Company

20. Fan?

"Hoe laat heb je met Justin afgesproken?" Bo rent mijn kamer in en laat zichzelf op mijn bed vallen. "Over tien minuten." Schreeuw ik vanuit de hoek van mijn kamer. Ik probeer met mijn arm achter mijn kast te komen, waar ik helaas mijn borstel achter heb laten vallen. En het meest erge van het moment is, ik zit vast tussen de lood zware kast en de verdomde muur. Ik kijk Bo boos aan, waardoor hij lachend omhoog komt en een rukje aan de kast geeft, waardoor ik meteen achterover val. "Dank je!" Zeg ik lachend terwijl ik overeind kom en het jurkje fatsoeneer. "Maakt het uit?" Ik breng nog wat make-up op mijn gezicht, aangezien ik het vissen naar mijn borstel onderhand beu ben. "Nou, om heel eerlijk te zijn. Papa is met mama aan het bellen. En we zijn al een half uur met haar in gesprek, maar mam wilt met jou praten." Ik kijk Bo geschrokken aan. "Waarom?" Bo haalt zijn schouders op en kijkt me even aan. "Omdat je haar misschien al vier dagen negeert of langer. Ik kijk even op mijn mobiel en zie dat het vrijdag is. Ik heb mama inderdaad sinds aankomst eigenlijk al niet meer gesproken. Ik knik even naar mezelf, nadat ik mezelf heb goed gekeurd. Snel ren ik de trap af, waardoor ik natuurlijk de laatste drie treden mis, en op mijn billen beland. Zonder me er zorgen over te maken ren ik naar de woonkamer waar ik de telefoon uit pap zijn handen trek. "Hallo mama, ik hoorde dat je me wilde spreken. Sorry was echt mega druk." Adem ik uit en luister naar alles wat mama te vertellen heeft. Blijkbaar kwam Justin afgelopen weekend langs, vertellen dat ik het uitgemaakt had, waar ze niks van begreep. Vervolgens snapte ze niks van mijn ongeoorloofde stilte richting haar. En om er nog een schepje boven op te gooien eist ze elke dag een update van mij. "Mam, ik ga je echt niet elke dag bellen. Ik ben bij papa nu. Toen ik bij jou was belde ik maar een of twee keer in de week met pap. En ja daar moet je maar mee leren dealen. Ik ben volwassen en doe wat ik wil mam. En nu ga ik, want ik heb een date. Later." Ik geef snel de telefoon aan papa en ren weer naar boven. Ondertussen kijk ik op mijn mobiel en zie dat ik nog twee minuten heb. Onderweg naar boven bedenk ik me dat mijn houding naar mijn moeder niet netjes was. We hebben elkaar al een week niet gezien, na al die jaren en dan krijgt ze te horen van mij dat ik haar minder wil spreken. Niet echt heel lief, maar laten we eerlijk zijn, zo heb ik van haar moeten doen tegen pap de afgelopen 5 jaar. Boven trek ik nog even mijn schoenen aan, terwijl ik nog eens twijfel over mijn volgende zet. Is het liefde tussen Justin en mij? Ik weet het niet. Ik voel me wel elke dag op mijn gemak bij hem, maar of het echt liefde is durf ik niet te zeggen. En zeker niet na twee dagen al. Ik ken hem eigenlijk helemaal niet.

"Veronica, Justin is er!" Hoor ik Bo roepen, waarna ik meteen mijn mobiel van mijn bed grijp en naar beneden ren. "Hoi." Zeg ik snel terwijl ik nog even naar pap en Liza zwaai. "Kom we gaan." Justin zwaait nog even richting pap en loopt me dan achterna. "Vertel wat gaan we doen?" Ik pak Justin zijn hand vast en trek hem mee naar mijn nieuwe favoriete plek. Na tien minuten niks gezegd te hebben en enkel samen gewandeld te hebben, hebben we mijn hotspot gevonden. Ik wijs naar het kleedje dat op de grond ligt. "We gaan hier zitten en vrienden worden." Zeg ik zachtjes terwijl ik mezelf op het kleed laat zakken. Justin kijkt me even vragend aan. "Vrienden worden?" Ik haal even mijn schouders op. "Justin, ik wil echt wel meer, maar jij bent beroemd, ik ben... nou ja alles behalve en daar boven op ik ben net pas gedumpt. Laten we eerst rustig beginnen." Zeg ik terwijl ik mijn benen voor me leg. Justin lijkt even te twijfelen, maar komt toch naast me zitten. "Vrienden, hoe doen we dat?" Justin kijkt me even lachend aan en gaat achterover liggen, terwijl hij op zijn ellenbogen en onderarmen op de grond leunt. Ik haal even mijn schouders op. "Laten we gewoon eerst elkaars gezelschap waarderen, gewoon met elkaar praten zonder dat we meer moeten zijn." Zeg ik terwijl ik meteen denk aan het liedje van Justin. "Wat komt mij die tekst bekent voor." Justin lacht weer en trekt me tegen zich aan. Ik ga op zijn borst liggen en kijk naar het prachtige uitzicht. "Oké. Laten we beginnen. Wat vond je van mij voor je mij echt leerde kennen?" Justin aait mijn haar zachtjes, waardoor ik mijn ogen even sluit, om te kunnen genieten. "Eerlijk?" Justin humt, maar stopt gelukkig niet met het aaien. "Ik vond je wel oké. Ik ben nooit ergens of van iemand fan van geweest. Voor het stappen luisterde ik wel eens met vriendinnen naar je muziek, maar het is niet echt mijn genre. Daarnaast, een popster, tja ik vond je persoonlijk gewoon een lul. Je leek me zo'n vrouwen verslinder en dan van Selena naar uhm dat model en dan zo verliefd doen en vervolgens is het uit. Ik heb geloof ik ook nog voorbij zien komen dat je ergens naakt gespot was." Ik haal even diep adem en draai mijn hoofd naar Justin.

"Je vond je me niet zo leuk?" Ik schud mijn hoofd en kijk hem nog even aan.

"En toch gaf ik je altijd de voordeel van de twijfel. Want ik geloofde namelijk heilig in de slechte opvattingen en ideeën van de media, fans, niet fans en boven al beroemdheid. Iets in mij zegt altijd, beoordeel niet te streng als je de persoon niet kent." Justin knikt even en laat zijn vinger over mijn wang glijden. Mijn wang lijkt meteen in lichte laaie te staan en wend mijn hoofd. "En toen viel ik voor je voeten. Mijn lichaam merkte je eerder op dan ik. Want ik viel later weer voor je. En iedere keer weer reageert mijn lichaam eerder op jou dan ik eigenlijk wil." Ik draai cirkeltjes over Justin zijn buik en kijk naar de bergen voor ons. "En jij?"