Ooit komt het goed.. toch?

"009" Alles gebeurt met een reden.

En het was alweer 23:30. We waren nog klaarwakker. 'Wil je even gaan douche ofzo?' Ze knikte 'uhm maar ik heb hier geen kleren' ik belde mo op en vroeg of hij kleren kon brengen voor haar. 'Mo komt je kleren brengen' ze knikte ongemakkelijk. 'Als je wil mag je ze ook allemaal hierheen laten komen, ben niet meer zo boos.. allemaal mede dankzij jou en deze mooie dag.' Ik knikte 'jaa zou leuk zijn met ze alle toch.' Ik belde Hafid en zei dat ze allemaal konden komen. Geen halfuur later ging de bel en iedereen kwam binnen. Ik merkte een zwart auto op. Ze reden gelijk daarna weg. Vreemd.. of zijn het weer Loutfi en ze mannen?

-------------------------------------------------------

POV Anouar

We keken met ze alle een film bij mij thuis. Ik keek naast me naar Siham. Wat is ze toch prachtig!! Ik kan me geen betere vrouw als haar voorstellen. Ik hou zoveel van haar. Het valt gewoon niet te beschrijven. Ondertussen heb ik de jongens wel allemaal verteld dat ik een soort van relatie heb met haar. Ze vonden het niet erg, maar ze waarschuwde me wel. 'Raak haar op ook maar 1 verkeerde manier aan, broer mij maakt die vriendschap dan niks meer uit voor mij. Ik maak je dan helemaal kapot!! Dat waren Hafid zijn woorden waar de rest mee instemde. Siham heeft allemaal dingen besteld zoals pizza, kapsalon, pasta's, burgers en zelfs patat en natuurlijk drinken. Ze heeft zelfs voor ieder zijn eigen Ben&Jerry bak gehaald ahaha. Zij houdt van eten en niet een beetje ook! Rodayna probeert onopvallend Siham mee naar boven te lokken, maar Siham is de enige die dat niet doorheeft natuurlijk. 'Siham pfff... kun je even meekomen..' Siham kijkt Rodayna aan en knikt en zo lopen ze de kamer uit. Ik sta op en kijk even of die auto weer terug is. Ik vertrouw het niet, die kanker homo wil Siham wat aandoen, en wollah als hij haar met alleen 1 vingertop aanraakt maak ik hem af zowaar ik Anouar Sarhaji heet. (zelf bedacht). Geen  auto te zien.

POV Siham

Rodayna en ik liepen naar boven. Rodayna probeerde me doordringend aan te kijken. maar het zag eruit alsof ze heel nodig naar de wc moest. 'Dussssss... vertel me waarom moesten we naar boven?' zei ik terwijl ik moest lachen. Ik heb iedereen vergeven, maar ik zal het niet laten rusten. Ik kom erachter wat ze verbergen voor mij. 'Anouar en jij.' Ze gaf me weer die blik. 'Rodayna niet zo kijken wollah anders zal je nooit serieus worden genomen' ik vertelde haar alles vanaf het moment bij die vrachtwagen tot aan het moment dat we hier zijn gekomen. Telkens als ik terug denk aan zijn woorden smelt ik steeds meer. Het moment dat hij ze uitsprak wist ik mezelf geen houding te geven. Het kwam zo onverwachts en iedereen accepteerde het ook gewoon. Het is waarschijnlijk het mooiste wat mij ooit is overkomen in de laatste tijd. Rodayna was sprakeloos. Ze wou net wat zeggen en toen werd ze gebeld. Eerlijk is eerlijk telkens als iemands telefoon af gaat shock ik. Puur om het feit dat ik niet weet wie die mensen zijn die op me geschoten hebben. Rodayna liep de kamer uit om te bellen. Ik pakte mijn telefoon er ook maar even bij en reageerde op een aantal apps. Meeste mensen vroegen waar ik was en of ik nog wel naar school zou komen. Zonder dat ik het door had stonden Safouane en Hafid bij de deuropening. Ik keek op en keek ze aan. Ze kwamen precies voor me zitten op het bed. 'Alles goed met je zusje?' zei Hafid met een bezorgde blik. 'Hamdullilah, alles lijkt weer op ze plek te vallen en vanaf morgen wil ik ook gewoon weer naar school.' Hafid en Safouane keken elkaar sneaky aan. 'Dus het gaat goed he zusje.. wacht maar even af zometeen niet meer' zei Safouane met een sneaky lachje. Shit ik moet rennen. Hafid en Safouane keken elkaar vlug aan en besprongen mij en kietelde tot ik niet meer kon. 'pfffff ik dacht dat er iemand op sterven lag ofzo, Siham noem je dat lachen? klonk eerder alsof er een schaap naar het slachthuis werd gebracht.' Zei Damyan die ookal naar boven is gekomen. De jongens gingen vast naar beneden en Rodayna kwam met een droevig gezicht weer de kamer in. 'Wat is er aan de hand?' 'Hij vindt dat ik hem niet genoeg tijd geef en..' ze klapte even dicht en verschuilde haar gezicht in haar handen. Ik liep naar har toe en nam haar in een omhelzing. 'Hij denkt dat het beter is om even een break in te schakelen.' 'Maak je geen zorgen schat, ik ga met hem praten je moet hem gewoon vertellen wat er de laatste tijd gaande is, het komt allemaal goed schat!!' ze knikte en ze kon alweer een beetje lachen ik appte Abdel gelijk over het feit dat er veel gaande is en Rodayna er erg mee zit en ze gewoon goed met elkaar moeten praten en wat er ook gaande is bij hem dat hij dat ook kwijt kon bij haar en ze er wel uitkomen. We liepen beide naar beneden. Anouar wenkte dat ik naast hem moest gaan zitten. Ik weet Dat iedereen oke mee is maar ik vind het nog altijd awkward om in het bijzijn van me broers naast Anouar te zitten. Ze kijken niet om dus ik ga gewoon naast hem zitten en hij doet een arm om me heen en zo verloopt de avond verder. inmiddels was het al 0300 en we waren er nog allemaal. We hebben gegeten, gelachen en het was gewoon geweldig allemaal. Ergens wist ik dat binnenkort alles weer in puin zou vallen. Dus hey laten we even genieten van dit moment. En zo viel ik in slaap.