(Never) Be alone

Hoofdstuk 13

Ad Layla

Ik ben zo overdonderd van wat Luke me net heeft verteld. Deze twee jaar dat we al samen zijn heeft hij altijd gezegd dat hij geen kinderen wou en nu ineens zegt hij dat door Olivia hij wel ineens kinderen wilt met mij.

"Je bent echt niet goed bij je hoofd hé. Twee jaar lang heb ik geprobeerd je te overtuigen, twee jaar lang heb ik gehuild om het feit dat ik geen kinderen zou krijgen. Nu kom je ineens dood leuk zeggen dat je opeens wel kinderen wilt?!" zeg ik op een boze toon.

Luke deinst achteruit en kijkt naar de grond. Niet wetend wat hij moet zeggen. Net de reactie die ik wou.

Ik zet een paar stappen dichter naar hem toe. Ik sta voor hem waardoor hij opkijkt, ik kan het niet laten en druk mijn lippen op hem. "Ik ben zo blij Luke. Je hebt mijn dag meteen blij gemaakt. Ik kan al niet wachten om binnen een paar jaar een mini versie van ons te zien rondlopen." Zeg ik super blij. "Echt? Dus dat daarnet was...?" Vraagt hij ongelovig. "Ja Luke dat was een grapje. Ik wil dolgraag met jou een kindje."

Luke krijgt meteen een super grote glimlach op zijn gezicht. Wat mij meteen ook doet glimlachen. Ik ben zo blij dat ik hem heb. Een gezinnetje met hem, daar heb ik altijd van gedroomd.

Ad Calum:

Na een tijdje pak ik Olivia op die ondertussen op mij inslaap is gevallen.

Als ik binnenkom zijn al de ogen meteen op mij gericht. "Calum gaat het?" "Cal wat is er." "Wil je erover praten?" Allemaal vragen worden naar mijn hoofd geslingerd. Ze vragen het wel op een rustige en zorgzame manier, maar ik heb er effe geen behoefte aan.

"Papa? Uh?" Hoor ik Olivia zeggen terwijl ze haar ogen gesloten houd. "Stt papa blijft bij je, ga maar terug slapen." Zeg ik zachtjes tegen Olivia.

Ze neemt mijn T-shirt vast en trekt zich dicht tegen me aan. "Papa." Hoor ik haar geruststellend zeggen.

Ik hou haar stevig in mijn armen terwijl ik de trap op ga, bang om haar te verliezen. Als ik in mijn kamer kom, kleed ik Olivia om. Leg haar al in bed dan doe ik mijn t-shirt uit en een joggingbroek aan. Daarna kruip ik mee in bed en neem Olivia stevig in mijn armen.

Ik ben morgen benieuwd naar de politieagenten. Ik hoop dat ze er echt alles aan gaan doen om Olivia bij me te houden. Ik kan niet zonder haar, ze is zo speciaal. Hoe ze me zo blij kan laten voelen door een woord of  door iets dat ze doet.

Ik hou van haar. Net zoveel als dat ik van mijn bloedeigen kind zou houden. Ze is gewoon mijn dochter, mijn prinsesje. Ze hoort bij mij, ze hoort bij deze gekke maar liefdevolle familie en bij geen andere familie. Olivia Star Hood ❤️