Free

11

Pov Jelle

"Raar dat ze jou hier achterlaten zeg..." zeg ik verbaasd terwijl ik Axel laat halthouden. "Ja ik snap het wel denk ik... Ik ga meer met jou om dan met hun zei Simone... Ze zei dat het een grapje was maar volgens mij menen ze het echt..." zegt Anouk zacht. Shit... Mijn schuld dat ze zich nu rot voelt.

"Anouk, ... Sorry!" zeg ik als ik haar een traan weg zie vegen. Ik loop snel naar Axel en haar toe. "Ik wil je zo wel naar Simone thuis brengen..." stel ik voor.

"Echt?" vraagt ze ongelovig. "Dat hoeft toch niet..."
"Nee, maar ik doe het wel want jij voelt je nu rot en dat is mijn schuld... Misschien moet ik meer afstand van je nemen." zeg ik zacht. "Nee! Waarom zou je dat doen? Ik bedoel, wij kunnen toch ook gewoon bevriend blijven?!" roept Anouk verontwaardigd.
'Gewoon bevriend' blijven... Zucht... Waarom ben ik ook zo stom met dit soort dingen...

Pov Anouk

"Mag ik er nog af of hoe ZIT dat?" zeg ik zo serieus mogelijk. Jelle schiet in de lach. "Tuurlijk!" lacht hij. Ik spring van Axel af en geef hem een klopje. Dan loop ik de bak uit om Karesha haar avondmaaltje te geven. Daisy krijgt maar 1 handje per dag, en voor de rest hooi, want ze wordt veel te dik anders. Als ik mijn paardjes gevoerd heb zie ik dat Jelle Axel op stal zet.

"Ready to go?" vraagt hij. "J-jahoor." stotter ik. Gosh, wat doet die jongen met me. "Deze is van jou toch?" vraag ik terwijl ik op een witte auto wijs. "Jazeker." zegt hij trots. Ik grinnik en stap in. "Wat doe jij nou?" zegt hij en hij kijkt me raar aan. "Euh, in de auto zitten?" zeg ik met een rood gezicht. Hij lacht. "Haha, waarom kom je niet naast me voorin zitten? Ik bijt niet hoor." zegt hij luchtig.

"Hmm, ben ik niet zo zeker van eigenlijk..." zeg ik serieus. "Jajaja sgoed met jou" zegt Jelle met een glimlach. Ik lach en ga voorin zitten. Hij stapt ook in en dan gaan we naar Simone. Hij zet de gegevens in zijn tomtom en dan rijden we weg. Onderweg praten we over van alles en nogwat. Heel oninteressant eigenlijk, maar oke, beter dan awkward silences...

Pov Jelle

We zijn bijna bij Simone's huis... Nu moet het gebeuren Jelle...
"We zijn er bijna..." zeg ik. "Weet ik." zegt Anouk droog. "Anouk?" vraag ik zo normaal mogelijk. "Ja?" zegt ze. "Mag ik je nummer?" vraag ik en het floept er zo uit.

"Oh eh ja natuurlijk." antwoord ze verlegen. Ze noemt haar nummer op en ik typ het over in mijn contacten. "Hoe wil je er in staan...?" vraag ik haar. Ze zegt niks en pakt mijn mobiel af. Als ze hem teruggeeft zie ik dat er "Anouk ❤" staat. Ik lach. "Origineel!" lach ik. "Bedankt voor het brengen he..." zegt ze dankbaar.

"Geen probleem. Zie ik je morgen weer?" vraag ik. "Ja, duh!" zegt ze lachend. "Tot morgen dan maar!" roep ik terwijl ik wegrijd. Ik hoor nog vaag een Doei in de verte en glimlach. Ik heb haar nummer.

Pov Simone

"Wat een kabaal hierbuiten... Even loeren uit het raam." zeg ik en ik schuif mijn gordijnen opzij. "Nicky, kom eens kijken! Anouk is hier!" sis ik. "Wtf doet die hier?" vraagt Nicky. "Geen idee, kom we laten haar binnen." Ik loop naar beneden en doe de voordeur open.

"Hey, wat doe je?" vraag ik. Anouk draait zich om. "Ben hierheen gebracht door Jelle." zegt ze luchtig. "Hoe dat?" vraag ik verbaasd. "Oh leg ik nog wel uit. Ooit." zegt ze. "O... Oke... Nou kom binnen, heb thee gezet..." zeg ik. Ze loopt met me mee de trap op en we gaan naar mijn kamer. Na een paar kopjes thee en heel wat geklets gaat Anouk weer naar huis.

