Een Bekend Gezicht (Langzame Updates)

1: Uilenpost

Harry Potter is niet van mij!!!!! Het is van J.K. Rowling!!!

-----------------------------------------------------------EBG---------------------------------------------------------

"Ik kan niet geloven dat we weer een jaar kunnen lezen!" Zei Lily opgewonden. Ze legde de foto naast haar op een tafeltje, schraapte haar keel en opende het boek. "Hoofdstuk 1: Uilenpost.."

Harry Potter was in veel opzichten een ongewone jongen. Ten eerste was de zomervakantie zijn minst favoriete tijd van het jaar en ten tweede wilde hij dolgraag huiswerk maken.

"Dat joch blijft me verbazen." Zei Sirius.

Harry wilde graag ruzie met zijn oom en tante vermijden; hij had het toch al grondig bij ze verbruid en dat alleen maar vanwege het telefoontje dat hij in de tweede week van de vakantie van een andere tovenaarsleerling had gehad.
Ron Wemel was Harry's beste vriend op Zweinstein. Het was pure pech geweest dat juist oom Herman had opgenomen.
"Met Herman Duffeling."
Harry verstijfde toen hij Rons stem hoorde.
"HALLO? HALLO? KUNT U ME VERSTAAN? IK - WIL - HARRY - POTTER - SPREKEN!"

"Oh Ron toch," zuchtte Lily. In haar ooghoeken zag ze Hermelien glimlachen, maar zei niks.

"MET WIE SPREEK IK?" bulderde oom Herman in de richting van de hoorn. "WIE BENT U?"
"RON - WEMEL!" brulde Ron. "EEN - SCHOOLVRIEND - VAN - HARRY!"
"ER WOONT HIER GEEN HARRY POTTER!" De daaropvolgende ruzie was een van de ergste geweest die Harry zich kon herinneren. "HOE HAAL JE HET IN JE HOOFD OM ONS NUMMER TE GEVEN AAN MENSEN ZOALS - MENSEN ZOALS JIJ!"

"Er is niks mis met mensen zoals hem!" zei James.

Daarom had Harry al vijf weken lang niets van zijn tovenaarsvrienden gehoord en was deze vakantie haast net zo erg als de vorige.

Het was één uur 's nachts. Harry kreeg plotseling een wonderlijk gevoel in zijn maag. Hij was al een uur lang dertien, zonder dat hij het beseft had.

"Gefeliciteerd, Harry!" zei Sirius blij. "Een hele dertien jaar."

Harry ging op zijn bed zitten en greep het pak van Egidius. Hij trok het bruine papier eraf en zag een gouden pakje en de eerste verjaarskaart die hij ooit van zijn leven had gekregen. Het knipsel kwam kwam duidelijk uit de Ochtendprofeet, want de mensen op de zwart-witfoto bewogen.

Arthur Wemel heeft de jaarlijkse Grote Gouden Galjoenenloterij van de Ochtendprofeet gewonnen. Tegen verslaggevers van dee krant zei een opgetogen meneer Wemel: "we gaan van het goud met vakantie naar Egypte. Onze oudste zoon, Bill, werkt daar als vloekbreker voor Goudgrijp, de tovenaarsbank.

"Oh, dat was vast leuk," zei Lily. "Dat hebben ze verdient."

Harry kon niemand bedenken die het meer verdiende om een berg goud te winnen, want de Wemels waren ontzettend aardig en straatarm. Hij pakte Rons brief en vouwde hem open.

Beste Harry,
Gefeliciteerd met je verjaardag!
Hoor eens, het spijt me echt van de telefoontje. Ik hoop dat die Dreuzels je het leven niet al te zuur hebben gemaakt. Ik heb het aan pa gevraagd en volgens hem had ik niet zo hard moeten schreeuwen.
We komen ongeveer een week voor school weer begint terug en gaan dan naar Londen om die toverstok en nieuwe boeken te kopen. Kunnen we daar niet afspreken?
Laat die Dreuzels je niet gek maken!
Probeer of je ook naar Londen kunt komen,
Ron.

Harry pakte zijn cadeautje uit. Het pakte bevatte een Zakgluiposcoop.

"Oh, dat wou ik altijd al hebben, maar mijn vader zei dat het rotzooi was," zei James. "Nou ja, misschien was dat het ook wel, maar dat maakt toch niet uit voor een tien jarig kind!"

Hij keek er een paar tellen blij naar en richtte zijn aandacht toen op et pak dat Hedwig had meegebracht. Van Hermelien.

Het was heel zwaar.. Hermelien kennende, zou het waarschijnlijk een groot boek vol ongelooflijk moeilijke spreken zijn - maar dat was het niet. Zijn hart sprong op toen hij het papier er afgescheurde  en een glanzend zwartleren etui zag, met in zilveren letters de woorden Luxe Onderhoudskit voor Uw Bezem.

"Oh, wauw! Hermelien! Dat is een geweldig boek! Ik heb het oude deel." zei James blij.
"Ik ben blij dat hij het leuk vond. Als een dertien jarig meisje heb je geen idee wat een dertien jarige jongen wil. Dus, iets met sport is wel altijd goed."

Harry legde het leren etui neer en bekeek zijn laatste pakje. Hij herkende de slordige hanenpoten op het bruine papier direct - het was van Hagrid. Maar voordat hij het helemaal kon uitpakken, begon het pak te trillen en maakt ede onbekende inhoud een hard, happend geluid - alsof het kaken had.
Harry verstijfde. Hij wist dat Hagrid hem nooit opzettelijk iets gevaarlijks zou sturen, maar Hagrids opvattingen over wat gevaarlijk was verschilden nogal van die van de meeste mensen.

Met een doffe plof viel het boek van het bed en schuifelde snel weg door de kamer. Harry sloop er voorzichtig achteraan. Het verstopte zich in de donkere ruimte onder het bureau. Harry, die vurig hoopte dat de Duffelingen nog sliepen, sloop naar zijn bureau, liet zich op handen en knieën zakken en stak zijn hand uit.
"Au!"

"Ja, waarom doe je dat nou?" zei Lily zuchtend. "Steek je hand lekker in het gezicht van een ding waar je niet van weet wat het is. Heel slim."

Hedwig en Egidius keken geïnteresseerd toe terwijl Harry het tegenspartelende boek tegen zijn borst klemde, haastig naar zijn ladekast liep, er een riem uit haalde en die strak om het boek gespte.

Harry haalde het toestemmingsformulier voor Zweinsveld uit de envelop en bekeek et, maar grijnsde niet meer. Het zou geweldig zijn om in de weekends een bezoek aan Zweinsveld te brengen; hij wist dat in dat dorp alleen tovenaars woonden en hij was er nog nooit geweest. Maar hoe moest hij oom Herman of tante Petunia in vredesnaam zover krijgen dat ze het formulier ondertekenden?

---------------------------------------------------EBG--------------------------------------------------------

Daar is het eerste (echte) hoofdstuk eindelijk!! Sorry dat het zo lang duurde, maar dat staat ook in de titel hihi.

xx C

P.s.  geen beloftes dat het volgende hoofdstuk snel komt of niet. :) <3