Moja Pasja...

15

Czemu wszystkich tak ciągnie do sławy? Do bogactwa, rozgłosu? Życie nie polega na przechwalaniu się nowo zakupionym drogim autem czy najnowszym modelem telefonu za grube pieniądze. Życie to drugi człowiek. Nie jakieś smartfony czy nowe ubrania prosto z Paryża. Życie to rozmowa z drugim człowiekiem. Każdy z nas kiedyś miał taki okres w życiu że wystarczały mu jego cztery ściany i dobry film, ale tak naprawdę nie jesteśmy w stanie żyć bez drugiego człowieka.
Niestety moi "rodzice" twierdzą inaczej. Zawsze jest tylko praca i praca. Myślą, że nowym autem wynagrodzą swoją nieobecność. Ale wracając, jak zwykle weszłam do pustego mieszkania i skierowałam się do kuchni po sok i coś do jedzenia. Na lodówce wisiała kartka, bo "listem" nazwać tego nie można.
"Kochanie wrócimy późno w lodówce masz obiad, Adam nocuje u kolegi.
Całuje mama"
Poprostu super znowu sama. Każdy na moim miejscu pewnie by się cieszył, że hata pusta, ale nie. Nie ja. Mam już dość, czasem myślę że mieszkam tylko z Adamem, którego i tak zresztą za często nie widuje. Wolałabym nie mieć bogatej matki, byle tylko choć od czasu do czasu ze mną porozmawiała. Ehhh dobra koniec tego rozmyślania bo się jeszcze popłaczę heh dobra nie. A wracając, weszłam do pokoju w którym był tak wielki bałagan, że ledwo doczołgałam się do łóżka.
Trzeba by tutaj posprzątać. Z taką myślą zaczęłam zbierać porozrzucane ubrania.
Nie było tego aż tak dużo, całe ogarnięcie pokoju zajęło mi z dwie godziny. No dobra było tego dużo.
Niby zaczęła się już szkoła i trzeba by spakować się do szkoły, ale nie była bym sobą gdybym nie zostawiła tego na ostatnią chwilę.
Od tego całego sprzatania strasznie zgłodniałam, a szczerze mówiąc nie chciało mi się szykować kolacji. Po chwili przypomniałam sobie, że w lodówce jest obiad. Wręcz rzuciłam się w kierunku kuchni w celu odgrzania zimnego dania. Jakie było moje zaskoczenie, gdy w kuchni ujrzałam Adam wcinającego MÓJ obiad.

***
Jak myślicie co zrobi Victoria?
Nastepny rozdział już w środę.
Ps. Zostawcie coś po sobie ;)