Mijn Scoliose Verhaal

Bezorgde vader

Vanaf het begin was mijn vader bezorgd over mij. Dat is begrijpelijk, want je wil je kind zoiets niet aandoen. Alleen, hij was en nog steeds een tikje overdreven bezorgd. Ik vind het niet erg, maar dat zorgt er weer voor dat ik me juist zorgen om hem maak. Ook al wil hij dat niet. Ik kan er niets aandoen, maar ik maak me dan weer zorgen om hem. Soms is hij zo bezorgd dat het irritant wordt. Ik weet dat ik dit niet verdien. Ik weet dat dit nooit goedkomt. Maar dat hoef ik echt niet elke keer te horen. Ik weet het al en ik ga gewoon door. En dat is een probleem bij hem. Hij kan of wil niet gewoon doorgaan. Hij ziet van veel dingen het slechte ervan in. Ook bij mijn beperking. Ik vind het ook niet leuk, maar ik kan er ook niets aandoen.

Ik vind het fijn dat mijn vader mij steunt. Ik weet dat ik altijd bij hem terecht kan als dat nodig is. Maar ik wil hem niet teveel zorgen maken en opzadelen met problemen als ik dat heb. Ik probeer alles zoveel mogelijk zelf te doen en dan als het nodig is hem om hulp vragen. Ik train voor mezelf, maar dat doe ik deels ook voor mijn vader. Ik wil hem laten zien dat het goed gaat met mijn training. Ik kan het zelf. Hij hoeft zich geen zorgen te maken.

Ik wil mezelf altijd met mijn school bewijzen. Elke cijfer dat ik krijg is deels voor hem. Ik ben altijd al een strever geweest en dat zal ik ook blijven. Met een laag cijfer stel ik mezelf, maar in mijn gedachten ook mijn vader teleur. Misschien gaat dar wat te ver denk je, maar het is een gewoonte geworden.

Ik ben sterk voor mezelf. Dat wil ik ook aan hem laten zien. Ik ga gewoon door met mijn leven, maar het is soms best wel moeilijk. Ik weet dat als het even niet mee zit, ik altijd bij hem terecht kan. Alleen ik wil het niet. Ik heb altijd zo'n instelling dat ik het altijd zoveel mogelijk zelf moet oplossen. Maar soms lopen de emoties zo hoog op, dat dat zelfs niet eens kan. Ik laat het dan gewoon komen.

Mijn vader masseert me wel eens. Nu ongeveer om de dag. Het is fijn als hij me masseert. Ook na een lange toetsperiode of tussendoor is het ook wel eens ontspannend. Na het masseren heeft hij altijd de neiging om mijn rug te bekijken. Het verandert niet. Mijn rug wordt nooit meer goed. Elke keer hoopt hij op verandering te zien. Als hij dat te vaak doet, wordt dat soms irritant.

Hij ziet vaak ook het nadelige gedeelte. Hij vraagt zich dan af waarom ik dit krijg. Ik heb geen grote fouten gemaakt, dus waarom krijg ik dit? Hij zegt ook wel eens dat onze familie met ongeluk is vervloekt. Hij zei dat aan het begin zo vaak! Ik werd er bijna gek van. Ik heb dat wel eens gezegd, maar hij kan er niets aandoen. Hij kan niet gewoon zomaar verder gaan.

Ik ben hem heel dankbaar. Dat laat ik hem misschien weinig zien, maar ik ben hem elke dag dankbaar. Alles wat hij voor me doet. Altijd ervoor zorgen dat ik een gezond leven kan leiden. Hij hoopt altijd dat ik later zal beseffen wat hij voor me doet. Ik besef elke dag dat hij veel voor me doet. Als het lukt wil ik hem dat teruggeven. Voor mijn ouders zorgen. Ik ben al blij als hij iets vind dat hem bezighoudt. Dat hij even geen zorgen heeft. Hij heeft altijd al zorgen gehad. Zijn verleden en nu door mij. Ik voel me daardoor ook weel schuldig over. Ik heb hem weer wat stress gebracht.

Ik hoop altijd dat mijn vader een toekomst kan hebben zonder zorgen. Hij hoeft alleen maar te zien hoe ik en mijn zusje opgroeien.