กริ๊งงงงง กริ๊งงงง..
เสียงนาฬิกาปลุกแผดเสียงดังขึ้น นี่มันพึ่งจะหกโมงเช้าเองนะ ฉันเอื้อมมือไปปิดเสียงที่ดังแสบแก้วหูนั่นแล้วหลับตาลงจะนอนต่อ เสียเวลาคนนอนจริงๆเลย -___-;
ก๊อกๆๆๆ
เห้ยยย ไอ้บ้าที่ไหนมาเคาะห้องฉันแต่เช้าวะ คนจะหลับจะนอนฉันไม่เปิดหรอก ง่วง!
ก๊อกกๆๆๆ!!
เสียงเคาะประตูยังคงลั่นอยู่อย่างนั้น เคาะไปเถอะย่ะ ฉันไม่เปิดหรอก *หลับตาพริ้ม*
ปังๆๆๆๆ!!!
"โอ้ยยย!! เปิดแล้วโว้ยยยย!!"
จากเสียงเคาะประตูกลายเป็นการทุบประตูประหนึ่งจะพังห้องฉันมากกว่า ฉันทนไม่ไหวเลยต้องลุกไปเปิด อย่าให้รู้นะว่าใคร -__-!ฉันเดินไปเปิดประตูแล้วพบหน้าอีตาเสาไฟฟ้ายืนกอดอกขมวดคิ้วอยู่
"มีไร?"
"จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน ไปแต่งตัวแล้วเก็บเสื้อผ้าซะ" ห้ะ? เขาว่าไงนะ? เขาบอกให้ฉันเก็บเสื้อผ้า เขาจะเอาฉันไปปล่อยที่อื่นงั้นหรอ ;__; ไม่นะ ไม่ๆๆๆ ฉันไม่ยอมหรอกกว่าจะมาอยู่ที่นี่ได้ฉันต้องผ่านเหตุการณ์อันโชกโชนที่แสนโหดร้ายมาอย่างหนักขนาดไหน! ฉันไม่ไปไหนแน่ สงสัยเค้าจะหมั่นไส้ที่ฉันไปกวนตีนเขาใช่มั้ย ฉันยอมแล้ว T_____T
"คือลูค คือฉันขอโทษ คือที่ผ่านมาอ่ะ ฉันแค่อยากแกล้งนาย เราจะได้สนิทกันจริงมั้ย แหะๆ นายอย่าเอาฉันไปปล่อยที่อื่นเลยนะ ฉันยอมแล้วนายจะทำไรกะฉันก็ได้ให้ฉันอยู่ต่อที่นี่เถอะนะ!! T^T" ฉันแร็ปใส่
เขาอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจะขำพรืดออกมา
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"ขำอะไรอ่ะ ._.?" ฉันถามพร้อมทำหน้าที่คิดว่าแบ๊วที่สุดใส่ ก็ฉันกลัวหน้าของตัวเองมันจะกวนตีนๆปเองอ่ะ -.-
"เธอมันตลกเป็นบ้ายัยเพี้ยน ฉันแค่จะมาปลุกแล้วให้เธอไปอาบน้ำแล้วเก็บเสื้อผ้าสำหรับสองคืน พวกเราจะพาเธอไปเที่ยว"