Dit is mijn eerste verhaal
Dit verhaal gaat over een Marokkaans meisje genaamd Siham. Er gebeurt veel rondom Siham en haar familie. Ze komt in moeilijke situaties. Elke keer een tegenslagen. Na elke tegenslag komt de volgende. Zal Siham kunnen opsta...
Ik had nog zo veel vragen in mijn hoofd alleen kon ik ze niet stellen. Iedereen is maar gaan slapen. Ik kon niet wachten om morgen naar school te gaan eerlijk gezegd had ik het wel gemist. Op de tentamens na natuurlijk. Ik zette me wekker. Lag nog een beetje in me bed na te denken en toen schoot Anouar me ineens te binnen. Hij sliep vandaag ook hier. Waarom? I don't know. In me kamer heb ik nooit me hoofddoek op of course dus hoopte dat hij niet me kamer in zou komen. Waarom hij dat zou doen weet ik niet. Of wou ik gewoon dat hij me zou komen opzoeken, alleen al om me te zien? Met al die gedachte viel ik in slaap. ------------------------------------------------------- POV Siham Volgende ochtend Ik werd met een heerlijk gevoel wakker. Ik ging me opfrissen en deed me hoofddoek in de tulband style. Aangezien Anouar hier overnachtte. Ik kwam beneden en gaf beide ouders een kus op hun voorhoofd. Vandaag zouden ze naar Marokko gaan. Rodayna is niet blijven slapen maar zou zo komen. Ik keek naar de tijd 09:30. De jongens slapen sws nog. Ik ging maar een ontbijtje maken voor iedereen. Ik keek een beetje op me app en stopte bij Mo ze nummer. Hij had een foto die herinneren opbrengt. Flashback 'hahaha Mo stop hou op!!!' Mo bleef doorgaan met me kietelen en Hafid kwam erbij. 'Hafid help me ahaah aub ahhah mooo stopppp!' Hafid keek me aan en deed als snel mee met Mo. Eindelijk stopte ze. 'Pffff hoe ga ik dit weekend met jullie uithouden zonder moordneigingen te krijgen?' We waren met ze alle een weekendje Parijs. Safouane en Damyan kwamen al lachend binnen. 'Hewaaa zusje' zeiden ze beide. 'Uhm correctie ZUS ben nog altijd 2 jaar ouder dan jullie' ze kwamen op me aflopen ' wil je zo graag de kieteldood krijgen?' Zei Safouane met een sneaky lachje. 'NEEEE die heb ik net al gehad blijf uit me buurt.. pffff waarom zijn jullie degene die er tegen kunnen terwijl ik er te gevoelig voor ben!!' Zei ik terwijl ik weg ren. Ze kwamen niet meer bij van het lachen. Ik keek naar me ouders die ik de tuin zaten. We hadden een huis gehuurd. Jaa geen huisje maar echt een huis. En groot was het zeker. De jongens wouden niet in een hoteletje of een klein huisje. Jullie horen in een mooi groot huis met een mooie grote tuin, jullie moeten genieten en uitrusten. Dat waren de woorden van Damyan. Ik staarde naar me ouders die lol hadden. De liefde tussen hun is nog steeds van hun gezichten af te lezen. Ze waren getrouwd op een jonge leeftijd. Me moeder toen ze 20 was en mij vader was toen 23. Me jongens keken me aan en volgde me blik. 'Alhamdullilah! We mogen blij zijn met zulke liefdevolle ouders als hun.' Zei Hafid met trots. We knikte allemaal. 'Kom we gaan naar even met ze alle boodschappen voor ze doen.' Zei Safouane. We knikte. Eenmaal buiten liepen we door een parkje en ik maakte een foto van hoe Mo liep. (Omslag) 'stuur me straks he, sws goeiee foto.' We hadden de hele dag lol en genoten van de momenten met elkaar. Einde flashback. De jongen werden eindelijk wakker om 12:00 en niet kort daarna kwam Rodayna binnen lopen. Wat is er toch met haar. Angst is van haar gezicht af te lezen. Angst, woede, verdriet. En ze wil er maar niet over praten. Ze zag er vies uit en rent zowat naar boven ik wou erachter aan en me pa hield me tegen. 'Benti laat haar maar, maak je geen zorgen. Misschien heeft ze de jongens even nodig.' 'Maar papa er is iets mis en niemand die met me praat. Dan moet ik er zelf achteraan!' 'Benti laten we genieten van de laatste uren met elkaar voor je moeder en ik vliegen naar Marokko.' Hij heeft gelijk. Ik zal ze missen. Ik besloot ook om vandaag niet naar school te gaan ookal begon ik pas om 16:00. Me ouders zouden vliegen om 15:00.
