BHO: His Secret Agent Pretend Wife (Book 1)

CHAPTER 20

CHAPTER 20

NANDITO na ako sa tapat ng bahay 'namin' kuno ni Dale. Gabi na akong nakarating dahil sa kakapilit ko kanila Boss na isali ako sa sa plano para sa Tuesday. Pero wala parin. Hindi daw pwede.

Nakasimangot na pumasok ako sa loob. Masama parin ang loob ko dahil sinisipag akong mag mission. Nasa far away land kasi ang katamaran ko at nagbabakasyon, meaning sinisipag nga ako.

Sinalubong ako ng mga kawaksi na binati ako. Kawaksi talaga? Ipinilig ko ang ulo ko dahil nagsisimula na naman ako sa habit kong pagkausap sa sarili ko. Ganon siguro talaga ang mga genius at kapita-pitagang katulad ko.

Ipagbunyi ang pagiging conceited! Ipagbunyi!

Tuloy-tuloy na pumasok na ako sa loob. Napakunot ang noo ko ng mapansin kong tahimik ang lugar. Parang wala din si Draco. Naglakad ako papunta sa taas at palingon-lingon ako. Imposible naman na tulog na si Dale.

Bakit, gusto mo salubungin ka ng yakap? Usisera kang brain ka ah. Kapag hindi ako nakapagpigil papapalitan kita ng brain na katulad kay Einstein.

Umakyat na ako sa taas. Baka nandoon nga si Dale at natutulog na. Maybe sumasakit na naman ang ulo niya. Napapadalas na din kasi iyon dahil ilang beses ko na din siyang tinawagan at sinabi niya sakin na panay-panay ang headache niya.

Napatigil ako ng makapasok ako sa loob ng kwarto namin. Puro roses ang paligid at may mga petals pa sa sahig. Naka dim yung ilaw at may scented candles pa na nakasindi. Sa isang tabi ay nandoon si Dale at nag gi-guitara.

Napalunok ako ng marinig ko kung anong tinutugtog niya. 'I'll Never Break Your Heart' ng Backstreet Boys. Lumapit ako sa kaniya.

I never felt anything like this before. Like my heart would burst out of my chest everytime I'd look at him. Like everything around me changes, like nothing else mattered but us. Like for the first time, my heart is showing me what real love is.

I always thought that you can never recognize love when you see it. It doesn't matter to me before because for me that kind of feeling is just a nuisance. For me, it's not important whether or not I find love. Now I know what I'm missing all this time.

Siguro nga takot akong magmahal. Pero now that I look at him, I know that I can trust him with my heart, even though loving him didn't have any assurance that I will not get hurt in the end.

Naramdaman kong tumulo ang luha ko. Nababaghan na pinahid ko yon. After many years of hardening myself, ngayon lang ako ulit umiyak ng totoo. Ngayon ko lang naramdaman kung paano maging totoo.

"D-Dale."

Ibinaba ni Dale ang guitara niya at naglakad siya palapit sa akin. I can see the desire in his eyes. Marahan na hinaplos niya ang pisngi ko dahilan para mapapikit ako. Hinawakan ko ang kamay niyang nakahawak sa akin.

"Open your eyes, baby."

Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko. I looked at him straight into his eyes. Communicating with him the things that cannot be said by words, hoping that he can see it, and he did. He smiled at me tenderly then his lips went down on mine.

I close my eyes and gave in into the feeling of being his. I wound my arms around his neck, pulling him closer to me.

Hindi ko alam kung sino ang unang kumilos. Basta ang alam ko lang ay naramdaman ko ang lamig ng paligid ng isa-isang nawala ang mga saplot ko sa katawan before I felt my back touched the bed.

Whatever happen tonight, I know in my heart that I won't regret it. Being with Dale made me alive and I want this to happen. I want to be in the world where there's no one else but us.

Iminulat ko ang mga mata ko at tumingin kay Dale na nakatingin din sa akin. I smiled at him. There's no place in this world better than where I am now with Dale. Somewhere where no one can reach us. A place where two hearts conquered everything.