mide bulandırana kadar

10

Annen, Clara.
Andy Meth.
Motifiyeci.
Motifiye.
Ve, sen.

Tek başına olduklarında ölümcül derecede tiksindirici bu şeyler birleşip daha da tiksindirici bir şey yaratıyor. Hayatını. Toplama yüzeyselliği aşmış iğrençliklerden çıkma bir hayattan ne bekleyebilirsin ki? Ya da bir şey bekleyebilir misin? Şeker mi şeker Penelope, cidden bir şey bekliyor muydun? Hayatım, gözlerini açsan iyi edersin, batıyorsun.

Gördüğün her diğer adı krema yüklemesi olan kalıp pastaya ağzını dayamayı bırak, bu seni kurtarmıyor. Harçlığını tuhafiyeciden 80 santimetrelik dilimlere kestirdiğin kurdelelere yatırmayı da bırak. İnan bana, eğer gerçekten bunu yapmak istesen bedavadan bir halat bile bulursun. Nereden diye sorayım deme, tatlı mı tatlı Penelope, o halat gelir seni bulur, yeter ki iste. Sınıflardaki sıralara yazdığın yardım çağrılarını okuma ihtimali olan tek grup okul sonrası gelen hademeler. Onların da sikinde değil.

"İçinde boğulduğun yalan
ve ona karşı kör olduğun gerçek" Bunu yazdığın günü hatırlıyor musun?

"Sevdiğini haykır..." Deterjan. Bunları yazdığın sıra yüzeyi artık deterjan kokuyor. Tıpkı sen gibi. On metre öteden bile.

"...bunun sadece bir yardım çağrısı olması gerekiyordu, cidden, absürt " Hayır, hayatım, komik.

"Siz haykırın, ben sevmediğim için haykıramıyorum..."
Hiç duymadın mı? İnsanlar annelerinin ölüm haberlerini alınca, o arabayı kullanırken aralıksız haykırırlar. Penelope, hiç duymadın mı?