Ooit komt het goed.. toch?

"003"

Ik liep naar beneden, naar Mo. Niet wetend wat eraan zou komen. Wat zou ik verkeerd hebben gedaan? Heeft Anouar hem over die blunder van net vertelt? Nee toch? Of wel? Ugh wat haat ik dit.
'Ja Mo?' Zei ik met een trillende stem. 'Wanneer ga je weer uit heh?' Ik keek hem niet begrijpend aan 'Uit??' 'JA UIT JAA' 'Uhm ik ga nooit uit?' 'Ooh mooi waarom wordt je dan onbekend gebeld door een jongen en vraagt wanneer jullie weer samen uit zouden gaan?' Ik keek naar mijn telefoon in Mo ze handen en begreep er helemaal niks meer van. 'Mo geloof me ik ga nooit uit wollah Mo echt waar!' Wat ik niet door had was dat Anouar er ook bij zat. Anouar: eey broer je zusje ziet er helemaal niet uit als iemand die uitgaat doe normaal man a sabhi.' Mo ze ogen spuwde vuur en zei 'je hebt zelf het gesprek kunnen horen toch toen die jongen belde! Wat kom je mij nu vertellen dat ze er niet als een hoer bij loopt? Dat zie ik toch ook wel !!' En hij draaide weer om naar mij tot Anouar weer wat zei 'ja jij was zo in trance toen ze dat zeiden dat je niet eens hoorde dat ze op de achtergrond helemaal stuk gingen mann.' Mo begon na te denken en knuffelde me. Sorry zusje dat ik zo over je dacht, bij die gedachte alleen al dat iemand dat zegt word ik gek dat weetje, vergeef je me?' Woow heeft Anouar hem nou omgepraat? Normaal lukt dat nooit. Als Mo boos is, is hij BOOS. Niet voor een uurtje nee voor een heel jaar. 'Tuurlijk vergeef ik je, het maakt niet uit joh! Geen stress.' Ik maakte me los uit de knuffel en schonk Anouar een glimlach als bedank. Hij knikte terug zovan 'het is al goed' Rodayna: 'wtf moest dat voorstellen?????' Siham: 'ik weet het ook niet, wat ik wel weet is dat ik een nieuw nummer neem en ik erachter kom wie de fack zo grappig denkt te zijn!' Rodayna: 'zo ken ik je weer, kom laten we snel dit boek doornemen voor tentamen van morgen.' En dan gaan we naar jou huis' Shit helemaal vergeten morgen is het gewoon weer maandag dat betekend dus school.. ugh.. 'is goed gaan we straks wel ergens eten nigh?' Rodayna schiet in de lach 'TUURLIJKK!' Waar eten is ben jij he temshoent.'

Zo gezegd zo gedaan, we gingen leren daarna buiten eten. Heerlijk sushi👌🏽. Onderweg naar mijn huis besefte ik dat ik vanaf morgen geen rust meer heb. Tentamenweek en Rodayna helpen met het organiseren van haar verloving die over 4 maanden plaats zou vinden. De handvraging hadden ze al uitgebreid gevierd laat staan de verloving zelf. Godddd word alleen al moe als ik eraan denk. Ik had me ook maar eens ingeschreven voor kickboks, ik deed het een hele lange tijd en daarna had ik geen tijd meer en ik merkte ook echt aan me dat ik steeds minder conditie had en luier werd. Dus jaa dat maar weer even oppakken. 'Waar zit je met je hoofd?' Vroeg Rodayna lachend. 'Ik dacht aan hoe ik door jou geen rust meer heb de komende 4 maanden 😂' 'huh 4 maanden?? Lieve schat geloof mij die 4 maanden zijn niks, wacht maar tot de trouw dan maak ik je pas helemaal gek. Dit is voorbereiding voor jou!' Samen moesten we erom lachen en waren we alweer aangekomen bij mij thuis.

'Salam alaikoum iedereeen' schreeuwde Rodayna en ik verstaanbaar in koor. We moesten wel schreeuwen anders zou niemand ons horen. Marokkanen zijn altijd luidruchtig al praten ze over de normaalste dingen. Ze maken zich extra verstaanbaar dat zelfs de buren mee kunnen luisteren. Damyan en Safouane kwamen onze kant op lopen. 'Eey wollah als ik jullie was zou ik maar vast vluchten anders krijgen jullie een heel interview over van alles en nog wat'. Pff niet weeer he. 'Benti kom erbij' Safouane keek me aan ' te laaat zussie. Succes' 'neee Safouane ik ga met jullie mee kom over 2 min de woonkamer inlopen aub en zeg dat je me hulp nodig hebt!' Hij knikte en ik liep naar me ouders toe en begroette ze beide met een kus op hun voorhoofd. 'Benti' me vader kon ze zin niet afmaken of Damyan en Safouane kwamen me al redden. 'Eeey papa mama we hebben even hulp nodig van Siham kan ze komen' me vader had door dat dit een reddingspoging was en zei 'Jaa ze komt over 4 min naar jullie toe' hij knipoogde naar ze. Shitt mann, nu moet ik wel blijven tot me pa is uitgesproken. 'Benti, vindt je niet dat je de laatste tijd geen vrije tijd hebt of tenminste rust kan nemen een dagje? Je werkt jezelf kapot, je bent of op school of aan het werk en nu komt het kickboksen er ook nog eens bij.' 'Jaa baba u heeft gelijk maar ik hou ervan om bezig te zijn, en om op me eigen benen te kunnen staan zonder afhankelijk te zijn van andere.' 'Jaa maar benti je hoeft niet te werken he! We hebben geld zat om jullie te kunnen onderhouden en te geven wat jullie willen' zei me moeder. 'Weet ik yemma, maar ik wil werken voor mijn eigen geld met dat geld waar jullie ons mee kunnen onderhouden, kunnen jullie beter naar Haj gaan insha'Allah. We werken allemaal nu in dit huis, iedereen verdient genoeg zelfs Damyan en Safouane verdienen terwijl ze 17 zijn genoeg. Jullie hoeven je hier geen zorgen over te maken!' Weet je dat zeker benti? ' zeiden me ouders tegelijkertijd. Ik glimlachte en zei vol zekerheid: 'Maar natuurlijk, no stressss!'