The Vampire's Wife (AAKB BOOK 2)

Chapter 19

Trixie's POV

Pagkarating na pagkarating namin sa Vampire City ay kaagad na binuhat ako ni Erick. I was shocked by his move but then it went off. Nanghihina na kasi ako kaya hindi ako makalakad ng maayos.

I inhaled his scent at mas diniin ang mukha ko sa kanyang leeg. Ang bango ni Erick ay nanunuot sa ilong ko. Para bang katulad ng bango na naaamoy ko kanina sa school.

Napadilat ako nang bigla siyang huminto. Napaangat tuloy ang ulo ko para lang maaninag ang mukha niya.

"What is it?" I said. Sumeryoso ang kanyang ekspresyon at huminga ng malalim bago umiling. By his expression, I can tell that he is in pain. But why? Dahil ba iyon sa nasabi ko kanina? Nakagat ko ang labi ko at napayuko.

"I'm sorry for what I've said earlier-"

"Shh. It's fine. Let's get inside." I nod. Nagsimula narin siyang mag-martsa patungong loob ng palasyo.

Sa labas pa lamang ay sinalubong na kami ng kanilang tauhan na may pag-aalala sa mga mata.

"Prinsipe Erick! Mahal na prinsesa..." Mula sa masiglang tinig ay napalitan iyon ng hinahon na may kasamang pagkabigla. Siguro ay nagtataka sila kung bakit namumutla ako at karga ako ngayon ni Erick. I smiled to them for assurance that i'm okay. That it's not that bad...I think.

"Prepare her room and summon the Five. May pag-uusapan naming importante."  Aniya sa mga tauhan. Gusto Kong tanungin siya kung tungkol saan ang kanilang pag-uusapan ngunit hindi ko na ginawa dahil sa panghihina.

Gutom ako. Hindi ako nakakain Simula umaga and that scares me... Hindi ko nagalaw ang Baon ko kanina.

"Ate..."

The voice of Paula echoed on my ears. Nilingon ko siya at nakita ko kung gaano siya ka-nag-aalala sa akin. Gumalaw ako ng marahan at hinarap si Erick na ngayon ay seryosong nakatingin rin sa akin.

"I want to walk.." I whispered. He nodded and put me down, gently. I smiled to him and went to Paula. Ngumisi ako sa kanya at hinaya ang dalawang palad para sa yakap.

"Want some hug?" I chuckled pero napangiwi nang kumirot ang aking ulo. I saw Paula's face expression. MA's lalo lamang itong nag-alala nang ngumiwi ako so I tried my best on hiding my pain. Just for them to feel relief.

"Ate..." She hugged me. Tight. Napawi ang ngisi ko sa Boses niyang nababasag. Para bang pinipigilan niyang umiyak.

"Sorry ate.. I'm sorry for letting you feel this pain. *sob* i'm sorry kasi...k-kasi hindi kita nasabihan agad. Alam ko na mangyayari into. Alam ko and still I didn't warn you-"

"W-what do you mean?" I stop her. Kumalas ako sa pagkakayakap niya sa akin at tinitigan siya. My vision is blurred pero I need to know what's she's talking about!

Hikbi lang ang tanging naisagot niya sa tanong ko. MA's kumirot pa lalo ang aking ulo dahil sa nalaman. Suminghap ako at umiling. Quickly, erick went on my side and guide me so that I can sit.

Tinitigan ko lamang si Paula na ngayon ay humihikbi parin. Ang sabi niya ay alam niya ang mangyayari sa akin bago pa iyon mangyari... How? How did she know?! Gusto Kong malaman at itanong iyon sa kanya but my vision now is so blurred!

"Trix my wife, please rest for a moment. Darating dito mamaya so Cleofa (the vampire doctor). She'll going to heal you-"

Umiling ako dahilan kung bakit siya napahinto.

