ความปวดที่ท้ายทอยและแรงสั่นกระแทกของอะไรบางอย่างทำฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมา ฉันอยู่ที่ไหนกันนะ?
ฉันค่อยๆมองไปรอบๆและพบว่ามันเป็นรถ....
รถตู้...
"พวกนายเป็นใคร!!!" ฉันตะเบ็งสุดเสียงด้วยความตกใจ อยู่ดีๆตัวฉันเองก็มาอยู่บนรถตู้พร้อมกับคนแปลกหน้าอีก 3 คน
"เงียบๆไปน่าหนู อีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็คงจะถึงแล้ว"
"พวกนายเป็นใคร!!! แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!!!"
"เดี๋ยวก็ได้ไปอยู่หน้าตู้กระจกแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ"
เสียงชายคนขับหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เขาสื่อถึงอะไร แล้วที่นี่ที่ไหน แล้วฉันจะโดนอะไร นี่ฉันถูกจับตัวมาหรอ บ้าน่า.. ฮืออออ T_T
ไม่จริงงง!!
"ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง.." ฉันเริ่มถามเสียงอ่อน แงงง้ กลัวจริงๆนะเว้ย T_T
"ฮึ" ชายพวกนั้นไม่ตอบได้แต่ทำหน้าเหมือนสุนัขจิ้งจอกกำลังจะกินเหยื่อ ฉันพยายามรวบรวมและคุมสติถึงแม้ตอนนี้มันแทบจะไม่มีเหลือ ฉันหยิกตัวเองแรงๆ หลายๆ ครั้ง
ใช่..
ฉัน-ไม่-ได้-ฝัน-ไป!
ฉันพยายามหาไอพอด และมันยังอยู่ในกระเป๋า นาฬิกาบอกเวลา 2 ทุ่มกว่าๆ แต่ทว่ามันเป็นของอีกวันไปแล้ว!
นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน โอ้ยยย แม่ แม่จ๋าาา หนูอยากกลับบ้าน T___T แล้วนี่ฉันจะโดนอะไรหรือเปล่ากระจกข้างๆทึบไปหมด มีเพียงกระจกตรงหน้าคนขับที่บ่งบอกว่าฉันไม่ได้อยู่ในที่ที่คุ้นเคยและรู้จัก ก็แน่สิมืดๆแบบนี้คนสายตาสั้นอย่างฉันคงไม่รู้จักสักที่นั่นแหละ เบลอไปหมดเลยฮือออ T T ใจฉันทั้งเต้นแรงและสั่น ฉันจะเอายังไงต่อไปดี ;(
3 ชั่วโมงต่อมา
รถตู้มาหยุดหน้าสถานบันเทิงที่ไหนสักแห่ง
พวกเขาเปิดประตูออกและพาฉันลงไป
เดี๋ยวนะ ฉันโดนลักพาตัวมาค้าประเวณีหรือไง?! ฉันพยายามข่มความกลัวและไม่วิ่งหนี เพราะถ้าฉันวิ่งหนีฉันอาจจะโดนปาดคอตายก่อนจะหาวิธีหนีได้ก็ได้.. ยอมรับเลยนะว่าฉันกลัวมากฉันอยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ แต่ติดตรงฉันต้องเข้มแข็งและข่มใจไว้ ฉันพยายามทำตัวใจดีสู้เสือให้ไอ้พวกโจรที่จับฉันมา..