You're not Alone «Camren greek fanfic»

"Το να είσαι μόνος" 4ο

•Στο παρακάτω κεφάλαιο θα δούμε και της δύο από ένα POV για να δούμε πως αντιδρά η μία στα προβλήματα της άλλης•

Camilas POV

Έχουν περάσει σχεδόν δύο εβδομάδες που είμαι εδώ μέσα.
Και νιώθω σαν να έχουν περάσει χρόνια. Η ροή τω μαθημάτων κυλάει κανονικά και όπως πάντα αυστηρός και χωρίς σταματημό.

Η Lauren είναι πιο απόμακρη από ποτέ όχι μόνο σε εμένα αλλά και στα κορίτσια.

Ο πατέρας μου άφαντος. Δεν έχει περάσει να με δει, έχω να τον δω από την ηλίθια δε δεξίωσή του.

Το διάλειμμα τελειώνει και πρέπει να μπω στην τάξη. Πηγαίνω προς το ντουλάπι μου και παίρνω τα απαραίτητα βιβλία.

Και εκεί την ξανά βλέπω.
Το ντουλάπι μου είναι λίγο πιο δίπλα από το δικό της.
Έτσι την βλέπω.
Στο δωμάτιο δεν έρχεται σχεδόν ποτέ κλίνεται με τις ώρες στην βιβλιοθήκη ή στο γυμναστήριο.

Πρέπει να της μιλήσω.
Δεν ξέρω γιατί απομακρύνεται τόσο.

-Camila.

-Γεια σου Austin

Του είπα. Κάνουμε αρκετά παρέα από τότε που ξεκιμησαμε.

-Ισχυει το σημερινό?

Με ρώτησε. Ωχ το είχα ξεχάσει εντελώς. Πρέπει να του κάνω κάποια ιδιαίτερα στα μαθηματικά σήμερα. Και πόσο βαριεμαι!!

-Ναι στην βιβλιοθήκη... αφού τελειώσει το πρόγραμμα.

-Οκ. Ευχαριστώ.

Είπε και έφυγε από μπροστά μου πηγαίνοντας στην τάξη.
Και μόλις φεύγει από πίσω του καθόταν η Lauren. Μάλλον μας άκουσε. Γιατί μας κοιτούσε.

Μόλις την είδα και εγώ γυρνάει νευρικά στο ντουλάπι της αλλά τις πέφτουν όλα τα βιβλία που είχε μέσα στο ντουλάπι της.

Εγώ κατευθείαν πήγα να την βοηθήσω.
Αυτήν έσκυβε πάνω από τα βιβλία
Και βάζοντας μιά τούφα πίσω από τα μαλλιά της άρχιζε να τα μαζεύει.

-Ασεμαι να σε βοηθήσω.

Ψυθήρισα.

- Είναι εντάξει. Ευχαριστώ...

Είπε και πήγε να πάρει ένα βιβλίο το οποίο πήγα να πάρω και εγώ.

Και τότε το χέρι της άγγιξε το δικό μου.
Το βλέμμα μου σηκώθηκε στο δικό της και για ακόμα μία φορά χάθηκα στον κοσμο των ματιών της για λίγα δευτερόλεπτα.

-Ευχαριστω

Λέει και σηκώθηκε γυρνώντας πίσω στο ντουλάπι της.