"မင္းမလုပ္ခင္ ငါ့ကို အခ်ိန္နည္းနည္းေတာ့
ေပးသင့္တယ္..အင့္..အခုလို မင္းလုပ္ေတာ့
ေက်နပ္သြားလား..ဟမ္..ဟင့္.."
ကၽြန္းေပၚသို႔ေရာက္ေနေလသည့္အထိ
မိုးတို႔သည္မစဲေသးပါ...မိုးနဲ႔အတူ သည္းေနတာက Byun Baekhyun ဆို
ေသာ Seoul သားေလးရဲ႕မ်က္ရည္ေတြ..
မိုးရြာေနေသာေၾကာင့္ ဆံပင္တို႔က ေရစို
ကာကပ္ေနၿပီး မ်က္လံုးတို႔က ဆားငန္ေရ
ေတြဝင္ေနသည့္အျပင္ မ်က္ရည္တို႔
ထြက္ေနေသာေၾကာင့္ နီရဲေနေသာ
မ်က္ဝန္းတို႔ျဖင့္ ဧည့္သည္ကို အားနာစြာျဖင့္ဘာမွျပန္မေျပာပဲႏႈတ္သာဆိတ္ေနလိုက္ၿပီး စင္ေယာ္ကို ကမ္းရွိ သစ္သားငုပ္တိုင္ တြင္ ႀကိဳးနဲ႔ခၽီေန၏..
"ဟင္..ျပန္ေျပာအံူးေလ...ငါပဲမွားတာပါ..
မင္းေလွေပၚငါမတက္သင့္ဘူး..မင္းက
တကယ္ မေကာင္းတဲ့ လူပဲ..လံုးဝ လံုးဝ
မေကာင္းတဲ့လူ..ဟင့္.."
ေျပာရင္းနဲ႔ သူ႔ကိုေနာက္ေက်ာေပးကာ
ထြက္သြားေသာ Seoul ကလာေသာ
ဧည့္သည္ကို ေငးၾကည့္ေနမိပါ၏..
"ေဟ့..ဘယ္သြားမွာလဲ...ဟိတ္ေကာင္ေလး"
"ဘယ္သူက ေကာင္ေလးလဲ...ဘယ္သြားသြား
မင္းအပူလား..!!"
"ခင္ဗ်ားကဧည့္သည္ေလ..ဒါကက်ေတာ့္အိမ္
ဒီကၽြန္းမွာခင္ဗ်ားအသိရွိလို႔လား..သြားစရာ
ေနရာရွိလို႔လား.."
ဘာရယ္မဟုတ္..စိတ္ထဲထင္လို႔ပါ..
ကၽြန္းေနရာေတာင္ ေသခ်ာမသိပဲစမ္းတဝါး
ဝါးလာေသာ Baekhyun ဆိုေသာ သူသည္
ဒီေနရာတြင္ အသိ မရွိေလာက္ပါ....
ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္လာတာလည္းမသိ
ေသာ္လည္း...
လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္းက ရပ္သြားၿပီး ျပန္လွည့္
လာၿပီး..
"ဟုတ္တယ္..မင္းလုပ္တာ..မင္းတာဝန္ယူ..
မင္းေၾကာင့္ ငါ့ဘဝပ်က္တာ..မင္းအၿပီး
တာဝန္ယူ.."
လက္ညႇိဳးကို ရင္ဖက္နားကို ဆက္ကာ ဆက္ကာ ထိုးရင္းေျပာ၏...
Seoul style လားပဲ...
ဒါေပမယ့္ က်ေတာ္ လုပ္လိုက္တာက အေရး
ေပၚမို႔ အျမန္လုပ္လိုက္ရတာပါ..
သူ႔ဘဝေတာ့ပ်က္ေအာင္ေတာ့မလုပ္မိပါဘူး..
စကားကို ဘယ္လိုေတာင္ေၾကာက္စရာ
ေကာင္းေအာင္ေျပာရတာတုန္း..