"Heal me? No erick.. I.. T-this is not an illness! I'm.. I'm not sick-"

"Kuya, kailangan lang ni ate ng dugo so she can get back to normal..." Si Paula na patuloy parin sa pag-iyak. Kahit nahihirapan ay nilingon ko ang kinaroroonan niya.. Rinig ko ang mahinang pagmura ni Erick. Tumayo ito ng maayos at sinapo ang buhok dahil sa frustration. Naipikit ko ng Mariin ang aking mga mata. This is it huh.

"Naririnig mo ba ang sinasabi mo, pau?"

Hindi ko na maidilat ang mga mata ko dahil sa panghihina. Gusto Kong magsalita pero hindi ko magawa!

"B-but that's the only way for her to be okay kuya! She's a vampire now! Kahit ano pang gawin natin ay hindi na natin siya maibabalik sa dati!"

MA's lalo lamang sumakit ang aking ulo dahil sa sigawan ng magkapatid. It hurts when I heard Paula's sob. It hurts whenever I heard erick groal in frustration.

"Just... Shut up."

Iyon lamang at kaagad na akong nakaramdam ng mga bisig na yumakap sa akin.. Kalaunan ay naramdaman ko na ang malambot na higaan sa aking kwarto.

Pilit kong dinilat ang aking mga mata.

"Hmm." I moaned as I rest my head on my pillow.

"You should rest now, my wife.." He whispered. I smiled when I realize something.

"Kapag ba nagpahinga ako ay mawawala itong gutom ko?" Gusto Kong matawa sa sariling tanong. Of course hindi mawawala ito! Idiot.

"Trix..."

"It's okay Erick. Hindi mo kasalanan. Give me blood that'll satisfy my hunger-"

"Ang sabi mo..." Hindi niya matapos tapos ang sasabihin dahil sa pagtataka. Gumalaw ako para sana umupo kaya inalalayan niya ako. I smiled to him.

"I'll die if I didn't drink blood, my husband. And I don't want to die... T-this is what I wanted in the first place." matagal na akong Patay kung hindi niya ako ginawang kalahi nila. I should be thankful.

Huminga siya ng malalim saka ako mahigpit na niyakap. He kissed my forehead and then smiled at me.

"Wait for me here, my wife. The blood you should drink is the blood from the royalties. Huwag kang umalis sa silid na ito hangga't hindi pa ako bumabalik. Maliwanag ba?"

Tumango ako. He lowered his head and kiss me on my lips. I response to his kisses na saglitan lang. Napaawang ang labi ko nang humiwalay siya sa halik. It feels like I needed more his kisses..

"I need to go. The five is waiting for me downstairs. I love you wife "

"I... I love you more Erick."

Hiniga niya ako at kaagad na naglaho sa paningin ko. Nanghihina na sinandig ko ang aking ulo sa unan. Huminga ako ng malalim at pinakiramdaman ang sarili. Pumikit ako just to feel myself.

Ramdam ko ang unti-unting pagbabago ng emosyon ko. Ang pagbabago ng pakiramadam ko. At ang pagiging sabik ko sa halik ng asawa ko... Ang kanyang bango.. Kaparehas lamang ng naamoy Kong bango kanina sa school.

Umihip ang mabining hangin mula sa veranda ng aking kwarto. Ang maputing kurtina at sumasayaw dahil sa hangin. Bukas ang sliding door ng veranda kaya tagos sa loob ang hangin na iyon.

But there's something on that wind. May kakaiba along naramdaman.

Kahit nanghihina ay pilit along naglakad papuntang veranda para sana isarado ang pinto. Nang makarating ako at kaagad Kong naramdaman ang presensya ng isang bampira.

I-i can sense it! It's the same presence from my dream!

Tatalikod na sana ako nang may biglang humawak sa pulupulsuhan ko at hinigit ako palapit sa kanya! Sht! Erick!

"I won't let you escape this time. I am going to make sure that you'll drink the blood of my clan, senka...."

Iyon lang ang huli Kong narinig bago pa ako mawalan ng Malay.. And the only person that comes on my mind was Erick...

Erick... I'm sorry. I'm sorry for being weak...

*boogsh! (Doors open)

"TRIX!!"

Erick....