Cinderella 2 cz. serii Księżniczki

Rozdział 7

Romeo: Skarbeńku...

Romeo: Słońce ty moje...

Romeo: Czemu mnie ignorujesz ?

Romeo: Mam depresję przez ciebie... będę płakać jak tak dalej pójdzie...

Romeo: Aniołeczku... żyjesz ?! Co sie dzieje ?! Jak zaraz mi nie dasz znaku życia to do Ciebie przyjdę !

Ja: Już spokojnie... Zostawiłam telefon w pokoju . Wiesz ja mam życie poza telefonem nie to co ty...

Romeo: Ty żyjesz !

Ja: Tak ze mną wszystko ok.

Romeo: Aniołku... martwiłem się o Ciebie...

Ja: Ooo... Jaki ty uroczy... Kiedy odzyskam telefon?

Romeo: To zależy od Ciebie...

Ja: ?

Romeo: Jeśli obiecasz mi, że będziemy przyjaciółmi ,co oznacza , że nie będziesz mnie ignorować to nawet dzisiaj...

Ja: Cóż mogłabym się na to zgodzić...

Romeo: Plus będziesz mi winna przysługę...

Ja: Ej...

Romeo: ?

Ja: Ok. Zgadzam się.

Romeo: Spotkamy się w parku w pobliżu klubu za 30 min.

Ruszyłam od razu w stronę parku miałam akurat chwilę wolnego. Miał szczęście, że moja macocha jest poza domem, bo inaczej...

Na miejsce dotarłam kilka minut przed czasem. Po dosłownie kilku sekundach zauważyłam wysokiego chłopaka. Miał ciemne włosy i wręcz czarne oczy nigdy takich nie widziałam. Był szczupły, ale pod koszulką rysowały się mięśnie i do tego poruszał się z gracją niespotykaną u normalnych ludzi. Cała jego postawa pokazywała, że tańczył, do tego długo i zapewne bardzo dobrze oraz , że był z tego dumny.

- Hej słońce... - odezwał się Romeo.

- Hej Julio... - odpowiedziałam a on w odpowiedzi tylko wywrócił oczami i podał mi telefon - Dzięki.

- Nie ma za co... Noooo chyba, że za to, że doładowałem ci konto wiec teraz nie możesz mnie ignorować mówiąc , ze nie masz kasy na rozmowy ze mną...

- Huh... Jak ja Cię nienawidzę.
- Nieprawda kochasz mnie...

Spojrzałam na zegarek i zorientowałam się, że jak zaraz się nie ruszę to nie zdążę dotrzeć do domu na czas. Chciałam się odezwać, ale w tym momencie Romeo przytulił mnie a nastepnie pożegnał się i pobiegł w swoją stronę obiecując ze napisze później.