Overdream [5SOS]

2

At 6.30 A.M.

ฉันตื่นขึ้นมาท่ามกลางเงาคนสี่คนที่มุงอยู่ ที่นี่ที่ไหนวะ โรงพยาบาลหรอ? สายน้ำเกลือโยงขนาดนี้ก็คงไม่พ้นโรงพยาบาลนั่นแหละ ;0;
ตอนนี้ฉันมองพวกเขาไม่ชัดเลย ใช่อีตาฝรั่งที่ขับรถชนฉันเมื่อคืนหรือเปล่า หรือจะเป็นพวกแก๊งลักพาตัวอีกนะ..

"พวกนายเป็นใคร?" นี่เป็นคำถามแรกที่ฉันถามออกไป

"สมองเสื่อมหรอ?"เสียงทุ้มๆ ของอีตาฝรั่งนั่นตอบกลับมา เออ แต่ก็ยังดีกว่าโดนไอ้พวกโจรจับได้ล่ะวะ.. แต่จะว่าไปเสียงนี้ก็คุ้นหูไม่เบาแฮะ

"พาฉันกลับบ้านทีได้มั้ย"

"แล้วบ้านเธออยู่ไหนล่ะ?" หนึ่งในสี่คนนั้นถามฉัน ดูท่าทางสุภาพกว่าคนที่ขับรถชนฉันซะอีก

"บ้านฉันอยู่แถวๆรังสิตอ่ะ" ฉันตอบเขาไป

"เอ่อะ อะไรนะ?"

"รังสิตไง อืมม รังสิต ปทุมธานี ใกล้ๆดอนเมืองแอร์พอร์ท"

"ห้ะ?"  ฉันว่าฉันเริ่มจะหมดความอดทนแล้วนะ คุยอะไรไม่รู้เรื่องเลย -__-

"เห้อ พวกฝรั่งนี่ทำไมไม่หัดเรียนภาษาไทยกับศึกษาสถานที่ก่อนมาเที่ยวบ้างนะ ฉันเหนื่อยเหมือนกันนะเว้ยที่ต้องเรียนภาษาอังกฤษอ่ะ!" ฉันบ่นแบบเซ็งๆด้วยภาษาบ้านเกิด

"Can you speak english?"

"little bit" ฉันตอบ

"แล้วสรุปจะให้พวกเราไปส่งที่ไหน เธออยู่ที่นี่ก่อนจนกว่าหมอจะอนุญาติเถอะ"

"ฉันบอกไปแล้วไง"

"ห้ะ? มันอยู่ส่วนไหนของออสวะ -_-" ตาคนที่ขับชนฉันหันไปทำหน้างงกับเพื่อนของเขา

แต่ว่านะ...

"ออส?"

"-_-?"

"ออสอะไรของนาย?"

"หือ? ก็ออสเตรเลียไง"

"ออสเตรเลียมาเกี่ยวอะไรด้วย ฉันหมายถึงบ้านฉันอยู่ที่นี่ ที่ไทย!"