Company

29. Alleen

Voorzichtig sla ik de deur van de auto dicht en kijk om me heen. De grote gebouwen lijken op me af te komen. Maar toch voel ik me groot genoeg om ervan te genieten. Mijn mobiel trilt in mijn broekzak. Ik negeer de trilling en loop richting het grote gebouw. Hier zal ik horen of mijn toekomst hier ligt. Zelfverzekerd loop ik het grote gebouw binnen en speur met mijn ogen naar de receptie.

"Waar was je vandaag? Je nam je telefoon niet op vanmiddag." Justin klinkt bezorgd. Ik grinnik even en bedenk me dan dat morgen zijn laatste optreden zal zijn van de tour door Canada.
"Sorry, had wat afspraken staan bij de universiteiten hier. Ik heb gehoord wat beter is, of hier als Canadees te studeren of als Europeaan. En welke oplossingen er allemaal zijn. Maar ben nu weer thuis."
"Ben blij dat alles weer goed gaat. Hoe gaat het met Bo?" Ik had twee weken geleden weer een tegenslag. Mama had Bo gebeld met het nieuws dat zij had besloten dat ik volwassen was en dus ook geen dak meer nodig had van haar of dergelijke, tenzij ik mijn excuses aan haar zou aanbieden. Toen ik haar hierover opbelde bleek ze te weten wie Justin was en dat hij geen geschikte vriend was. Laat staan als ze te weten zou komen dat we een relatie hebben. Ik heb haar de huid vol gescholden. Iets waar ik spijt van heb, want ik had beter moeten weten en volwassen moeten reageren. Ik heb toen meteen besloten dat ik niks meer in Nederland te zoeken heb, al wil Bo wel weer graag terug naar Nederland. Wat mij enorm laat twijfelen. Ik ben die week ingestort en heb twee dagen huilend in bed gelegen.  Justin heeft me toen met behulp van pap en Bo weten te strikken voor een gesprek met een universiteit. Iets wat ik echt wel zie zitten. Maar Bo achter moeten laten bij mama, zit me niet lekker. Waardoor ik vorige week met papa besproken heb dat Bo mag kiezen, of bij mam wonen of hij krijgt een eigen appartement door pap aangeboden. Dit wilde papa vandaag met Bo bespreken. Ik vond de gesprekken met de overheid en universiteiten net iets belangrijker voor mezelf dan dat gesprek met Bo en pap.
"Ja alles gaat goed met Bo. Jullie zijn mijn alles." Ik sla mijn koffer dicht en laat me vallen op mijn bed. "Hoe laat moet je morgen op?" Ik wrijf met mijn hand door mijn ogen en kijk op mijn horloge.
"Negen uur beginnen we met de repetities tot twaalf uur. Dan heb ik tijd voor een lunch en middagdutje. Om half 6 moet ik weer in het stadion zijn. Jij?"
"Ik moet morgen nog wat houten wanden dicht timmeren en als het goed is heb ik dan officieel nog twee weken vakantie!" Dan te bedenken dat mijn drie maanden in Canada bijna om zijn.
"Ja joh. We gaan nog wel wat leuks doen in jou vakantie. Ik heb dan ook even vakantie!" Justin zijn enthousiasme is door de telefoon te horen en meteen voor te stellen. Zijn brede grijns en zijn bruine ogen die twinkelen van plezier. "Lieverd. Ik ga slapen als je het niet erg vindt."
"Ik ga ook slapen schat. Spreek je morgen weer!" Ik haal mijn telefoon van mijn oor af en duw het gesprek weg. Ik ga rechtop zitten en kijk uit het raam van mijn hotelkamer. Morgen om 12.00 uur zal ik door Justin zijn manager binnen gelaten worden om Justin voor zijn laatste concert te verrassen.

Het geluid van mijn mobiel haalt me uit mijn slaap. Ik kijk geschrokken om me heen. Het geluid dat mijn mobiel maakt is niet het geluid van mijn wekker. Ik grijp naar mijn mobiel en zie de naam Justin staan. Ik neem zonder twijfel het gesprek aan. "Hee schat. Wat is er?" Ik wrijf nog even door mijn ogen en gaap diep.
"Shit heb ik je wakker gebeld?"
"Hoe laat is het?"
"Uhm half drie."
"Ja. Dan heb je me wakker gebeld aangezien ik sinds ons vorige gesprek meteen ben gaan slapen. Maar wat is er?"
"Ik moest je even spreken." Ik sla mijn hand tegen mijn hoofd.
"Schat. Je moet gaan slapen! Je hebt straks je laatste avond."
"Ver ik trek het niet meer."
"Wat kan ik doen om je te helpen?"
"Hier komen?"
"Wanneer?"
"Nu!" Ik hoor de wanhoop in Justin zijn stem wat me doet breken.
"Waar ben je?" Ik haal die adem en ga rechtop zitten.
"In mijn hotelkamer." Ik kijk op mijn mobiel.
"Ik ben er met 5minuten." Ik hang op en grijp wat kleren bij elkaar waar ik mezelf zo snel als mogelijk in probeer te krijgen. Ik grijp mijn mobiel en het pasje van de hotelkamer. Ik ren mijn hotelkamer uit richting de lift. Ik duw veel te vaak op het knopje naar beneden en bedenk me na twee seconden dat wachten me te lang duurt en ren naar het trappenhuis. Eenmaal buiten ren ik de weg over richting Justin zijn hotel. Ik kijk snel op mijn mobiel welke kamer hij had, volgens zijn manager. 505. Ik. Laat ook in dit hotel de lift links liggen en ren naar het trappenhuis. Eindelijk op de vijfde verdieping speur ik de nummers op de deuren af. 500, 501, 502, 503, 504, 505. Ik klop drie keer op de deur en leun voorover om op adem te komen. Na enkele diepe ademhalingen gaat de deur voorzichtig open en zie ik Justin in enkel zijn boxer. Er verschijnt een frons op zijn voorhoofd en grijpt me zonder dat ik het door heb ik zijn armen. Hij trekt me mee naar binnen en zet me op zijn bed. "Ik heb je gemist." Ik begin breed te grijnzen en geef hem een kus op zijn mond. "Hoe kan je er zo snel zijn?" Ik schud mijn hoofd en trek Justin tegen me aan. Justin verdiept onze kus en streelt mijn heupen, gevolgd door mijn buik naar mijn borsten waar hij zachtjes in knijpt wat me op slag laat kreunen en Justin laat grijnzen. "Je bent hier echt!" Hijgt Justin tegen mijn lippen net voordat hij mijn hemdje over mijn hoofd trekt.