Een Bekend Gezicht (Langzame Updates)

10: Verzorging van Fabeldieren (Deel 2)

Hoe vinden jullie de nieuwe cover? Hij is gemaakt door: LightUnicornGirl en ze maakt nog heel veel andere mooie dingen!!

https://nl.wikipedia.org/wiki/Fabeldieren_in_Harry_Potter#Crup   ((Hier zie je de uitleg over de Crup))

/////////^^^^^^^^\\\\\\\\\\^^^^^^^^/////////^^^^^^^^\\\\\\\\\\^^^^^^^^/////////^^^^^^^^\\\\\\\\\\

De regen van gisteren was overgewaaid; de lucht was heldergrijs en he vochtige gras veerde onder hun voeten toen ze op weg gingen naar hun allereerste les Verzorging van Fabeldieren.

"Leukste les ooit! Weten jullie nog die éne keer toen professor Staartjes een paar Crups had meegenomen? Die beesten vreten alles! Ze vraten bijna Secretus' uniform op!" lachte Sirius. Lily smeet een kussen naar zijn hoofd. "Sorry.." mompelde hij.

Hagrid wachtte de leerlingen bij de deur van zijn huisje op. Hij droeg zijn lange jas van mollenvel en Muil, zijn wolfshond, stond naast hem. Zo te zien was hij nogal ongeduldig.
"Vooruit, opschieten!" riep hij toen de leerlingen kwamen aanlopen. "Ik heb iets hartstikke leuks voor jullie! Sla eerst je boek open."
"Hoe moeten we dat boek openslaan?" zei Malfidus. Hij liet zijn exemplaar van Het Monsterlijke Monsterboek zien, dat hij had dichtgebonden met een stuk touw.
"Je mot ze aaien." zei Hagrid, alsof het zo klaar was als een klontje. "Kijk -"
Hij pakte Hermeliens boek en liet zijn reusachtige wijsvinger over de rug van het boek gaan, dat rilde, openviel en stilletjes in zijn hand bleef liggen.

"Nou, oké," zei Hagrid. "Dus - dus jullie hebben je boek en - en nou motten die fabeldieren nog komen. Ja. Oké, ik ga ze halen. Effe wachten."
Hij liep met grote passen het bos in en verdween uit het zicht. "Allemachtig, de school gaat echt naar de haaien," zei Malfidus. "Dat die sukkel ons les mag geven! M'n vader krijgt een rolberoerte als hij dat hoort-"

"Oh hou toch je kop, Malfidus," zei Sirius. "Ik hoop dat je vader een rolberoerte krijgt."

Een stuk of twaalf van de bizarste wezens die Harry ooit had gezien liepen op een drafje in hun richting. Ze hadden het lichaam, de staart en achterpoten van een paard, vleugels en kop van een reusachtige adelaar, met wrede, staalkleurige snavels en grote, feloranje ogen. "Hippogriefen! Wat een prachtbeesten, hé?"

"Hij neemt Hippogriefen mee naar een stel dertien jarigen?" zei Remus. "Hagrid is een super fijne vent hoor, maar dat is niet z'n slimste idee."
"Nee, klopt," zei Hermelien. "En het wordt alleen maar leuker."

Harry snapte wat Hagrid bedoelde. Zodra je bekomen was van de eerste schok die de aanblik van iets wat half paard en half vogels was veroorzaakte, zag je hoe mooi de glanzende vachten waren, die vloeiend overgingen van veren naar haar.
"Nou, als jullie wat dichterbij komen.."
Daar voelde blijkbaar niemand iets voor. Harry, Ron en Hermelien liepen voorzichtig naar het hek. "Kijk, 't eerste wat je van Hippogriefen mot weten is dat ze hartstikke trots zijn. Hippogriefen hebben verdomd lange tenen. Wees nooit zo stom om d'r eentje te beledigen, want dat zou best wel es 't laatste kennen wezen wat je doet. Je mot altijd wachten tot de Hippogrief 't initiatief neemt. Je loopt naar hem toe en dan maak je buiging en wacht a. Als hij ook buigt, mag je hem aanraken. Als ie niet buigt maak je dat je wegkomt, want die klauwen bennen niet mals. Oké, wie wil er als eerste?"

"Hij maakt een grapje zeker?" zei Lily doodserieus. Ron grimaste en Hermelien schudde zuchten haar hoofd. "Op een Hippogrief!?"

De meeste leerlingen reageerden door nog verder terug te deinzen. Zelfs Harry, Ron en Hermelien hadden hun bedenkingen.
"Niemand?" vroeg Hagrid, die de leerlingen smekend aankeek.
"Ik ga wel," zei Harry.