"Chanyeol...Chanyeollie..."
ညဖက္က အိပ္ေရးပ်က္ခဲ့သည္မို႔ သာမန္ႏိုးထသည့္ အခ်ိန္ထပ္ ေနာက္က်စြာ...ေနေတာင္
အေတာ္ျမင့္ေနပီ....နံနက္ 10 ခန္႔ေပမယ့္ က်ေတာ့္
ကိုညက အေဖာ္ျပဳေပးတဲ့သူ႔ကို လိုက္႐ွာမိတယ္...အိပ္ခန္းထဲမွာ ဟာလာဟင္းလင္း...
အိမ္ေအာက္တြင္လည္း လူတစ္ေယာက္႐ွိေနသည္
ဆိုတဲ့အရိပ္အေယာင္မေတြ႔ရေပ...မီးဖိုေခ်ာင္ထဲတြင္ေတာ့ က်ေတာ့္ကို ႀကိဳဆိုေနတဲ့
စားပြဲခံုေပၚမွ ေကာ္ဖီခြက္ေလးေတြနဲ႔ေပါင္မုန္႔
ၾကမ္းတစ္ခ်ိဳ႕...Chanyeol ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ..?
ခါတိုင္းမနက္စာဆို ပူပူေႏြးေႏြးျပင္ဆင္ေပးတတ္
တဲ့သူကေလ..ေကာ္ဖီရဲ႕အေပၚယံလႊာကခပ္တင္း
တင္းျဖစ္ေနကာ ေအးစက္ေနပီဆိုတာ သိလိုက္ရ၏..ေကာ္ဖီခြက္ေလး ေဘးတြင္ စာေလးတစ္ေစာင္..
လက္ေရးကေတာ့ အေတာ္မလွ..ဒါေပမယ့္
က်ေတာ္ ဖတ္ႏိုင္၏..ဒီစာက Chanyeol ထားခဲ့တာ...?
"Baekhyunne...မင္းအိမ္ကိုလြမ္းေနတယ္ဆို
တာသိတယ္...ပီးေတာ့ မင္းရဲ႕ omma ကိုေရာ
လြမ္းေနတာမလား..?..ေတာင္းပန္ပါတယ္..
မင္းဘဝအတြက္အဖိုးတန္တဲ့အရာေတြကို ကိုယ္
ျပန္႐ွာေပးပါ့မယ္...မင္းရဲ႕ Chanyeollie.."ဟင္...Chanyeol...
ေအးစက္ေနေသာ ေကာ္ဖီေလးေတြရယ္..
ေတာင္းပန္ပါတယ္..မင္းတို႔ကိုအေရးမစိုက္ႏိုင္
ေသးတာ..Baekhyun အျပင္ကိုထြက္သြားေတာ့ ေကာင္းကင္
သည္မိုးအံု႔ေန၏...မေန႔ကေတာင္ ၾကယ္ေတြထြက္
ေနခဲ့တာကို အခုမွ ဘာလို႔ မိုးသားအံု႔အံု႔ေတြက
ေကာင္းကင္ေပၚမင္းမူေနရတာလဲ...ေကာင္းကင္ႀကီးဆိိီ ေမးေမ့ကာ အျပစ္တင္စိတ္နဲ႔
ေမာ့ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ က်ေတာ့္ပါးျပင္ေပၚသို႔
ေႂကြခ် က်ဆင္းလာေသာ မိုးေရစက္တစ္စက္..
![](https://img.wattpad.com/cover/89170288-288-k344283.jpg)