#Storytime {TBSB17}

Το σπιτι των Πνευματων

Ήμουνα εγώ μαζί με μια φίλη μου στην Αθήνα. Μια μέρα πηγαίναμε βόλτα και περάσαμε μπροστά από μια μονοκατοικία, που ήταν αρκετά παράξενη και είχε αρκετή ομίχλη γύρω της. Η φίλη μου ήθελε να μπούμε μέσα. Εγώ δέχτηκα. Φτάσαμε στην κεντρική πόρτα και αυτή άνοιξε από μόνη της. Εμείς μπήκαμε και είδαμε πως το σπίτι είχε αρκετό φως μέσα, σαν να ήταν μέρα και το φώτιζε! Η διάφορα όμως είναι πως ήταν νύχτα!

Απότομα ακούστηκε μέσα από κάποιο δωμάτιο ένα κοριτσάκι που ζητούσε βοήθεια! Εμείς πήγαμε τρέχοντας στο δωμάτιο για να δούμε αν όντως υπήρχε το κοριτσάκι και να βρίσκαμε έναν τρόπο για να το βοηθήσουμε.

Μόλις μπήκαμε η πόρτα από πίσω μας έκλεισε! Δεν υπήρχε κανένα κοριτσάκι! Μέσα στο δωμάτιο ακούγονταν βήματα. Πήγαμε να βγούμε από το δωμάτιο, αλλά η πόρτα δεν άνοιγε! Ξαφνικά ακούστηκε η φωνή μιας γυναίκας και ενός άνδρα που μαλώνανε σε μια ακαταλαβίστικη γλώσσα! Από το πουθενά εμφανίστηκε μια γυναικεία μορφή να μας πλησιάζει! Το σώμα της κοπέλας ήταν μέσα στα αίματα, ενώ το κεφάλι της ήταν κομμένο και το κρατούσε στην αγκαλιά της!

Μας πλησίαζε με αργό βήμα. Όταν πλέον είχε έρθει αρκετά κοντά μας, εξαφανίστηκε και η πόρτα άνοιξε! Βγήκαμε και συνεχίσαμε να περπατάμε προς τα μέσα. Βρήκαμε μια ξύλινη σκάλα που οδηγούσε στο υπόγειο! Τις κατεβήκαμε και βρεθήκαμε στο υπόγειο. Ακούγονταν από πιο μέσα κλάματα και φωνές παιδιών αλλά και μεγάλων ανθρώπων! Εμείς πήγαμε πιο μέσα για να δούμε τι γίνεται.

Όταν φτάσαμε στο σημείο που ακούγονταν οι φωνές, εμφανίστηκαν διάφορες μαύρες και άσπρες σκιές να κόβουν βόλτες από τοίχο σε τοίχο και φωνάζανε! Εμείς αρχίσαμε να τσιρίζουμε και να τρέχουμε για να βγούμε από το σπίτι! Όταν φτάσαμε στην κεντρική πόρτα είδαμε διάφορες λευκές φιγούρες να αιωρούνται στο ταβάνι!

Βγήκαμε όπως κι όπως από το σπίτι και δεν είπαμε σε κανέναν αυτό που έγινε! Μόνο μια φορά το είπα σε κάτι άλλες φίλες μου και μου είπαν ότι κατά την κατοχή έμενε μια μεγάλη οικογένεια εκεί. Μια μέρα όμως μπήκαν μέσα οι Γερμανοί και τους σκότωσαν όλους!