#Storytime {TBSB17}

Ο εφιάλτης

Εκείνη την περίοδο είχε έρθει από το χωριό η γιαγιά και ο παππούς μου. Τους είχα παραχωρήσει το δωμάτιο μου και κοιμόμουν στον καναπέ-κρεβάτι που έχουμε στο σαλόνι. Το σκηνικό έχει ως εξής. Στο σαλόνι έχουμε ένα cd player με 5 cdιέρες. Έβαζα λοιπόν κάθε βράδυ είτε ραδιόφωνο, είτε 5 cds μέσα και έβαζα πρόγραμμα κάποια τραγούδια να παίξουν (έπαιζε το πρόγραμμα μέχρι το πρωί). Πέφτω να κοιμηθώ λοιπόν εκείνο το βράδυ έχοντας φτιάξει το πρόγραμμα μου και βλέπω το εξής όνειρο.
Ήμουν ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι σε ένα σχετικά μικρό δωμάτιο. Το κρεβάτι μου ήταν απέναντι από την πόρτα και υπήρχε και ένα δεύτερο κρεβάτι στο δωμάτιο δίπλα από την πόρτα. Ήμουν ανασηκωμένος και ακουμπούσα στους αγκώνες μου και στο άλλο κρεβάτι ήταν ξαπλωμένος κάποιος άλλος. Το κεφάλι του ήταν από την πλευρά της πόρτας και κοιτούσε προς τα μένα. Ήταν κ αυτός ανασηκωμένος και μπορούσα να διακρίνω τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Από την πόρτα έμπαινε άπλετο λευκό φως και δεν μπορούσες να δεις εξαιτίας του τίποτα από έξω. Ήξερα ότι ήμουν σε όνειρο. Το διαισθανόμουν. Θυμάμαι να του λέω το εξής. «το ξέρεις ότι μπορώ να σε εξαφανίσω;» και μετά είπα κάτι σαν ξόρκι, σαν προσευχή. Και με την μία εξαφανίζεται το άλλο άτομο. Ένοιωσα εκείνη την στιγμή μια ευφορία. Μια δύναμη μέσα μου ότι μπορούσα να κάνω οτιδήποτε.
Να πω εδώ ότι μόλις ξύπνησα μετά το όνειρο μου θυμόμουν τι του είχα πει. Θυμάμαι ότι ήταν ένα πάρα πολύ όμορφο τετράστιχο που και εγώ ο ίδιος αναρωτήθηκα μα πως το επινόησα αυτό μες στον ύπνο μου. Δυστυχώς το πρωί που ξαναξύπνησα δεν θυμόμουν ούτε γραμμή από το τετράστιχο αυτό αλλά μόνο ότι ήταν καταπληκτικό.
Στην θέση του εμφανίστηκε από το πουθενά ένα άλλο άτομο. Καθόταν ακριβώς όπως καθόταν ο πρώτος αλλά σε αντίθεση με τον άλλον, το πρόσωπο του φαινόταν μαύρο. Μια σκιά. Δεν διέκρινες τίποτα από το πρόσωπο του άσχετα αν έμπαινε τόσο φως από την πόρτα. Τον ακούω να γελάει και να μου λέει «νομίζεις ότι μπορείς να το κάνεις αυτό και σε μένα; Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;», λέω πάλι εκείνο το τετράστιχο και δεν γίνεται τίποτα. Γελάει πάλι αυτός και με ξαναρωτάει με περισσότερη έμφαση «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;». Τότε λέει αυτός κάτι σαν προσευχή κάτι σαν το δικό μου και ξαφνικά νοιώθω τα πόδια μου να κόβονται και πετάγομαι από τον ύπνο μου. Πετάχτηκα τόσο πολύ που βρέθηκα σχεδόν καθιστός στα κατωπόδαρα του κρεβατιού. Ακριβώς εκείνη την στιγμή ακούω από το ράδιο την λέξη Lucifer. Περιττό να σας πω ότι χέστηκα πάνω μου. Το πρόγραμμα που είχα βάλει είχε διάρκεια περίπου 5 ώρες. Από όλα τα τραγούδια μόνο σε ένα ακουγόταν η λέξη Lucifer 2 φορές αν δεν απατώμαι. Πληροφοριακά το τραγούδι είναι Ιced Εarth – Danteʼs inferno.
Από εκείνη την νύχτα δεν ξαναείχα lucid dreaming ποτέ μου και για ένα πολύ μεγάλο διάστημα (περίπου 4 χρόνια αν δεν απατώμαι) δεν θυμάμαι να έβλεπα όνειρο και ακόμα και αν έβλεπα, το πρωί το είχα ξεχάσει.

Μικρή ιστοριουλα ελπίζω να σας άρεσε
Αν σας άρεσε ψηφιστε ❤