Pupa is de naam die gegeven werd aan een pop van bijna een eeuw oud. De pop werd in 1920 aan een klein Italiaans meisje gegeven. Het meisje groeide al snel uit tot een volwassen vrouw en leefde een goed leven. Toen de vrouw stierf in 2005 bleef Pupa achter. Voor meer dan 85 had de vrouw Pupa bijgehouden tot haar dood.
Het haar van de pop was gemaakt van echt menselijk haar. De vrouw en de pop 'Pupa' waren 85 jaar lang beste vrienden. De vrouw beweerde dat Pupa een eigen wil had en leefde. Ze vertelde haar verhalen over de pop aan haar kinderen en later haar kleinkinderen.
Pupa leefde voor de vrouw. Ze zouden zelfs gesprekken hebben gehad. Pupa en de oude vrouw waren beste vrienden tot haar dood in 2005.
Pupa zat zoals 'Mandy' ( uit een vorig verhaal ) in een glazen kast. De familie van de overleden vrouw beweerde dat Pupa ineens heel actief werd. Ze beweerde dat Pupa ineens in het huis begon rond te lopen. Het leek soms zelfs dat Pupa in een totale andere houding zat dan dat de eigenaars haar hadden achtergelaten.
Toen de pop in de glazen kast zat was het glas op een mysterieuze wijze aangedampt. Langs de binnenkant stonden de woorden 'Pupa Hate' geschreven alsof een kind het langs binnen had geschreven.....
Bedankt voor het lezen en vergeet niet om te stemmen en te volgen XD
Het verhaal dat ik oorspronkelijk gisteren wou publiceren komt morgen. Ik moest nog een paar kleine aanpassingen maken zodat jullie de leeservaring krijgen die jullie verdienen :)
Het kan misschien zijn dat ik het tweede deel vzn dit verhaal publiceer morgen maar dat zal ik nog wel zien.Ik wil echt iedereen bedanken die mij heeft bijgestaan door te lezen en te stemmen. Door jullie kan ik nu zeggen dat dit verhaal het populairste boek is in het Nederlandstalig horrorgenre :-)
JE LEEST
Echte Horrorverhalen✔
HorrorHet grootste aanbod van echte Horrorverhalen op heel Wattpad Dit zijn waargebeurde horrorverhalen dus denk er aan dat hetzelfde met jou kan gebeuren als met de mensen in deze verhalen. Dit zijn creepy horrorverhalen die bedoeld zijn om bij de lezer...