Pov Anouk

In het donker loop ik terug naar huis. Het is echt een pokke stuk lopen, maar het is wel te doen. Ik pak mijn mobiel en zet mijn zaklamp aan. Veel beter zo. Ik zet zachtjes een muziekje op en loop door. In de verte hoor ik wat gelach en gejoel. Dronken jongens... Fuck. Ik begin te rennen. Geen idee waarheen maar dat doet me nul. Ik moet hier weg voordat ze me in de gaten krijgen...

Na een tijdje stop ik hijgend met rennen. Ik kijk om me heen. Waar ben ik.

"Hey, wat doe jij nou hier?" hoor ik ineens achter me. Ik draai me om en zie Jelle staan. "W-wow euh, nouja, eh... Heh..." zeg ik verlegen. "Wat moet je bij mijn huis? Hoe wist je dat ik hier woonde?" vraagt hij. "Toeval. Puur toeval. Ik zag een groep dronken jongens en rende weg, maar had geen idee waarheen. En nu ben ik hier. Beetje verdwaald wel, maar ongedeerd." zeg ik lachend. "Je ziet er moe uit... Wil je even wat drinken?" vraagt hij lief. "Is goed..." zeg ik verlegen. Hij pakt mijn hand beet en trekt me zachtjes mee zijn huis in.

Pov Jelle

"Zal ik je jas aannemen?" vraag ik. "Oh, nou vooruit." zegt Anouk lachend. Ze geeft haar jas aan mij en ik hang hem zorgvuldig op aan mijn kapstok.

"Wil je wat ijsthee?" vraag ik aan haar. "Ja, hoe weet je dat ik van ijsthee houd...?" vraagt ze verbaasd. "Tsja, kwestie van opletten in de kantine..." zeg ik met een grijns. We lachen. "Kom, we gaan naar boven." zeg ik en ik neem twee glazen ijsthee mee.

"Neem plaats." zeg ik en ik wijs naar mijn bed. Ze gaat zitten en kijkt mijn kamer rond. "Gave poster..." zegt ze en haar blik blijft hangen op een poster van mij en Axel tijdens een wedstrijd.

"Thanks. Die foto betekent veel voor me." zeg ik blij. "Wanneer was dat?" vraagt ze. "Vorig jaar, toen we Nederlands kampioen werden.." zeg ik trots. "Aha... Cool." zegt ze welgemeend. Ik geef haar een glas ijsthee en ze neemt een slokje en zet het glas dan weer neer op mijn nachtkastje. Ik zet mijn glas ook neer en ga naast haar zitten. Het blijft even stil.

"... Anouk...." begin ik. Ze kijkt me aan. "Ik eh... Vind het superleuk dat ik je heb leren kennen..." zeg ik verlegen. "Ahw, vind ik ook... Je bent echt een goede vriend geworden in een paar dagen." glimlacht ze.

Shit... Dit is niet de kant waar ik naartoe wil gaan...
"Jelle... Ik wil je wat vragen..." zegt ze met een rood hoofd. Gaat ze me verkering vragen...?
"Wil je me zo terug naar mijn huis brengen...? Ik ben moe..."

"Oh... Kan... Je mag ook hier blijven overnachten?" stel ik voor. "Mag dat?" zegt ze. "Ja... Anders zeg ik het niet slimpie..." lach ik. "Sorry... Maar eh, is goed... Ik SMS mijn ouders even." zegt ze vluchtig. "Doe dat. Ik zal de logeerkamer even klaarmaken voor je." zeg ik. Ik sta op en loop naar de logeerkamer.

Na een tijdje loop ik terug mijn slaapkamer in. Anouk is nergens meer te bekennen. "Anouk...? Waar ben je?" vraag ik voorzichtig. Geen reactie. Ik ren de trap af, de woonkamer in. "Dus daar ben je! Ik was al bang dat je weg was..." zeg ik opgelucht.

Pov Anouk

"Oh..." zeg ik met een rood aangelopen hoofd terwijl ik de deur snel loslaat. Eigenlijk was ik ook van plan om weg te gaan, maar dat wordt hem niet nu ik betrapt ben. Jelle komt op me af lopen en pakt me bij mijn schouders beet.

"Anouk... Als je van gedachten veranderd bent is het oké..." fluistert hij. Betrapt kijk ik in zijn ogen. "N-nee ik had het alleen wat benauwd dus daarom wilde ik even naar buiten, ik blijf hier natuurlijk slapen." stotter ik. "Zullen we samen een stukje gaan wandelen?" stelt hij voor. "Ja lijkt me leuk!" antwoord ik enthousiast. Er zit dus niks anders op... Ik moet hier vannacht blijven slapen...