Ooit komt het goed.. toch?

"006" Rust? Wat was dat ook alweer?

Ik liet een traan vallen en snel veeg ik hem weg in de hoop dat Siham niks heeft gezien. Helaas ik was al te laat ze zag het.
-------------------------------------------------------

P.P Siham
Ik zag dat Rodayna een traan liet vallen en ze probeerde hem onopgemerkt weg te vegen. Ze zag dat ik het had gezien. Ik keek der aan en knikte van wat is er ? Ze schudde een beetje haar hoofd van het is niks. Ik liet het erbij want ik wist dat ze nu niks zou loslaten. 'Rodayna heb jij me telefoon?' 'Yes die heb ik' ze liep naar me toe en gaf me telefoon. Voor ze wegliep zei ik snel 'wat er ook aan de hand is je weet dat je met me kan praten, alles komt goed!' En ze liep weer naar de stoel.
Ik zag zoveel gemiste oproepen van Marouane. Hij is heel overbezorgd als het om mij gaat, meeste mensen denken dat hij me leuk vindt. Maar ik weet dat dat niet zo is. Hij is net een broer en zoals hij vaak zegt ik ben zijn zusje. Ik veranderde me profielfoto. Een foto van Rodayna en mij toen we op de trouw waren van onze neef in Duitsland. (Omslag hoofddoek is Siham). 'Okee ik ben hier klaar mee ik wil naar huis. Ik wil naar mama en papa zodat ze rustig op vakantie kunnen.' Iedereen schrok omdat het uit et niets kwam. 'Ik ga met de doktoren praten het ligt niet aan ons. Ik ga me best doen.' Zei mo en liep de kamer uit. Wat heeft iedereen toch ? Die sfeer is zo raar.

P.P Mo
Me zusje is niet dom, ze weet dat er iets aan de hand is. Sinds die dag dat ze geraakt werd door Loutfi ze mannen heb ik geen oog dicht gedaan. Niemand van ons. Rodayna is nog steeds boos, is wel te begrijpen het kwam hard aan. En Anouar is best bezorgd om me zusje.. denk dat er wat speelt tussen hun. Ik betrap ze beide vaak op het staren maar ik doe alsof ik het niet door heb. Anouar is een goeie gast die ons vaak helpt. Hij heeft ook nooit gewild dat alles zo liep. En hij kwam pas later in de onderwereld terecht en dat door mij. Ik kwam aan bij de dokter. 'Stoor ik?' De dokter keek naar me alsof hij me herkende, maar niet van iets goeds. 'Mo?' 'Ik vroeg je niet of je me naam kende vroeg of ik je stoorde. Blijkbaar niet he?? Luister eens me zusje wil graag naar huis is dat mogelijk?' 'Kun je even meelopen naar me kantoortje.' Zonder dat ik kon antwoorden liep hij al weg. 'Meneer El (...) u zusje mag binnenkort naar huis. Misschien straks nog.' Hij bleef om zich heen kijken en zag er nerveus uit en schoof een blad naar me toe. 'Waarom zou ze hier nog moeten blijven dan?' Hij wees naar het blad. 'Ik ga even wat pakken om het uit te leggen.' Hij bleef zitten en wees naar het blad. Vreemd maar oke ik begon het te lezen.

Er kwamen een paar mannen vragen in welke kamer je zusje lag. Ik gaf ze een kamernummer die niet van haar was omdat ik het niet vertrouwde. Ze kwamen terug en bedreigde me. Ik ben bang dat ik afgeluisterd word daarom maar via dit blad. Pas goed op! En je zusje mag gelijk met jullie mee hierna.

Ik keek hem aan en knikte. 'Ben ik weer meneer, nou dit is de reden waarom uw zusje moet blijven. Ze is hier en hier geschoten en ze helen niet snel we willen straks kijken of het wel schoon is en anders moeten we het extra schoon maken.' Hij knipoogde en ik speelde mee. 'Okee is goed zal ik haar vertellen als ze boos wordt dat ze niet weg kan en u erop aanspreekt ewa niet mijn probleem.' Ik liep de kamer uit en knikte naar de dokter als bedank. Die hoerenzonen zullen zien! Weld'n kheb!!! Focken met de verkeerde man. Ik ging de kamer in en vertelde dat we allemaal konden gaan Siham was gelijk blij en stond op. Ik gaf Hafid, Damyan, Safouane en Anouar een waarschuwende blik. Ze begrepen hem gelijk.

P.P Siham
Eindelijk ik mag naar huis. De hele rit naar huis was iedereen stil. Ik besloot maar wat te gaan appen. Ik app'te wat met Marouane en zei dat ik morgen weer op school zou zijn en hem zou uitleggen wat er was. Natuurlijk zou ik niet alles vertellen, niet dat ik alles weet ofzo want niemand vertelt me wat. Ik keek naar Anouar en me hart maakte een sprongetje. Telkens als ik naar hem keek werd ik blij. Hij betrapte me op het staren en ik keek gelijk naar beneden en ik weet zeker dat ik er nu uitzag als een tomaat.