ฉันมานั่งกดเกมส์ PS4 (Play Station 4) ที่ไมค์ให้เอามาเล่นฆ่าเวลาได้พักใหญ่ๆคนเดียวที่ห้องนั่งแล้ว ส่วนพวกหนุ่มๆ อ่ะหรอ ก็หมกตัวอยู่กันบนห้องของพวกเขานั่นแหละ เห็นไมค์บอกจะมาเล่นด้วยแต่ก็หายไปเลย เอาอะไรกะคนพวกนี้ได้บ้าง -_-"นั่งเล่นคนเดียวไม่เบื่อหรอไง?"
"ห้ะ? อ้าวคาลว่าไง ก็นิดหน่อยอ่ะปกติอยู่ที่ไทยฉันก็นั่งเล่นเกมงี้แหละ คอมบ้าง เกมเพลย์บ้าง แต่ต่างกันตรงฉันมีเพื่อนมันเลยสนุกกว่าตอนนี้ แหะๆ" ฉันร่ายยาวทั้งๆที่เขาแค่ถามว่าเบื่อไหม -.,-
"พูดถึงตอนอยู่ไทยแล้วเธอทำอะไรบ้าง แบบวันๆนึงอ่ะ" นั่นไง! เขาสนใจฉันด้วย -/////- (เขาถามตามมารยาทหรือเปล่ายะ!)
"กิจวัตรประจำวันงี้อ่ะหรอ?"
"ประมาณนั้น"
"ก็ไม่มีอะไรมากนะวันธรรมดาฉันก็ไปโรงเรียนตกเย็นก็ซ้อมวงดนตนรีกับเพื่อนกลับบ้านมาอยู่กะครอบครัวสักสองชั่วโมงฉันก็ขึ้นห้องเล่นเกม ดูอะไรไปเรื่อย นั่งรีทวีตชาวบ้าน ส่วนวันหยุดก็ไปเที่ยวกะครอบครัวบ้าง ถ้าไม่ไปไหนก็ทำเหมือนอย่างที่ทำทุกวันแค่มีเวลาว่างมากขึ้นคือไม่ต้องเรียน"
"ที่เธอบอกว่าเธอซ้อมวงดนตรีกะเพื่อนนี่เธอเล่นอะไรอะ?""ฉันร้องนำอย่างเดียวอ่ะ"
"งั้น เธอรอแป้บนะ"
1 ชั่วโมงต่อมา
นี่! เขาบอกให้ฉันรอแป้บนะ แต่นี่มันผ่านมาเป็นชั่วโมงแล้วนะ -____- นี่ถ้าฉันสนิทกะพวกเขามากกว่านี้หน่อยมาเมื่อไหร่จะงอนทั้งวันเลยคอยดู แต่ก็นะ ขืนฉันไปสำคัญตัวผิดแล้วเขาไม่ง้อก็แย่อ่ะดิ (-_-^)"มาแล้วววว" คาลกลับมาพร้อมกับไมค์ ลูค และแอช พร้อมกับกีตาร์โปร่งตัวนึง
"ไง" ฉันตอบเขาไป ก็ถ้าเขามาให้มันเร็วกว่านี้ฉันก็จะตอบดีๆกว่านี้อ่ะนะ
"ขอโทษนะที่ให้รอนาน พวกนี้มันลีลา" โอเคฉันยกโทษให้คาล แต่จะไปโกรธคนที่เหลือแทน - - โดยเฉพาะไอ้ไมค์ เพราะฉันรอมันตั้งแต่เล่นเกมแล้ว!