Zoraki Evlilik

~12.Bölüm~

Kapıyı açıp içeri girdim. Çantamı kenara koyup ayakkabılarımı çıkardım.

"Senin sorunun ne? Neden telefonu yüzüme kapattın?"

"Benim sorunum mu ne?! Aynı şeyi ben sana soruyorum!! Sorunun neydi de bana yalan söyledin?!"

"Neden bahsediyorsun sen?"

"Basın ile konuşmaya,Holdinge geldiğimde Anıl'ın bana geceyi bir kadınla geçirdiğini söyledin. Neden?!!! Neden bana yalan söyledin?!!!"

"Tüm bu bağırmalar Anıl için mi?"

"Konumuz bu değil! Konumuz bana yalan söylemen!"

"Hayır!!! Konumuz tam da bu!!!" Bana ilk defa bağırmıştı. Gözlerimin dolduğu belli etmemeye çalışarak "Ne demeye çalışıyorsun?"diye sordum.

"Madem öyle,sana neden söylediğimi bilmeye hakkın var..."

"Umrumda bile değil!! Sebebi her ne olursa olsun bu bana yalan söylemeni gerektirmezdi!!!"

"Kıskandım seni!!! O yüzden yalan söyledim anlasana!!! Ondan uzaklaş diye!!!! Benim kollarımda ağla diye. Seviyorum seni anlasana."

"Belki de sevmiyorsun? Yalan söylüyorsun belki de? Beni sevdiğinden nasıl emin olacağım?"

"İnan bana. Lütfen."

"Nasıl inanırım sana? Canımı yaktın. Güvenimi kırgın. Bir daha sana güvenemem."

"Duygu,lütfen." Akan göz yaşımı silip merdivenlerden yavaş yavaş çıkmaya başladım.

"Duygu?" Hızla merdivenleri tamamlayıp,odaya girdim. Kapıyı kapatıp kilitledim. Alnımı kapıya yaslayarak göz yaşlarımı akıttım.

"Sevgilim,ne olur aç kapıyı? Sensiz yapamam ben. Lütfen. Yüz yüze konuşalım."

"Konuşacak bir şey kalmadı."

"Ne? Nasıl yani? Beni terk mi edeceksin? Duygu? Yapma bunu bana. Sessizliğinde kaldıramam."

"Demir,git."

*************

Uzun süre sonra gürültü kesilmişti. Yerden kalkıp kapıyı açtım. Aşağı indiğimde gördüğüm manzara kalbime hançer saplamıştı. Her yer her yerdeydi. Kırmıştım onu. O da benim güvenimi kırmıştı. Bir adım daha attığımda ayağıma bir şey battı. Ne olduğuna baktığımda tek taş olduğunu gördüm. Yüzükte asılı olan kağıdı elime aldım.

Bu yüzük o deli gibi aşık olduğum ellerine layık olmasa bile, aşkımı her gün elinde ve o tertemiz yüreğinde hissetmen dileğiyle... Seni seviyorum sevgilim.
-Yakışıklın

Ben ne yaptım? O beni bu kadar çok severken ben ona güvenmemeyi seçtim. Sevdiğim adamı kırdım. Ben onsuz yapamam ki. Yüzüğü sol el yüzük parmağı taktım. Sana söz Demir. Bu yüzüğü hiç çıkarmayacağım. Telefonumu elime aldım.

Aşkım aranıyor......

"Aradığınız kişiye ulaşılamıyor. Lütfen..."aramayı sonlandırdım. Kesin kızgındır bana. Offf. Mutfağa gireceğim zaman kapı çaldı.
Demir mi geldi acaba? Koşarak kapıyı açtığımda Duru ile abimi gördüm. Duru bana sıkıca sarılınca "Birtanem,ne oldu?"diye sordum.

"Eniştem kaza yapmış." Abime baktım.

"Ne?" Sesim o kadar yorgun çıkmıştı ki... Yorulmuştum. Sevdiklerimi kaybetmekten yorulmuştum.

*******************

Hastaneye gelince arabadan indim. Koşar adımlarla resepsiyona ilerledim.

"Demir Yılmaz,hangi katta acaba?"