağlıyordu.
Tıpkı bir melek edâsıyla duruyordu sahnede.

Şarkının biteceğini anlamıştı herdem ve sesini alçatarak son nakaratını seslendirdi..

"Dedim ki biz büyük yanmışız senle...... "

Müziğin son bulmasıyla gözlerini yumdu ve sessizce bekledi biraz sonra kopacak olan ikinci bir alkış tufanını...

Geçen bir kaç saniye sonucu istediğini alamamış ve hüzünle açmıştı gözlerini...
Tuhaf..  Etrafta kimse gözükmüyordu.
O sırada duyduğu alkış sesi ile irkilmisti.
Gözleri hızla etrafı taradı karanlık olan salonda gözleri siyaha meydan okuyan iki parıltı ile buluştu.
Alkış sesi uzun sürmemişti..
O sırada elinde ona doğru uzatılan gümüş bir şeye çarptı gözleri.
Bu... Bu silahtı ve herdeme doğrultulmuştu.
Birden tüm vücudunun titrediğini hissetti herdem ve yavaş adımlarla geriye doğru yürümeye başladı.
En son belinin duvarla temas ettiğini hissedince bu tekrar irkilmesine neden olmuştu.
Sanki ne diyeceğini unutmuş gibiydi.
Kelimeler dilinde lâl olmuştu.
Ölümden korkmuyordu tek korkusu hayalleriydi.
Hayallerini gerçekleştirmeden ölmek istemiyorudu.
Ama şuan yapabileceği tek şey vardı..
Gözlerini yumdu ve tetiğin çekilmesini bekledi.

Bir kaç saniye sonra kulakları sağır eden o tok ses havada duyuldu.....

####

Herdem sıçrayak uyanmıştı yatağından ve kan ter içinde kalmış vücuduyla zorlukla ayağa kalktı.
O sırada kolunda hissettiği sızıyla koluna bağlı olan serumu gördü.
Sinirle etrafa baktı.
Burası onun odası değildi...
Siyah ve koyu mavi ile dizayn edilmiş bu oda kime aitti.?

Ne ara buraya gelmişti?

Neler oluyordu?!!

Aklında ki sorular beynini zorluyordu.
Sinirle kolunda ki serumu çıkardı ve yere fırlattı.
Canı acımıştı ve herdem sadece yüzünü buruşturmakla yetinmişti.

Aklına bir şey gelmesini istercesine elleriyle başını sıkmaya başladı...
O anda aklına gelen şeyle adeta beyninden vurulmuşa döndü...