İLK SENİ💜 SEVDİM (BİTTİ)

♥FINAL♥

Zaman .... onları çok geriye attı. 5 yıl Ayaz ,Beyazsız.... Beyaz , Ayazsız yaşadı.
Evet Beyazın "bilmiyorum"cevabı her iki aşığı 5 yıl bir_birine hasret bırkatı. Beyaz kendince o cevabı verererek aslında"ne yapıcaz,ne edicez"anlamında vermişti.

Ayaz ise artık onu sevmediğini ve bu yola Raisle devam edeceği anlamında kavramıştı. O kelimeyi duyar duymaz hışımla ayağa kalkarak, arabasına binip son surat oradan Beyazdan uzaklaşmıştı.
Genç kız da öylece arkasından bakmakla yetinmişti. Ayazın bu hareketine bir anlam verememişti.
Daha fazla dışarıda kalmayarak içeriye girdi. Mutfakta göz yaşlarını silerek,titrek addımlarla salona ilerledi. Kamil bey artık Beyazı istemişti. Her kes heyecanla salona giren Beyaza baktı. Çünki son kararı o verecekti.
Beyaz ellerini bir birine kenetleyerek ürkekce masada oturdu. Her kes dikkatlice ona bakıyordu. Babası kızına gülümseyerek"kızım... kararını söyle. Bak her kes senden cevap bekliyor."dedi.

Beyazın gözleri dolarak"hayır.... istemiyorum ben.... Ben hep Raise kardeş gözüyle baktım. Aksi mümkün değil"diye son sözlerini söyleyerek koşarak odasına gitti. Daha fazla dayanamazdı bu duruma. Şimdi Rasin yerinde Ayaz oturacaktı salonda. Beyazın hazırladığı o kahveyi Ayaz içecekti Rais değil.

Evet 5 yıl keçmiş keçmesine de ... Bu aşıkların bir birine olan sevgisi, sadakatı,arzusu keçmemişti.
Ayaz o gün ilk uçakla Amerikaya dönmüştü. Hiç kimseye haber verme gereği bile duymamıştı. En yakın arkadaşı,kardeş yerine koyduğu Timura bile hiç bir şey ........

Karısının hamileliği boyunca hep yanında kalmıştı bu adam. Karı koca olmasalar da her zaman iyi bir örnek baba gibi bebeğiyle ilgilenmişti. Her doktor görüşmelerinde karısından daha çok endişe ediyordu. Bebeğe bir şey olucaktı diye çok korkuyordu Ayaz. Evet 9 ayın bitiminde doğum sancıları başlamıştı.
Ayaz hastene kolidorunda heyecanla bebeğini,oğlunu bekliyordu. Doktorların ,hemşirelerin bir anda karısının doğum yapan odasına girmeleri Ayazı bir hayli endişelendirmişti. Her kes heyecanla elinde bir takım ilaçlarla bir koşuşturmaca içersindeydi. Ayazsa korkuyla heyecanla onlardan gelen haberi bekliyordu....

Birden doğumhanenin kapısı açılınca Ayaz koşarak ona taraf gelen bebek doğum uzmanı, Jülide Arslanı gördü. Jülide hanım tedirgin haliyle Ayaza yaklaşarak, heyecanla"bir oğlunuz oldu... ama... malasef anneyi kurtaramadık" dedi.

Ayaz Jülide hanıma dikkatle baktı ve hiç bir şey söyleyemedi..Nutku tutuldu bir an. Üzüntüden sesini kayb eden adam ,hırıltılı sesle "ne...? nasıl? Lusiya öldü mü?"diye duyduklarına inanmayarak yeniden sordu.

Jülide hanım malasef dercesine başıyla Ayazın dediklerini onaylayarak devam etti sözlerine"biz en baştan Lusiya hanımı haberdar etmiştik. Çünki bu hamilelik riskli hamilelikti. Her şeyin ola bileceğini söylemiştik ona. Ya bebek ya sen diye. Ama o bizi dinlemedi. Bu bebeği çok istediğini canı pahasına da olsa doğuracağını dile getirmişti. Doktor arkadaşlarımın,benim söylediklerimi es geçti..
Ayaz.... bir kaç dakika düşündükten sonra"benim bu olanlardan haberim yoktu"diyerek daha fazla ayakta kalamayarak yere oturdu....

Ayaz bilinmezlik içindeydi.... Bu nasıl bir kaderdi. Oğlu olduğuna,baba olduğuna sevinemiyordu. Evet Lusiyanı sevmiyordu ama... yine de oğlunun annesiydi bebeği annesiz kalmıştı....
Zaman geçti.... yıllar geçti.. bu zorluklarla mücadele etdi Ayaz. Oğlunu yani Umutu Ayaz annesiyle birlikte omuz omuza verip büyüttüler. Bu zor hayatda elinden tutan annesine Meltem hanıma çok borçluydu Ayaz. O olmasaydı kime güvene bilirdi el kadar çocuğu. Kime emanet edip başka ülkelere iş görüşmelerine gide bilirdi. Her gece yattığında Rabbine dua ediyordu Ayaz. "Iyi ki annem var. Iyi ki o güçlü kadın benim annem..".diye..

★★★★★★★★★★★★★★★★★★

Beyaz desen.... bu 5 yılı omuz omuza vererek Efsanenin bebeğini, kızını büyütüyordular. Beyaz Damlayı o kadar çok seviyordu ki, kendi teyzesi olsaydı bu kadar sevemezdi. Üniversitesi bitmişti,özel bir holdingde tercüman olarak çalışıyordu. Hayatında yenilik yoktu. Ayazını,yeşil gözlüsünü hala ama hala seviyordu ve onun dönmesini bekliyordu. Genç kız aynı şeylerle ilgileniyordu hep. Her gün işine gidip geliyor, sonrasında ise Efsanegillere gidip,ona yardım ediyordu. Çünki Efsane ikinci bebeğe hamileydi. Bu sefer ikiz olucaktı bebekleri. Ailenin en çokta Timurun keyfine diğecek yoktu... Her kes heyacanla yolda olan bebekleri bekliyordu...