Free

7

Pov Anouk

Ik loop naar mijn zadelkast en haal mijn bruine dressuurzadel eruit, en mijn bruin met wit onderlegde dressuur hoofdstel met stang en trens. Ik pak mijn witte dekje en witte peeskappen er bij en loop dan naar de douches, waar ik Karesha had neergezet.

"We gaan vandaag even serieus aan het werk dame." zeg ik tegen haar. Als ik haar heb opgezadeld neem ik haar mee naar de kleine bak, waar Jelle aan het rijden is op Axel. Hij is ook bezig met dressuur. Ik pruts mijn sporen om mijn bruin leren laarzen en singel Karesha aan. Dan stap ik op. Simone en Nicky gaan met zijn tweetjes op buitenrit met Lex en Max, maar aangezien Karesha gisteren gevallen was met de dressuurkür op het strand, wil ik even kijken of ze misschien ergens bang van is geworden ofzo. Ik hoor hoef geklepper.

"Tot straks!" hoor ik Nicky nog roepen. Ik zwaai naar ze en stuur Karesha op een volte. Ondertussen kijk ik naar Jelle en Axel. Hij kan steengoed rijden en Axel is een toppaard. Ik klik met mijn tong en Karesha draaft rustig aan. Ik ga gelijk doorzitten.

"Ga jij ook lekker trainen?" vraagt Jelle. "Ja, na die val van gisteren wil ik weten of ze nog bang is ofzo." zeg ik met een slap glimlachje.

Na een tijdje gedraafd te hebben stap ik weer even aan een lang teugeltje op de binnenhoefslag, want ik krijg weer barstende koppijn van die val van gisteren... Ik heb ook nog niks gegeten vandaag... Oeps...

Jelle kijkt me verbaasd aan. "Nu al klaar?"

"Nee, ik ehh... Voel me niet zo goed..." zeg ik. Hij kijkt me onderzoekend aan. Snel geef ik galophulpen en Karesha springt aan. Ik rijd haar op een kleine volte en doe een pirouette. Daarna rijd ik van F naar H een paar galopswisseltjes.

"Braaf hoor meisje..." fluister ik. Ik ga over naar draf en doe op de diagonaal de uitgestrekte draf. Karesha heeft gelukkig geen trauma's opgelopen en doet het goed.

"Ho maar, het is goed zo..." zeg ik met een betrokken gezicht. Ik stap af en leun even tegen haar aan.

Pov Jelle

"Hey, gaat het wel?" vraag ik bezorgd aan Anouk, die inmiddels tegen haar paard aansteund.

"Ik red me wel..." zegt ze kreunend. Ze loopt wat wankelend de bak uit en brengt Karesha naar stal. Ik draaf aan en laat Axel overgaan in de passage. Vanuit mijn ooghoek zie ik Anouk aan komen lopen met haar tuig. Ineens hoor ik lawaai. Axel schrikt.

"Ho jongen hooo." zeg ik sussend. Ik zie Anouk haar tuig op de grond liggen en Anouk zelf ook... Zo snel ik kan stap ik af en neem ik Axel mee. Ik raap haar tuig op en leg het op Axel zijn rug. Gelukkig vind hij het prima.

"Anouk, alles oke?" "Anouk...?" geen reactie.
Shit... Zo snel ik kan zet ik Axel op de wasplaats vast en leg ik Anouk haar tuig op een stang. Ik ren naar haar toe. Ik til haar voorzichtig op en breng haar de kantine in. Zachtjes zet ik haar op de bank neer. Ik kijk rond of er iemand is, maar er is niemand... Ik zie een briefje op de bar liggen. "Jelle, wij zijn tot 21:00 vanavond weg. Wil jij zolang op de manege passen? -M"
Ik zucht. Ik ren de kantine weer uit en zoek een oude fleece deken van Axel in mijn kast. Ik neem de deken mee de kantine in en leg hem over Anouk heen. Ik hoor Nicky en Simone weer terugkomen. Ik glip de kantine weer uit en leg alles aan ze uit.

