Ooit komt het goed.. toch?

"001" Is het weer zover..

'SIHAMMMMM' schreeuwde me moeder alweer voor de 3de keer naar boven. 'Schiet nou op! We vertrekken over 5 min naar je oom en we zijn niet van plan om nog een uur op je te wachten!' Schreeuwde me moeder alweer.. 'Jahaa ik kom al alleen nog me hoofddoek mama gaan jullie maar vast naar de auto.' Blijkbaar deed ze dat ook want niet veel later hoorde ik de deur dichtgaan.

Ik ben Siham, 19 jaar zit op het hbo en ben 1,70. Jaa ben best lang voor een meisje i know. Ik heb lichtbruine ogen en draag een hoofddoek. Ik ben het enigste meisje in het gezin voor de rest heb ik 2 broers en 2 broertjes die ook nog een tweeling zijn. Ik lijk het meest op mijn oudste broer Mo (24 jaar), hij is 1,90 heeft ook lichtbruine ogen en donkerblonde/bruine krulletjes. Mijn andere broer Hafid (21 jaar) heeft groen/blauwe ogen en heeft donkerbruin haar en yess net als de rest in het huis is hij vrij lang namelijk 1,78. Mijn broertjes Damyan en Safouane ( 17 jaar ) hebben beide grijze ogen, zijn beide 1,75 en hebben lichtbruin haar.

Maar back to the story.. Waarom me moeder dus zo schreeuwde naar me is omdat we naar me oom gaan. Het is namelijk weer zover. Me nicht haar hand wordt vandaag gevraagd en dat willen ze heel groot vieren. Alweer een trouw. Eerlijk gezegd heb ik er geen zin in. Dan ben ik straks weer degene die een zee vragen over zich heen krijgt wanneer ik nou eindelijk ga trouwen. Ondanks dat ben ik blij voor me nicht, ze is net een zus voor me. We zijn altijd samen en veel mensen vinden ons ook op elkaar lijken haha. Me nicht is 22 en zit samen met mij op het hbo. Nou wordt maar eens tijd om naar de auto toe te gaan. Ik pak nog even snel me tasje en doe me pinpas, telefoon, mascara, lippenstift en parfum in. Ready to go...

'Hehee dat werd tijd' zei me vader terwijl hij zuchtte. 'Semhayi (sorry) papa' zei ik zogenaamd verdrietig. Me pa moest lachen en zei 'me3lich a benti' ( maakt niet uit mijn dochter ). Ik zat naast Damyan en Safouane. Normaal zit ik in de auto net Mo en Hafid maar die zouden door werk wat later komen. Damyan keek me vies aan 'wat is dat voor verf op je gezicht?' Iedereen moest lachen en Safouane gaf Damyan een speelse klap 'broerr dat noemen ze deze dagen toch ze3ma contour, je weet toch lijken ze ze3ma niet meer zo dik' ik kwam niet meer bij. We zijn opzich allemaal wel heel close met elkaar dus met zulke dingen trek ik me niks van hun aan. Ik maakte nog een paar snaps voor we aankwamen bij me ooms huis.

Eenmaal aangekomen in de straat hoorde we de regadda al. We kwamen aan bij het huis en ik groette me ooms en tante. Ik rende zowat naar me nicht Rodayna toe en knuffelde haar en feliciteerde der nog 20 keer. Ik gaf haar een cadeau en vertelde haar dat ze die niet open mocht maken totdat iedereen weg was.
Rodayna:'Eey ik weet niet wat jij denkt dat je vandaag gaat doen Siham maaarehhh je blijft vandaag mooi hier slapen 3andek je denkt dat je vandaag naar huis toe mag!!'
Siham: 'hahahahah dat had ik al verwacht Hafid neemt straks me slaapkleren mee voor me' Rodayna: BETERR!!

Rond een uur of 10 kwam de verloofde van me nicht. Ik kende hem al van school we waren vaak met ze 3'en op school en kan het wel met hem vinden. Hij groette me doormiddel van een knikje en ik glimlachte terug. Maar wauw die jongen naast hem😍 who is that?? Rodayna had me al snel door en knipoogde naar me. Ik bleef maar kijken naar die jongen o myy Allah hij is gewoon wauw.. ik had niet door dat ik aan  het staren was tot Mo en Hafid binnen kwamen. Mo: 'Kifesh met jou a zusje? Watsgaande je kijkt alsof je een spook hebt gezien?' Hafid keek rond zoekend naar wat ik keek gelukkig had hij me niet door. Na deze actie zal die jongen vast raar over me denken pfff.. Normaal wil ik niks weten van jongens, vind jongens leren kennen maar tijdverspilling. Maar deze? Deze had iets mysterieus ofzo, ik weet niet hoe ik het uit zou moeten leggen. Mo: 'Hafid wollah volgens mij is deze dood ofzo ze hoort ons niet?' Terwijl Hafid met ze hand in me gezicht zwaaide. Siham: huuh wat? Ooh nee er is niks gewoon beetje moe en dacht aan hoe het zou zijn als uhm... Rodayna getrouwd zou zijn... of we nog wel zo close zouden zijn. Verzon ik even snel ter plekke terwijl ik rood werd. Mo en Hafid keken elkaar aan en gingen stuk. Hafid: 'Vandaag is handvraging bruiloft is nog verrrrr weg, geen stress a zusje! Saffi geniet van vandaag'

Pfff gelukkig geloofde ze het. Ze gaven me beide een knuffel en liepen richting die jongen die ik maar niet uit me hoofd krijg. Shitt zouden ze me toch door hebben? Ze groeten hem en gaan naast hem zitten. Huh kennen ze elkaar? Ik heb hem nog nooit bij ons over de vloer zien komen? Wie is hij toch?

Heey lieve lezertjesss,
wat vinden jullie van het eerste deel? Dacht ik maak er maar een beetje een lang hoofdstuk van om zo een beeld te creëeren bij jullie. Natuurlijk zal er veel veranderen in het verhaal. Laat een reactie achter of jullie het wat vinden😘😘