Ooit komt het goed.. toch?

"004" Waar ging het fout?

'We zijn er, hier zou ze moeten zijn.' Zei Anouar. 'Mijn familie en vrienden bedreigen ik laat die bitch wel zien met wie ze te maken heeft!' En zo stapte ik de auto uit. Niemand heeft mij ooit zo boos gezien.

-------------------------------------------------------

Ik dacht niet na en trapte gelijk tegen de deur. Zo boos was ik gewoon. Hij ging niet open en niemand deed open. Ik trapte en nog een keer keihard tegen aan. BAM deur open. Ik liep snel naar binnen en de rest volgte. Niemand was er. Het huis leek geen eens bewoond. Wtf is dit allemaal? 'Eeey iedereen kom hierheen!!!' Gilde Rodayna zowat. Wat zou ze zien? We rende allemaal naar haar toe. Ze stond in een donkere kamer die vol stond met computers. Mo deed het licht aan. Ik stond verstijft te kijken naar de schermen. Camerabeelden van mijn omgeving. Mijn huis, mijn werk, mijn school en zelfs de supermarkt waar ik altijd heen ga. Iedereen was in shock. Er stond achter mij ook nog eens een bord met foto's van mij en Rodayna en de rest van de fam. Ze kennen zelfs mijn school en werk rooster? 'Ik maak diegene af die je in de gaten houdt!!! Wie de fack is deze persoon ?! Siham denk goed na wie zou je zoiets aandoen? Of aan willen doen??' Zei mo maar niet al te blij. Ik schudde me hoofd zovan ik zou het niet weten. Anouar pakte een blad van de grond en las hem voor.

Dachten jullie nou dat jullie de enige waren die een IP-adres kunnen traceren? HAAA dacht het niet bitches! Arme Siham wordt je al bang, zou dat maar wel zijn. Jullie weten niks van mij alleen wat ik wil dat jullie weten. Dachten jullie nou echt dat jullie mij zouden vinden, ik laat geen sporen achter! Nooit niet! Maar jaa jullie horen snel weer van me. Ik kan niet wachten tot ik jullie allemaal kapot heb gemaakt!
Pffff wat is dit? Ik merkte een camera op met zo een klein microfoontje ernaast. Ik liep erheen en schreeuwde erin 'wil je zo graag wat doen! Bitch ik ben hier je hoeft niet via camera's te zien wat ik kan! Je kan nu komen ik en ik laat het je zien!' En ik vernielde de computers met de knuppel die ik van Safouane afpakte. Mo hield me vast zodat ik rustig zou worden Hafid zag een pistool op het bureau liggen. Hij pakte hem onopgemerkt in zijn vest zodat er geen vinger afdrukken op zouden komen.

