Hij

Hoofdstuk 20

{ Joël }

Samen met Max loop ik door de stad. Ik mis Nikkie. Ze heeft nog niks gezegd over die brief. Ik zucht. Max kijkt opzij en geeft me een klopje op mijn schouder. "Het komt wel goed Joël.." Langzaam knik ik. "Ik hoop het." Max houd zijn hoofd scheef, alsof hij naar iets probeert te luisteren. Dan grijnst hij. "Ik weet het wel zeker." Vragend kijk ik hem aan. Dan hoor ik het ook. Snel draai ik me om. "Joël!" hoor ik nu heel duidelijk. "Nikkie!" roep ik terug. Samen met Summer steekt ze de staat over. Ik zie Max en Summer geheimzinnig naar elkaar lachen. Even onthouden om hen straks te bedanken. Als Nikkie aan de overkant is rent ze op me af en slaat haar armen om me heen. "Het spijt me dat ik niet wilde luisteren." snikt ze. "Ssst, ik had gewoon beter op moeten letten Nik. Het is mijn schuld." fluister ik in haar oor. Ze schud haar hoofd. Dan kijkt ze me aan en fluistert "Ik hou van je Joël." Ik glimlach. "Ik ook van jou engel." Zachtjes leg ik mijn vingers onder haar kin en druk een kus op haar lippen. Mensen blijven staan om naar ons te kijken, maar het maakt me niets uit. Het enige wat me nu nog kan schelen is Nikkie en hoe blij ik ben dat ik haar terug heb.

___________________________

Love is everywhere, love is in the air

💕🙌