She's A Hater (KathNiel)

VI

Kiara's POV

Hinatid nila ako pauwi, mga 3:30pm na din ako nakadating.

Naisipan kong matulog muna.

3 HOURS LATER

Nagising ako, dahil sa katok sa pinto.

Sino kaya 'yun?

Tamad akong bumangon sa kama.

Binuksan ko ang pinto,

Si Kenneth?!

Joke.

Sila papa.

Bakit naman pupunta yung unggoy dito? hahaha

Di naman gubat 'tong bahay namin.

May Dyosa lang.

Ako yun. hihi

Nagmano ako sa kanila.

"Ma, pa, kain na tayo"

nagbukas na lang ako ng delata atsaka nag handa ng mga plato chuchu

Matapos kumain ay dinala ni papa simama sa kanilang kwarto

"Pa, ano po yung good news and bad news?" Tanong ko matapos niyang umupo sa aming kawayan na upuan, kung saan ay naka upo din ako.

"Ahh.."

"Eh. Ih. Oh. Uh" pagtuloy ko

Binatukan ako ni Papa.

Huhu

Why you do this to me?!

Tropa naman kami ni Pa eh, pati ni Ma. Pero dahil nga sa nangyari eh. Ganun.

"My good news is...."

"Langya Pa! Naka-english. naks!" pagputol ko sa sasabihin niya.
Kinakabahan ako eh.

Binatukan na naman ako.

"Nakaka-ilan ka na, Pa ha!" sabay suntok sa braso niya

"Oh, tama na! Ito na.." tumigil si papa

"Pa, naman! Pa thrill pang nalalaman, dami mong knows" pabiro kong sabi

"Kaysa naman sa walang alam" pabirong sabi ni Papa

"Ano na kasi?" naiinis na ko ha?

"Good news? May pag asa pa mama mo" -papa

"May pag asa pa ba kung susuko ka na" narinig ko yan sa kapitbahay namin na ang lakas magpatugtog. Parang ang laki ng sound system.

Sinamaan ako ng tingin ng aking napakagwapong tatay

"Joke lang pa. hehe. Buti naman kung ganon! Ano naman bad news?" tanong ko

"Eto na ang bad news, kulang ang pera" -papa

"Grabe naman Pa! BINIGAY NA ANG LAHAT, DI PA DIN SAPAT. HUHU"

"hugot pa!" binatukan na naman ako ng aking napakabait na tatay.

"PA! NAKAKADAMI NA HA?. Magkano po ba ang kailangan?" tanong ko

"3M 'nak" -papa

"ANOOOOO?!" sigaw ko. Siguradong rinig niyo hanggang sa kabilang bayan.

"Di ako bingi anak, naririnig kita. huwag kang sumigaw"

"Saan naman tayo kukuha nun?! Di naman tayo tumatae ng pera"

"Yun na nga eh."-papa

Naiiyak na 'ko. Imagine your mother having cancer, alam mong nahihirapan na siya. Kung pwede ako na lang, diba? I don't want to see her being hurt. Ayoko na nakikita siyang miserable. She's my mother, na kahit lagi na lang ang mali ko ang napupuna niya, na kahit minsan di niya alam na nasasaktan din ako sa mga sinasabi niya, mahal ko pa din siya, because siya ang dahilan kung bakit buhay ako at nagpapasalamat ako dahil dun. Kaya dapat habang buhay pa ang mama/mommy/nanay mo pahalagahan mo siya, alagaan, tell her your problems, mahalin mo dahil iisa lang siya.