Ik merkte dat ik niet gewend was aan al die dingen over scoliose en ziekenhuizen en al die informatie die ik ook nog heb gekregen. Door al die stress en drukte kreeg ik last van mijn rug. Het kwam niet door die scoliose. Ik kreeg steken in mijn onderrug. Elke keer als ik bukte voelde ik weer een steek.
Ik vond het ook niet meer fijn dat ik onderuit gezakt zit. Dan kwam die steek weer terug, wat ik heel erg irritant vond.
Op mijn bureaustoel heb ik vanaf toen en nu in het heden nog steeds een kussen als ondersteuning voor mijn rug. Anders heb ik zo'n bolle rug en dat zit niet lekker.
Van die pijn raakte ik ook wel een beetje depri. Ik ben niet zo'n persoon die zit te janken bij elke tegenslag die ik tegen kom. Het doet pijn en ik zit er wel mee, maar ik ga gewoon weer door.
Ik heb na die rugpijn en nekpijn van daarvoor nooit meer tijdelijke last gehad. Het boeit me natuurlijk wel, maar ik laat het gewoon over me heen komen. Ik ben iemand die er leert mee leven. Het blijft moeilijk, maar na twee jaar kan ik alle tegenslagen aan. Zo ga ik door! Met huilen en niets doen kom ik nergens en dat ga ik jullie nog vertellen in de komende hoofdstukken die nog volgen!
Hallo mensjes!
Weer een klein hoofdstukje, maar ik wil niets overslaan. Ik heb het wel een beetje gecombineerd met mijn doorzettingsvermogen. Ik wil jullie laten weten dat met zo'n grote tegenslag het niet meteen het einde van de wereld is. Ik leer ermee omgaan en zie het onder ogen. Ik maak er gebruik van en word beter dan dat ik eerst was!
JE LEEST
Mijn Scoliose Verhaal
Non-FictionDaar zit ik dan. In het ziekenhuis. Wachten op mijn uitslag. Hopelijk heeft de dokter goed nieuws. Ik ben bang voor het resultaat. Wat nou als ik echt scoliose heb? Wat gebeurt er dan met me? Ik ga jullie mijn persoonlijke verhaal vertellen. Ik nee...
