Ooit komt het goed.. toch?

"008" Zal alles toch goedkomen?

Ik deed een witte blouse aan die van achter een beetje lang viel. Ik deed mijn donkergrijze Ralph Lauren trui daarover heen aan. En mijn zwarte skinny. Daaronder deed ik mijn wit met zwarte adidasjes. Een donkergrijze hoofddoek. Ik zette lichtjes make up op met mascara en bronzer en toen was ik klaar. Ik liep naar beneden. Eerst waren ze allemaal druk aan het praten tot ze me voetstappen hoorde. Ugh serious? Nog meer dingen verbergen voor me? Ik zag Anouar zitten omg wat zag hij er mooi uit!
-------------------------------------------------------

POV Anouar
Siham kwam naar beneden iedereen hield ze mond ik keek achter me om en waauuwwwww... ze is prachtig! Alles aan haar is prachtig. Ik keek snel weer om en at verder. Iedereen was stil.. iedereen was bang dat Siham misschien alles heeft gehoord net. Als dat zo is voorspeld het niks goeds. Ze kwam boos aanlopen. Ze nam plaats aan tafel en iedereen volgde elke beweging die ze maakte.

POV Siham
'Kunnen jullie het allemaal zien?' Ik keek ze stuk voor stuk boos aan. Ze zwegen allemaal en het bleef stil. Ik kan dit niet! Ik kan dit niet meer aan! Ik sloeg met me vuist op tafel 'EERST HOOR IK JULLIE PRATEN OVER GOD MAG WETEN WAT EN ZODRA JULLIE MIJN VOETSTAPPEN HOREN ZIJN JULLIE STIL? Wat is dit?? Waarom verzwijgen jullie van alles voor me?' 'Benti rustig. Niemand verzwijgt wat voor je. Gewoon rustig doen okee habiba? Kom dan gaan we zo met ze alle alvast naar Schiphol en daar genieten van de laatste paar uren. Zei me ma terwijl ze me hand vast pakte. Ik liet een diepe zucht en keek naar me bord 'okee'. De rest knikte. Ik had hier totaal geen zin in. Het is maar dat me ouders zo gaan vliegen en ik ze niet bezorgd wil maken. Iedereen maakte zich klaar en we vertrokken allemaal. Op naar schiphol. Eenmaal daar ben ik nog snel geweest naar Victoria Secret en na afloop zaten we met ze alle in de Starbucks. Genieten van de laatste momenten. Ik nam afscheid van me ouders. Rodayna probeerde af en toe nog tegen me te praten maar ik deed alsof ik der niet hoorde. Hetzelfde geldt voor de jongens. Anouar die probeerde zoals gewoonlijk niks... Pfff waarom krijg ik hem niet uit me hoofd?? Hij vindt me toch niet leuk.. dit alles is sowieso niet wederzijds. 'Siham kan ik je even spreken?' Ik keek op recht in de ogen van Rodayna. Ik knikte. 'Siham ik heb dat cadeau van je nog steeds niet geopend. Ik wil dat graag met jou aan me zijde doen. En ze haalde het cadeau tevoorschijn.(het cadeau dat ik der gaf op de handvraging. Ze mocht hem niet openen tot ze alleen was van mij) ik bleef de hele tijd stil. Ze opende het cadeau. Waar een fotoboek in zat met foto's van geboorte tot nu, Tiffany & Co bedelarmbandje met bedeltjes eraan, een goude ketting met een Arabische tekst over familie en vriendschap, en een Victoria Secret paspoorthouder aangezien ze die zo graag wou. Ze knuffelde me. En hoorde haar snikken. Ik knuffelde haar terug en liet ook een paar tranen vallen. Damyan kwam aanlopen. Rodayna liet me los uit de knuffel. Damyan trok mij toen in een knuffel en do volgde de rest. 'Ik wil dit niet. Ik wil niet dat jullie dingen achterhouden voor mij. Alsjeblieft vertel het me. Waarom kunnen jullie het niet gewoon vertellen?' Mo staarde me emotieloos aan. 'Laat het gaan. Je schiet er niks mee op. Laat dit gewoon voor wat het is Siham. Laat het gewoon los. Zei mo zonder enkele emoties te tonen. Nu is het klaar echt waar. Ik wil het niet. 'Nou als jullie zelf niks vertellen, dan kom ik er zelf wel achter.' Ik liep zo snel mogelijk naar buiten. Ik hoef hun even niet meer te zien. Ik zette me oordopjes in en liep. Waarheen? Dat weet ik niet. Ik keek om me heen en zag dat het best donker begon te worden. Ik kreeg een flashback van de dag toen ik werd geschoten. Alles flitste voorbij. Het enigste waar ik aan kon denken dat moment is bidden. Bidden! Ik moest toevlucht zoeken bij mijn heer. Ik merkte dat ik mijn geloof had verwaarloost. Ik stond in ene midden op een weg. Ik keek om mij heen. Niets of niemand te bekennen. Ik kon me benen niet meer bewegen. Ik zag alles weer voorbij flitsen van hoe ik werd geraakt. Hoe Rodayna flipte. Anouar die op me af kwam rennen. Ooh woow het lijkt net echt. Het lijkt alsof Anouar op me af rent. TOEEETTTTTTTTTT!!!!!! Ik keek naast me en zag een vrachtwagen met volle vaart rijden. Ik kon niet bewegen! SHITTT. BAMMMM ik viel achterover. Op de stoep. Ik voelde wat zwaars op me dat me vasthield. Ik keek op en keek diep in die mooie bruine ogen van Anouar.