I'm so called Miss Unknown...

Chapter 2: Happy Death Anniversary!

AN:

Hello po since naka abot na ng TWO vote yung story ko ito na yung bago kong UD ^________^ hehe sana po magustuhan niyo! Thank you sa nag vote ng story ko pinasaya niyo po ako ng sobra kaya hindi nako magdadalawang isip pang mag UD kaagad *^o^*

At bago ko makalimutan nais ko pa pala kayong batiin ng

HAPPY HALLOWEEN !!! ^______^

Aaaay!!!! Cut moment na po tayo back to the story na po tayo.

This is it sana magustuhan nyo! (Paulit-ulit?)-(Yaan na hehe ganun ako eh ^___^)

'Enjoy Reading!!!' *~_^*

___________________________________________

At the MANSION...

"Master"-biglang sabi nito nang makapasok siya sa office ng kanyang master.

"Oh! Frank, you're here I'm glad that you came at the right time."-sabi neto habang naka tingin sa wristwatch niya

"Gusto kong ipa scheduled mo yung flight ng apo ko on the next Monday. And I want you to give this to my secretary Mr.Jang at pakisabi na rin sa kanya na ipa cancel lahat yung schedule ko para dun sa meeting. I want to talk to my grand daughter first since may ilang araw pa tayong makapag plano at maitago siya nang walang makakakita sa kanyang mga kalaban sa paligid."-mahabang paliwanag nito kay Frank habang kalmado lang itong naka upo sa kanyang swivel chair at naka de kwatro pa ang mga mga paa.

"Yes Master!"-sagot nito sabay abot dun sa ibinigay na mga papeles na nakalagay sa isang brown envelope.

"Good! Then it settled. Now I need to go and you?! find Mr.Jang quickly so you can book a flight on the said scheduled I set to you a while ago."-sabi neto at tumayo na sa kanyang kina uupuan at lumabas na ng kanyang office kasabay ng kanyang butler na si Frank.

Habang naglalakad si Mr.Ruffell papuntang garahe ay hindi maiwasan ang kanyang pag alala at gayundin ang pagkatakot na baka pati ang apo niya ay mawala din sa kanya. Mababakas din sa kanyang mukha ang matinding pagka nerbyos at kaba na baka hindi ito harapin at kausapin ng kanyang pinakamamahal niyang apo. Tanging nasa isip niya ngayon ay kailangan niyang ipagpatuloy ang kanyang ginawa dati, ang magpaka strict alang alang sa kaligtasan nito.

Nasa loob na ng kotse si Mr.Ruffell at sandali itong nakatulala hanggang sa magbuga ito ng hininga dahilan upang kalmahin ang kanyang sarili at dali daling pinaandar ang makina ng sasakyan na ngayon ay pinaharurot na ito patungo sa bahay ng kanyang apo.

------------------------------

Sachie's PoV

*sob~sob~sob~sob~sob*

Ramdam ko ngayon ang unti unting pagpatak ng aking mga luha sa'king mga mata. Habang patuloy pa rin ito sa pag patak ay hindi ko maiwasang punasan gamit ang dalawa kong kamay. Ilang araw na akong walang kain dahil naaalala ko na naman sila, kaya hindi ko maiwasan ang umiyak ulit ng ganito.

"Why dad?*sob*~why mom?*sob*~sob~sob* why y-you le-left me so early~sob~sob~h-hi~sob~hindi pa a-ako r-ready'ng ~sob~ma-wa-lan n-ng mga m-ma~magulang ~sob~sob~sob~. Napaka u-unfair ~sob~sob~niyo! I-iniwan n-niyo ~sob~na ako~sob~akong ma-mag isa." Pinilit ko ang hindi maluha pero hindi ko kaya dahil ang sakit sakit sa pakiramdam na wala na akong matatawag na mommy at daddy tuwing umaga, wala ng gigising sa'kin tuwing umaga, wala akong makakasamang sabay kumain tuwing oras na ng kainan, wala-wala na lahat and I can't accept the fact that they are gone already, I can't I really can't accept it.

Di ko na nakayanan pang pigilin ang sakit na nararamdaman ko ngayon kaya napa hagulgol nalang ako sa pag iyak, dahil hindi ko na alam ang gagawin ko maliban dito sa ginawa kong paghagulgol. Samu't sari nalang ang pumapasok sa utak ko gaya nalang sa pagkabigo dahil buong akala ko aalagaan ako ni lolo nung mga panahon na nawala sila mommy at daddy pero anong nangyari itinaboy niya ako at palagi niya lang akong kinukulong sa kwarto, feeling ko tinuring niya lang akong isang prisoner at hindi bilang isang apo. Pinagbabawalan niya akong makipaglaro at makipag usap kahit kanino kaya yung kaharap ko nalang palagi ay yung kisame na may nakasabit na may nagkikislapang diamond sa chandelier o kaya sa mga walang kwentang mga stuff stoys na hindi naman kumikibo at sumasagot habang kinakausap. Lumaki ako ng walang ipinakitang pagmamahal ng lolo ko. Niloko ako ng lolo ko na pupunta daw kaming dalawa sa puntod ng mga magulang ko and hanggang ngayon di niya pa rin nagawa.

"LOVE is pathetic and because of that nawala LAHAT sa'kin, iniwan nila akong mag-isa, niloko, sinaktan, pinaglaruan, and was also been betrayed. Bakit ba ang malas kong tao ba't nabuhay pa ko sa mundong 'to kung ganitong buhay lang palang kahahantungan ko."-walang ka emo-emosyon kong sabi sa kawalan. At unti unti ko na namang naramdaman ang pagtulo ng luha sa'king mata. Kaya napahagulgol ulit ako. Bakit Lo! bakit mo ginawang mas malungkot 'tong buhay ko. Do I still have to continue my life? May halaga pa ba ako? Sa tingin ko parang wala na eh....

"S-si lolo n-nalang ang natira sa-*sob*sa'kin pero*sob* a-ang nakakainis *sob* napaka selfish n'ya. *sob* Hi-hindi ko *sob* nga ma-ram-daman kung *sob* apo ba *sob* talaga turing nya *sob* sa'kin." -sabi ko habang punas punas sa'king mga luha gamit ang dalawa kong kamay.

Makalipas ang ilang minuto ay naramdaman ko nalang ang pagsuko ng aking mga luha na bumagsak pa ito sa pisngi ko. Halos isang oras akong nag mukmok dito sa attic habang yakap yakap itong box na hawak ko pa hanggang ngayon, dahil sa sobrang stress at pagod sa kaiiyak ay unti unti nalang napapikit ang aking mata at bago ko pa maipikit ng tuluyan ang aking mga mata gusto ko munang batiin sila. I'm sorry mom,dad at hindi na ulit ako makakapunta sa taong ito. Hindi ko alam kung san kayo pinaburol ng lolo di niya pa rin tinupad yung pangako niya sakin na bisitahin kayong dalawa but Mommy, Daddy.

"Happy death anniversary!!!!*sob*I--love---yo------- "and everything went black.

AN:

Waahhh eto na po hope you like it!! ^_____^

Assignment ko ngayon 2 votes hehe... para sa panibagong UD...

Sana may mag vote *

Sa mga nagbabasa neto SALAMAT ng marami ^________^ I really appreciate your presence though someone is a silent reader Nagpapa SALAMAT pa rin po ako dahil napansin niyo itong story ko...

Lovelots to all readers and also for the silent readers.. *~_^*

You can leave a comment if you want!!! Nandito lang po ako nag aabang hehehe....

Once Again "HAPPY HALLOWEEN" sa 'ting lahat *^o^*