POV Rodayna Ik moet de jongens spreken. Wat er net gebeurde.. ik kan niet meer. Ben er goed vanaf gekomen. Ik loop hun kamer in en ren gelijk op Mo af. Ik knuffel hem 'sorry jongens!! Sorryyy voor alles! Ik mis jullie!! Ik kan dit niet alleen!' Ze kijken me geschrokken aan. Al hun ogen glijden naar me arm en been die vol zit met bloedvlekken en viezigheid. Me broek is ook nog eens stuk gescheurd. 'Wat is er gebeurd' vroeg Hafid. 'Ik liep gewoon door de straat onderweg naar hier. Toen zag ik die oom van Anouar en die riep mij. Gaf me een blaadje en zei dat ik snel weg moest gaan. Dat ze opzoek zijn naar ons. Ik met me koppige hoofd wil hem uithoren en blijf staan. Na 10 seconden ofzo zegt hij RENN! Ik kijk achter me en zie die auto van de vorige keer. Ik begon te rennen en hun met schieten ze hebben me een beetje geraakt bij me arm. Die kogel ging er zo langs dan het een soort van schaaf is geworden. En 1 ging langs me been. Ik sneed ze af door bosjes in te rennen. Ik viel toen en hun waren uitgestapt en rende mijn kant op. Ik stond snel weer op en rende keihard weg en maakte een omweg zodat ze niet bij jullie huis zouden uitkomen. Al weten ze al waar jullie wonen. Maar toch weetje.' Zei ik zonder enige emotie te tonen. Mo ze blik werd bozer en bozer. Hij sloeg een lamp in de kamer kapot terwijl Safouane me arm verzorgde en Hafid me been. Anouar probeerde Mo rustig te houden en Damyan had allemaal kleren en een handdoek gepakt die ik kon gebruiken voor zo. Eerlijk is eerlijk. Mijn familie is een top familie en Anouar. Anouar zal snel genoeg familie van ons worden dat weet ik zeker. 'Ik maak die weld'n kheb af! Wat heeft Siham Loutfi ooit aan kunnen doen?' Zei mo boos. 'Ik... ik ... weet het echt niet...' ik had natuurlijk wel een vermoeden. Loutfi vond Siham altijd al leuk. En een keertje achtervolgde hij haar naar haar huis maar ze had dat door dus nam een omweg en ging juist naar De stad waar ze Redouan tegen kwam. Loutfi flipte helemaal en liep toen op ze af en zei je wordt hoe dan ook de mijne. Ewaa knoop dat in je oren. Siham is totaal niet op de mondje gevallen. Dus die schold hem uit en vertelde hem dat ze nooit wat met zou nemen noch willen. Wat er verder is gebeurd weet ik niet meer. Dit was ongeveer 3 jaar geleden. En hij heeft nu ook gewoon een vriendin, dus hij moet er wel overheen zijn toch? Zijn vriendin is Yesinaya. Echt een bitch. Siham heeft haar vroeger vaak in elkaar geslagen, gewoon puur omdat ze het zelf zocht. Leugens verspreiden over Siham, nou ze heeft meerdere malen de gevolgen meegemaakt. Ik liep de kamer uit en ging douche.
