เช้าวันต่อมา
"ไอรินนนน" เสียงเจ้าไมค์เรียกฉันดังมาแต่ไกล ฉันเห็นลางๆว่าเขาถือถาดขนมกับแก้วน้ำสีๆมาด้วย
"อะไรอ่ะไมค์" ฉันถามเขา
"ของว่าง เห็นนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่คนเดียวตั้งนาน" ไมค์ตอบพร้อมยกถาดคุ้กกี้ช็อคโกแลตกับน้ำหวานสีสวยมาวางบนโต๊ะ
"อ๋ออ ขอบคุณนะ" ฉันขอบคุณไมค์และหันไปสนใจขนมในถาดที่เขาถือมา
"เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้ป่ะ?"
"หา?"
"ฮ่ะๆ ฉันล้อเล่น" อะไรของมันฟระ-.- พูดจาชวนงง แต่จะอะไรก็ช่างมันเหอะ เพราะคุกกี้ตรงหน้านี้สำคัญกว่าหลายสิบเท่า *0* (เห็นแก่กินมาก // ไรท์)
"กลับมาแล้ววว" ในขณะที่ฉันกำลังใจจดจ่ออยู่กับคุกกี้ของไมค์นั้น คาลที่กลับมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ตก็ตะโกนแล้วเดินมาทางพวกเราสองคนพร้อมถุงแม็กโดนัลด์ในมือ
"อ่ะ อันนี้ซื้อมาฝาก ของมึงกับไอริน" เขายกถุงอาหารขึ้นโชว์
"หูววววว ขอบคุณนะ แล้วแอชล่ะ" ฉันถามเขา (. . ) ( . .) (. . ) ( . .)
"อยู่นี่งายยย ^_^" แอชตันเดินเข้าบ้านมาแล้วส่งยิ้มหวานๆให้
"ไม่คิดจะถามหาฉันบ้างหรือไง?" ลูคพูด เขาเดินเข้ามาแบบตัวเปียกซก นี่เขาไปทำบ้าอะไรมาเนี่ย? แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะต้องสนใจสักหน่อย😕 อืม.. ว่าแต่หมอนี่พูดกับฉันปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยอะนะ? ให้ตายเหอะ เขาคิดว่าเรื่องจูบมันเป็นเรื่องเล็กๆใช่มั้ย?
ดี
ฉันก็จะได้ทำให้เขารู้ว่าสำหรับฉันมันไม่ใช่เรื่องเล็กๆเลยนะ แน่สิก็ฉันไม่เคยมีแฟนสักคน ถึงจะมีคนมาจีบบ้างนิดๆหน่อยๆ แต่ฉันก็ไม่สนใจเลยสักนิด มีความสุขกับการเป็นติ่งไปวันๆ มโนว่าอยากจะเก็บจูบแรกไว้ให้เมนตัวเองเหมือนในฟิคที่เคยอ่าน
แต่เดี๋ยว...
ฉันก็เมนอีลูคนี่หว่า -_-;;;