Company

24. Missen

Ik laat mezelf achterover op mijn bed vallen en luister naar de stilte met mijn ogen dicht. De stilte sluit al mijn gedachten van onmacht buiten en laten me even wegdromen in het niets. Het enige waar ik aan kan denken is hoe gezegend ik ben met mijn vader en mijn broertje. Tijdens het eten vertelde Bo enthousiast over voetbal en school. Wat hij vanaf nu wil gaan leren en hoe graag hij eigenlijk profvoetballer zou willen worden, maar eigenlijk al wel weet hoe klein die kans zal zijn. Liza heeft mij, na het uitgebreide verhaal van Bo, het hemd van mijn lijf gevraagd. Wat ik studeer, hoe ik het thuis heb en hoe het nu met mij gaat na de ruzie met Jace. Ik heb op alle vragen eerlijk geantwoord. Ook heb ik eerlijk bekend dat ik heel liefdevol ben opgevangen door Justin en dat ik hem daarom misschien nog het meeste mis. Ik kan mijn verhaal niet elke minuut van de dag kwijt bij hem wat ik heel graag zou willen. Voel een traan over mijn wang rollen en veeg deze snel weg als ik voetstappen op de trap hoor. Ik laat mijn ogen gesloten en probeer weer van de stilte te genieten. "Veronica?" Hoor ik een zachte stem aan de andere kant van de deur. Ik kreun even en duw mezelf omhoog en loop naar de deur. Ik zwaai de deur open en kijk recht in twee zachte blauwe ogen.

"Liza, wat is er?" Liza tovert een mobiel achter haar rug vandaan en drukt hem in mijn handen. Ik kijk verbaasd van Liza naar de telefoon en schud even mijn hoofd, niet wetend wat ik er mee moet, tot dat ik geluid uit het kleine apparaatje hoor komen. Ik houd de mobiel van Liza tegen mijn oor en hoor Nederlandse klanken uit de mobiel komen.

"Hallo mama." Ik laat mezelf tegen de deurpost omlaag glijden en kijk Liza even vragend aan, ze haalt enkel haar schouders op.

"Veronica, hoe durf je me na een weekje met je vader mij vervolgens drie weken de rug toe te keren. Twee weken geleden was je heel kortaf naar mij toe. En dat tolereer ik niet!" Schreeuwt mijn moeder door de telefoon. Ik voel de tranen in mijn ogen op komen en schud mijn hoofd, in de hoop de tranen tegen te houden.

"Mam, als je op deze manier een gesprek hebben, hang ik nu op. Jij hebt jaren tegen mij gelogen. Jij koos Jace zijn uitleg boven de mijne en nu verwacht je van mij dat ik weer contact zoek?" Ik zoek Liza op, in de hoop haar starende ogen niet te ontmoeten. Wat helaas mis gaat, waardoor de tranen zonder pardon over mijn wangen beginnen te rollen. Liza trekt me tegen zich aan en aait me over mijn haar.

"Waar heb je het over? Waar heb ik over gelogen? Ik heb gekozen voor Jace? Ik heb voor niemand gekozen. Ik wilde alleen dat jij mij de waarheid vertelde."

"Ik vertelde de waarheid en toch geloofde je Jace. Jij hebt gelogen over het contact zoeken van papa. Jij hebt gelogen over mijn opa en oma. Jij hebt gelogen over papa zijn leven. Ik ga op hangen." Ik druk het gesprek snel weg, nog voor mama kan reageren en kruip dieper in de knuffel van Liza. "Ze vond dat mijn gedrag naar haar niet eerlijk was. Ze vond dat ik eerlijk tegen haar moet zijn. Na alles wat zij tegen mij heeft gelogen, kan ik het niet meer opbrengen. Wat moet ik doen?" Liza kijkt me even vragend, maar met heel veel liefde aan en schudt haar hoofd.

"Je hoeft niets te doen waar je je niet fijn bij voelt. Je moet dat doen, waar jij achter staat en wat jou een fijn gevoel geeft." Ik knik even en veeg mijn tranen van mijn wangen.

"Dank je. Ik ben onwijs blij dat papa jou heeft mogen ontmoeten." Liza lacht even en samen staan we op. "Slaap lekker Liza, tot morgen." Liza knikt even en loopt dan de trap weer af. Ik ren snel mijn kamer weer in en grijp naar mijn mobiel. Ik kijk snel op de klok en zie dat het 0.45 uur is.

-Hey Justin, kan je me bellen als je klaar bent? Ik heb je nodig. X ver. 0.45-

Ik leg mijn mobiel op mijn nachtkastje naast mijn bed en trek al mijn kleren uit en gooi ze allemaal in de hoek van mijn kamer. Morgen zal ik mijn was een in de wasmachine gooien. Ik grijp mijn nachtjapon vanonder mijn deken. Met de deken tot onder mijn kin, ondanks de hitte van vandaag, heb ik het nog koud. Ik sluit mijn ogen in de hoop meteen de slaap te pakken en rol op mijn zij in de foetus houding. Nog voordat ik de slaap te pakken heb hoor ik mijn mobiel op mijn nachtkastje afgaan. Ik grijp erna, zonder te kijken wie het is neem ik hem op.

"Hoi." Weet ik er zo schor als maar kan uit mijn keel te krijgen.

"Hoi lieverd. Lag je al te slapen?"

"Nog niet. Ik heb het koud en krijg het maar niet warm." Ik trek de dekens nog dichter tegen me aan en duw de mobiel nog dichter tegen mijn oor. "Hoe was je optreden?" De stilte aan de andere kant van de lijn doet me even twijfelen of ik nog contact heb met Justin.

"Was ik maar bij je, dan had ik je opgewarmd. Maar het was een prachtige show. Jammer dat je er niet bij kunt zijn Ver." Ik knik, wetend dat hij het niet kan zien, maar dat boeit me weinig. "Kunnen we als je blieft facetimen. Ik wil je zien. Een week jou niet zien is echt heel lang." Ik lach even en druk het gesprek meteen weg. Nog geen minuut later zie ik Justin.

"Schat, ik zie je niet." Ik reik binnen enkele seconden naar het nachtlampje naast mij, op het nachtkastje en klik hem aan. "Ja veel beter." Ik glimlach en bekijk Justin zijn gezicht.

"Je ziet er moe uit." Justin knikt en haalt een hand door zijn haar.

"Ben ik ook, maar jou mis ik meer, dus kom maar op met je verhaal." Ik voel mijn wangen rood worden en schud even mijn hoofd.

Na een uur elkaars verhaal aangehoord te hebben sluit ik het gesprek af. Wetend dat het heel lang gaat duren voordat ik Justin weer zie.

-Sleep well Sweet heart! XJ 02.15-