POV Hafid Rodayna ging douche en de jongens waren boos. Woede was van hun gezicht af te lezen. Mo is het agressiefst van ons. Damyan was iemand die probleemoplossend dacht en zich altijd rustig hield. Hij was ook moeilijk boos te krijgen. Safouane is gevoelig maar wel hard. Hij weet altijd hoe hij alles moet aanpakken zodat andere ook zonder problemen zitten. Anouar is de stille maar de gekste van ons alle. Geen genade, en dat komt allemaal door ze verleden. Eerlijk is eerlijk iemand met zijn verleden zou van het padje afdwalen. Hij is nog goed terecht gekomen. En ik? Ewa ik ben de degene die je blijft achtervolgen al is alles voorbij, niet focken met de verkeerde gek. Niet met mij of mijn familie. Over 3 jaar ben je nog steeds degene die in angst leeft terwijl wij het goeie uit ons leven halen. Ik werd wakker uit me gedachte nadat ik onze kamerdeur dicht hoorde gaan. Ik keek op en zag me pa. 'Jullie moeten alles aan Siham vertellen. Ik heb der net kunnen tegenhouden om Rodayna niet achterna te gaan. Maar ze komt er hoe dan ook achter. Jullie moeder weet alles al. Ze had het ook al door voordat jullie erachter kwamen dat ik het wist. Zij wil ook dat jullie haar alles vertellen nadat we in Marokko zijn. Begrepen!' Iedereen knikte. 'Hoe gaat het met Rodayna?' Onze ogen spuwde vuur bij het terug denken aan wat ze ons net vertelde. 'Gaat beter het is goed tussen ons nu, ze hadden der bijna te pakken. Maar alhamdullilah is ze eraan ontsnapt.' Zei ik snel. Dat moment kwam ze terug de kamer in lopen. Ze zag er alweer wat beter uit. Ze wou wat zeggen en toen zag ze me pa. Ze groette hem en excuseerde haar dat ze net niet beleefd kwam groeten. Hij vond het niet erg. Ze wou wat kwijt maar ze kon het niet omdat me vader erbij was. 'Je kan praten baba weet alles' zei Safouane. Ze schrok maar herstelde haar snel 'Ik ben jullie helemaal vergeten te vertellen door alle stress... ik heb het kenteken gezien en dit is het' (24-......) we knikte en gaven der allemaal een knuffel. We gingen met ze alle naar beneden. We deden ons best te lachen na wat we te horen hadden gekregen.
POV Siham Ik word buitengesloten. Er wordt mij niks verteld. Maar ik kom erachter geloof mij. Rodayna kwam heel blij naar beneden. Maar dat is gewoon spel. Ik ken haar door en door goed. Aan haar ogen te zien wilt ze het liefst huilen. De jongens verbergen ook hun boze blikken door een fake smile. Hun ken ik ook te goed. Ik zocht naar Anouar alleen zag ik hem niet met de jongens. 'Uhm slaapt Anouar nog, dan uhmm... laat ik zo een ontbijtje voor hem achter..' wauw Siham kon je niet nog opvallender doen. 'Hij is zich aan het opfrissen' zei Mo zonder me ook maar 1 blij te gunnen. Weird maar okee.. ik ging me boven maar eens omkleden, want ik wik toch niet met hun zitten beneden met al hun geheimen. En over een uur zouden we me ouders naar Schiphol brengen. Ik deed een witte blouse aan die van achter een beetje lang viel. Ik deed mijn donkergrijze Ralph Lauren trui daarover heen aan. En mijn zwarte skinny. Daaronder deed ik mijn wit met zwarte adidasjes. Een donkergrijze hoofddoek. Ik zette lichtjes make up op met mascara en bronzer en toen was ik klaar. Ik liep naar beneden. Eerst waren ze allemaal druk aan het praten tot ze me voetstappen hoorde. Ugh serious? Nog meer dingen verbergen voor me? Ik zag Anouar zitten omg wat zag hij er mooi uit! (Dit is Anouar)
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
