Hij

Hoofdstuk 2

Als ik mijn ogen open doe lig ik in een vreemd bed in een vreemde kamer. Ik kijk naar rechts. Daar is een muur met een enorm raam erin. Dan kijk ik naar links, recht in de blauwe ogen van Joël. Het eerste wat ik denk is "OMG! Wat doet hij hier!", en "Wow heeft hij altijd al zulke blauwe ogen?" Ik zucht. "Nikkie?", zegt Joël, "Gaat het goed?" Ik doe mijn ogen dicht. Dit moet een droom zijn, dat kan niet anders... Hij zit niet echt op mijn bed dat is gewoon... "Alsjeblieft Nikkie! Geef nou antwoord" zegt Joël angstig. Ik doe mijn ogen open en moet lachen om zijn geschrokken gezicht. "Ja, het gaat prima" wel nu ik zie dat hij er is.

Joël zegt dat de de vreemde kamer een ziekenhuiskamer is. En legt uit dat ik doordat ik niet goed oplette met fietsen ik niet gezien had dat er een grote tak en wat stenen op de weg voor me lagen, waar ik over viel. "Toen je van je fiets viel en met je hoofd op de stenen knalde ben ik meteen van mijn fiets afgesprongen." Zegt Joël "Je had een wond aan je hoofd en was bewusteloos dus heb ik de ambulance gebeld en ben naast je blijven zitten tot hij er was. Na de ambulance heb ik je ouders gebeld, maar die namen niet op." Ik denk goed na. Wat was er nou ookalweer vandaag? Dan weet ik het weer. "Dat klopt ze zijn in Malibu naar mijn zieke oma." "En ze laten jou helemaal alleen?" Joël kijkt me ongelovig aan. Ik knik en voel mijn wangen rood worden. Ik gaap, ik ben moe. Joël ziet het en pakt mijn hand. "Zeg het maar als ik weg moet gaan hoor." Ik kijk hem aan. "Hoef je niet." Ik doe mijn ogen dicht.

Waarschijnlijk ben ik in slaap gevallen, want als ik mijn ogen open doe is het donker in de kamer en zijn de gordijnen dicht. Joël heeft nog steeds mijn hand vast en ligt met zijn hoofd op mijn schoot te slapen. Ik aai met mijn vrije hand zijn bruine krullen en glimlach. Ik houd zo veel van hem, waarom ziet hij dat nou niet? Ik leg mijn hoofd weer op mijn kussen en probeer in slaap te komen, wat niet echt makkelijk is als de jongen die je leuk vind op je schoot ligt te slapen. Ik zucht en probeer iets rechter op te gaan zitten zonder Joël wakker te maken. Ik kijk naar het nachtkastje naast mijn bed. Er staat een digitale klok, een etui en een tekenblok. Ik kijk op het klokje, zucht, pak een potlood en het tekenblok en begin te tekenen.