"Willen jullie Axel naverzorgen en op stal zetten? Laat mijn tuig maar op de stangen daar hangen, ik ruim het later zelf wel op!" zeg ik gehaast. Nicky zegt 'Nee' en steekt een middelvinger naar me op. Simone knikt gelukkig ja en met een opgelucht gevoel vlucht ik de kantine weer in. Anouk is ondertussen weer bij bewustzijn.

Pov Anouk

"Wat is er gebeurd?" vraag ik sloompjes. "Je voelde je niet goed en bent gestopt met rijden, en toen je je tuig terugbracht naar je kast viel je ineens op de grond..." hoor ik Jelle zeggen.

"Whut... Oh ja... Ik weet het weer... Ik had niks gegeten, dus vandaar..." mompel ik.

"Dat kan toch ook niet..." zegt Jelle bezorgd. Hij loopt naar de keuken van de kantine en smeert een broodje. Even later komt hij terug. "Hier" zegt hij en hij propt een broodje in mijn handen.

"Nee, ik hoef het niet, echt niet..." zeg ik tegen hem. Hij kijkt me met grote ogen aan. "Maar..."

Ik zeg niks meer en sta op en ren al wankelend de kantine uit. "Hey, stop! Waar ga je heen?! Wacht! ANOUK!!!" roept Jelle streng. Ik trek me niks van hem aan en ren door. Nors vlucht ik naar Karesha's stal en ga ik in het stro zitten.

Pov Simone

Ik zie Anouk naar Karesha toe rennen. Juist... Die is dus ook alweer bij bewustzijn. Nicky en ik weten wat er aan de hand is met haar maar verraden haar niet. Ik zie Nicky weglopen naar haar kast met Max zijn tuig. Ik zadel Axel af en dump Jelle zijn tuig op een stang en spoel Axel snel af met warm water. Daarna wrijf ik hem droog met een handdoek en gooi ik een fleecedeken over zijn rug. Prutsend haal ik nog een paardensnoepje uit mijn broekzak en geef die aan hem. "Braaf" zeg ik tegen het paard. Op dat moment komt Jelle aanrennen.

"Thanks voor de verzorging Simone, waar is Anouk heengegaan?" vraagt hij gehaast. Shit... Anouk heeft echt geen zin om met hem te praten nu, dat weet ik sowieso al...

"Euhh, Anouk is naar eh... Huis..." lieg ik. "Oh... Dan spreek ik haar morgen wel..." zegt hij bedenkelijk. Pfft....

Pov Nicky

"Wat? Waarom wil je haar spreken?" vraag ik nieuwsgierig terwijl ik aan kom lopen.

"Oh... Niks.." zegt Jelle. "Vertel op." push ik. "Nicky, niet pushen..." sist Simone. "Sorreh" zeg ik terwijl ik mijn schouders ophaal. Ik loop naar Max en klik hem los en zet hem op stal.

Als ik terugloop, zie ik Jelle met Anouk haar tuig bezig zijn. "Jelle, vergeet de zadelhoes niet en leg het dekje te drogen op de stang." zeg ik bazig. Hij steekt een duim op. "Ik doe het zelf wel." hoor ik ineens achter me. "Anouk!" roept Jelle verbaasd. "Je was toch al naar huis?"

Ik zie hoe Simone rood aanloopt. "Ze wil er niet over praten Jelle..." zegt ze zacht. "En hoe weet jij dat." bitcht hij. "Jeez, doe even normaal!" roep ik verontwaardigd. "Simone, kom, we gaan naar huis. Anouk, we wachten buiten bij het fietsenrek op je."

Pov Anouk

"Oke, tot zo..." zeg ik. Ik loop naar mijn tuig en til het naar mijn kast toe. Jelle blijft triggered achter. Ik doe mijn kast op slot en met een zwaai gooi ik mijn rugzak op mijn schouder. "Dag" zeg ik droog tegen Jelle en ik haast me naar de fietsenstalling. "Let's go to Nicky's home!" roep ik vrolijk.