We liepen met ze alle naar de auto. De hele terug rit was iedereen stil. Wat haat ik deze stilte. In zulke stiltes kan ik niks anders doen dan nadenken, nadenken en nadenken.. gek word ik van al me gedachtes. Ik denk na over wat er allemaal aan staat te komen, aan Anouar en dat terwijl hij me niet opmerkt, aan me familie en hoe ik alles over heb voor hun. Maar dit allemaal is nog het begin, dit zijn blijkbaar geen grappen. Mijn familie en ik worden in de gaten gehouden door weet ik veel wie allemaal. Wat ik zeker weet nu is dat het niet maar 1 persoon is. Het moeten wel meerdere mensen zijn, kan niet anders. Ik werd ontwaakt uit me gedachte door Hafid die zegt 'we worden achtervolgt' ik keek achter me en besefte dat sinds we uit Breda weg reden die zwarte auto achter ons aan rijdt. Shit houdt dit dan niet op?
'Broer rij dat steegje in waar we altijd zaakjes afhandelen! Je weet welke toch, die is niet ver van hier' zei Mo tegen Anouar terwijl hij wapens van onder ze stoel pakte. Anouar knikte. Uhmm okee? Zaakjes? Ik besteed er maar geen aandacht aan en zie dat alle jongens een naar een wapen grijpen. Rodayna en ik keken elkaar aan van 'wtf gebeurd hier' 'wij hebben ook wat nodig jongens.' Zei ik een beetje aarzelend. 'Jullie blijven in de auto' zei anouar zonder me ook maar 1 blik te gunnen. 'Hallo ik bleef nergens binnen zitten ik ga met jullie mee of jullie het nou willen of niet, deze mensen hebben mij en mijn familie bedreigd en jou trouwens ook! En dat allemaal via mij. Wie hier ook achter zit ik laat ze eigenhandig zien dat ze mij niet kunnen opfucken zonder gevolgen!' Hij keek via de binnenspiegel geschrokken naar me. Hij keek me broers en broertjes aan. Ze knikte. 'Rodayna wil jij in de auto blijven of mee?' Vroegen me broertjes haar. 'Ik.. ik ga wel m.. mee' zei ze met angst in der stem. We kregen een wapen en Hafid en Mo legde uit hoe we ze moesten gebruiken en wanneer. Even dacht ik: en jij weet dit want???.
Me broers werken beide in een groot bedrijf dat ze samen hebben opgezet en me broertjes werken ook bij hun en zijn ook bezig met een 2de bedrijf om zo meer concurrenten uit te kunnen schakelen. Dus hoe de fack weten ze hoe ze wapens moeten gebruiken terwijl ze hele dag op kantoor zijn? We kwamen aan in het steegje en de auto bleef achter ons aan rijden. We stopte. Het was een enge steeg, 2 lantaarnpalen waarvan 1 het niet goed deed en dus af en toe knipperde. We stapte uit en de deuren van de andere auto gingen open. Anouar ze ogen spuwde vuur, blijkbaar wist hij wie het was. En hij was zeker niet blij om hem te zien 'Azizi (oom) wat doe jij hier, wat bedreig je Siham!? Ben je helemaal gek geworden!!!! Met wie werk je samen heh? ZEG DAN! Laat hun met rust! SNAP JE NIET DAT WE NIET ZOMAAR MET JE GEBROKEN HEBBEN!!!'
Anouar pakte ze wapen en richtte het op hem. 'PRAAT DAN!! Wat moet mij er vandaag van weerhouden om je niet door je kop te schieten!!!? JE BENT NIKS VAN MIJ DOOR JOU HEB IK NIEMAND MEER HEH, DUS VERTEL ME WAT ZOU MIJ ERVAN MOETEN WEERHOUDEN JE NIET DOOD TE KNALLEN!' Wauw ik wist even niet wat ik moest doen. Het boeide Anouar niet dat het alweer 0300 in de avond was. 'Anouar, luister naar me. Ik weet dat ik geen goeie dingen heb gedaan. Ik probeer het recht te zetten door jullie nu te helpen. Ik bedreig Siham en haar familie niet, geloof me! Ik zat in het complot dat kan ik je wel vertellen, maar toen ik zag dat jij goed was met hun ben ik weggegaan! Geloof me, de mensen met wie jullie te maken hebben zullen jullie niet snel met rust laten. Na die zin keek hij mij aan. 'Je weet niet waar je in bent beland, maar ik zie aan je dat je sterk bent. Je kan dit aan!' 'HOU JE BEK TEGEN HAAR ! Hoe weet ik dat je de waarheid spreekt?!' Ik kende Anouar dan misschien niet zo lang maar ik wist niet dat hij zo boos kon worden. Ik ontwaakte weer uit me gedachte nadat ik een schot hoorde, en niet kort daarna nog een schot. Het geluid werd minder. Ik besefte me dat ik degene was op wie er werd geschoten. Ik zakte in.. ik zag Anouar naar me toe rennen en zag Mo en Hafid voor me staan en op een hele groep schieten. Damyan en Safouane snelde naar de auto en Rodayna schoot als een gek rond en keek me even aan, haar ogen spraken boekdelen, ze was bang, woedend en gebroken. Anouar tilde me op de auto in en alles werd zwart voor me ogen.