"Are you okay?" Vraagt de jongen en bekijkt me van top tot teen. Ik knik even en besef me dan pas dat ik de armen van Justin Bieber om me heen heb. Ik knik nog een keer en maak mezelf zo snel al ik kan uit zijn armen en pak mijn koffer. "I am sorry. I shouldn't be running. Thanks for asking." Ik draai me snel om en loop voorzichtig maar pap en Bo, die dubbel liggen van het lachen. "Niet grappig jongens." Ik sta ze beiden zachtjes tegen hun boven arm en geef mijn vader vervolgens een dikke knuffel. Pap eindigt de knuffel en pakt mijn koffer. "Fijn dat jullie er zijn. Deze kant op." Wijst mijn vader ons de weg.
Geïrriteerd trek ik mijn rugtas strakker aan mijn rug en kijk ik wild om me heen, in de hoop dat ik een open ruimte zie. Overal staan mensen met camera's en mensen met hun mobiels in de lucht, in de hoop iemand te kunnen spotten. En ik denk dat ze de jongen, waar ik zojuist voor gevallen ben, willen spotten. Ik grinnik even, beseffend dat ik me zo snel als mogelijk uit zijn armen wilde komen, terwijl er hier nu zo veel meiden staan, die juist in zijn armen willen liggen. "Jeetje wat een hoop mensen, allemaal voor een optreden voor Justin Bieber? Ga naar zijn concert en geef ons de ruimte." Zeg ik nog steeds geïrriteerd, door de grote groep mensen die mijn weg versperren. "Schat." Zegt mijn vader lachend, wat mij een vreemd onderbuik gevoel geeft. "Hij woont hier in de buurt." Ik vorm verbaasd een oh met mijn mond. Pap stopt spontaan voor een grote Pick-up truck en opent de klep, om mijn koffer en vervolgens die van Bo erin te gooien. Ik open een van de deuren en laat mezelf op een stoel vallen. "Ik wist niet dat hij hier woonde." Zeg ik verslagen als Bo en mijn vader ook in de Pick-up zijn gaan zitten. Bo begint hard te lachen en schudt zijn hoofd even. "Wat?" Vraag ik verbaasd en haal mijn schouders op. "Je kunt ook niet alles weten, Ver." Ik kijk zwijgend uit het raam en zie de fotografen en blijkbaar allemaal fans op een auto voor ons af rennen. "Inderdaad. En daarbij ik ben geen gillende fan die hem achtervolgt." Bo knikt bijna tevreden met mijn antwoord en haalt vervolgens zijn mobiel uit zijn rugtas. Ik volg zijn voorbeeld en zie dat Jace mij al enkele berichtjes heeft gestuurd.
-Lieve Veronica, je moet de groeten hebben van oma, ze vond het jammer dat je niet mee was.(18.34)-
-Schatje, ben je al geland?(19.45)-
-Schat app even als je aangekomen bent, ik ben nu wel sporten. (20.00)-
Ik kijk snel op de klok van de autoradio en zie dat er een groot verschil in tijd is. Maar kloppen mijn tijden op mijn mobiel nog wel? "Pap?" Vraag ik snel. "Ja?" Antwoord pap afwezig geconcentreerd op de weg. "Hoeveel tijdsverschil is er tussen Nederland en hier?" Tussendoor app ik Jace terug dat ik geland ben en bij pap in de pick-up truck zit, onderweg naar zijn huis. "Er zit een verschil van zo ongeveer 5 uur tussen Nederland en hier. Het is nu 15.00 uur hier. Dus.." "Dus het is echt al 20.00 uur in Nederland. Wow." Vul ik pap zijn zin snel aan. Hij knikt en rijdt de snelweg op.
JE LEEST
Company
FanfictionVeronica is 21 jaar, al 3 jaar samen met Jace, gelukkig en tevreden met haar leven. Ze gaat samen met haar broertje eindelijk na 5 jaar haar vader opzoeken in Canada. Maar eenmaal in Canada begint ze aan haar leven in Nederland te twijfelen. Is haar...