Hij

Hoofdstuk 7

{ Joël }

Bijna had ik het gedaan. Bijna had ik mijn lippen op de hare gedrukt, maar ik kon het niet.

Sinds ze naar het ziekenhuis moest begin ik steeds meer voor haar te voelen. Door alles wat ze doet. Alles wat ze zegt.

Maar ze voelt niks voor me. Dat is vrij duidelijk.. Waarom zou ze anders zuchten als ik haar kin omhoog duw.

Ik loop de ijssalon binnen met Nikkie vlak achter me. Nikkie.. Ze is zo mooi. Met haar blonde haren, haar bruine ogen en al die sproetjes verspreid over haar gezicht.

Ik bestel 2 ijsjes, 1 voor Nikkie en 1 voor mij. Ik geef hem aan haar. "Dankje" zegt ze en ze kijkt snel de andere kant op. Bloosde ze nou? Ik schud langzaam mijn hoofd. Vast niet.

Ik lik aan mijn ijsje. Opeens haalt ze iets uit haar tas. "Ik zei toch dat ik iets voor je had?" In haar hand heeft ze een opgevouwen stuk papier. Ze legt het voor me op tafel. Dan word ze rood en bijt op haar lip. "Dankjewel Nik!" zeg ik. Ik weet nog niet eens wat het is, maar ik heb het van haar gekregen dus moet het wel leuk zijn. "Je mag het thuis pas bekijken. Oké?" zegt ze. Ik kijk haar schuin aan. "Oké.."