Mijn Scoliose Verhaal

Goed nieuws

28/9/2017

Vandaag ga ik weer naar het ziekenhuis na 8 maanden. Ik ben niet echt zenuwachtig, maar best bang. Ik ben altijd bang voor het resultaat. In die 8 maanden was er zoveel gebeurd. Ik heb periodes gehad waarbij ik niet had getraind vanwege omstandigheden. Ik tel die gelijk bij voor als het slechter is geworden.

Eenmaal bij het ziekenhuis aangekomen, gaat het hele rondje beginnen. Röntgenfoto's, wachten, scans, wachten en dan eindelijk het gesprek met mijn dokter. Mijn nieuwsgierigheid neemt steeds meer toe. Hoe zal mijn rug na 8 maanden eruit zien? Tot mijn grote verbazing was het resultaat veel positiever dan ik had verwacht. De dokter was zelf ook heel erg verbaasd. De bocht leek gewoon kleiner! In mijn 3 jaar dat ik weet dat ik scoliose heb, kreeg ik altijd slecht nieuws of opgelucht nieuws. Opgelucht in de zin dat mijn bocht stabiel is. Ik was zo trots op mijzelf. Ik had al vertrouwen dat ik met mijn training mijn bocht kan verminderen, maar nu ben ik nog meer overtuigd.

Mijn dokter raadde mij aan om niet meer regelmatig te komen voor controle. Ik ben uitgegroeid en de kans is klein dat mijn bocht in deze periode verslechtert. Ik was zo gelukkig toen ik dat hoorde. Ik haat al die bezoeken aan het ziekenhuis. Het is vreselijk om dit onder ogen te zien en om al die foto's te maken. Ik leef hier elke dag mee en ik denk er altijd aan. Maar in het ziekenhuis word je daar nog meer bewust van en dat haat ik. Nu hoeft dat niet meer! Op zich vind ik het raar dat mijn dokter me aanraadt mij niet meer regelmatig te controleren, want op zich ben ik best jong en er kunnen veel dingen veranderen in 5 jaar bijvoorbeeld, maar ik vind het prima. Ik blijf gewoon door trainen voor mijn doel. Ik train voor mijn rug. Ik ga ervoor zorgen dat mijn bocht stabiel blijft en hopelijk nog meer gaat verminderen!