Een Bekend Gezicht (Langzame Updates)

5: De Lekke Ketel #1

"Hier," Hermelien gaf zoals bij elk nieuw hoofdstuk, een foto. "Dit was met.. even denken.." Voordat Hermelien antwoord kon geven klopte er iemand op de deur.
"Wie is dát nou weer?" James stond op en liep naar de deur. "Ja?" zei hij toen hij de deur open deed.
Voor hem stond een lange jongen, met vuurrood haar en sproeten over zijn hele gezicht. "Hallo? Is Hermelien Griffel hier? Ik kreeg een bericht dat ik hierheen moest komen?"
"Ron!" riep Hermelien. Ze rende naar hem toe en gaf hem een knuffel. "Gelukkig, je bent er. Je bent net op tijd."
"Jij kent hem?" vroeg Lily.
Hermelien knikte. "Jullie ook. Kom op." Hermelien trok Ron mee en ze gingen naast elkaar op de bank zitten. James kwam ook weer en zat weer naast Lily. "Ron, weet jij toevallig wanneer deze foto is gemaakt?"
Ron keek naar de foto en trok zijn wenkbrauwen op. "Tuurlijk! Dat jij dat niet onthoud, Hermelien," Hij gaf haar een grijns. "Dit was ons.. derde jaar bij Waarzeggerij." Hermelien kreunde. "Ik weet het.. niet je leukste vak." zei Ron lacherig.
"Dat kun je ook wel aan jullie gezichten zien." lachte Sirius.
Ron keek op en keek Sirius en Remus recht in hun ogen aan. "Goed jullie weer te zien, Sirius, professor Lupos."
Hermelien gaf Ron een por. "Ssh!" Ze keek naar iedereen en zei snel: "Remus? Lees jij?"

Zodra Harry uit zijn kluis bij Goudgrijp zijn geldbuidel had bijgevuld, moest hij al zijn zelfbeheersing aanspreken om niet alles in één keer uit te geven. Maar Harry's zelfbeheersing werd het sterkst op de proef gesteld door iets wat hij een week na zijn aankomst in de Lekke Ketel zag in zijn favoriete winkel, Zwik & Zwachtels Zwerkbalpaleis.
"Komt net uit de fabriek - een prototype." zei een tovenaar.
Dat is de snelste bezem ter wereld, hé pa?" piepte een ventje. Harry moest er niet aan denken hoeveel die Vuurflits zou kosten.

"Een Vuurflits?" zei James. "Wauw.."

Naarmate de dagen verstreken begon Harry steeds vaker uit te kijken naar Ron en Hermelien. Er waren al een hoop leerlingen van Zweinstein op de Wegisweg geweest nu het nieuwe schooljaar naderde.
Toen Harry op de laatste vakantiedag wakker werd, bedacht hij dat hij Ron en Hermelien in elk geval morgen zou zien in de Zweinsteinexpres.
"Harry! HARRY!"
Ze zaten allebei op het terras voor Florian Fanielje's IJssalon; Ron was één massa sproeten, Hermelien was ontzettend bruin.

Lily keek Hermelien aan. "Jij bent toch niet zo bruin?"
Hermelien lachte. "Nee, ik was die zomer naar Zuid-Frankrijk op vakantie. Het was daar heel zonnig."

"Hé, hé, eindelijk!" zei Ron grijnzend toen Harry ging zitten. "We waren eerst bij de Lekke Ketel, maar daar zeiden ze dat je al weg was."
"Hoe wisten jullie dat ik in de Lekke Ketel logeerde?"
"Pa," zei Ron alleen.
Rons vader werkte op het Ministerie van Toverkunst en had uiteraard ook gehoord wat er met tante Margot was gebeurd.
"Heb je werkelijk je tante opgeblazen, Harry?" vroeg Hermelien ernstig. "Het is niet grappig, Ron. Je had gearresteerd kunnen worden!"
"Weet je vader toevallig waarom Droebel me geen straf heeft gegeven?"
"Waarschijnlijk omdat jij het bent, denk ik," zei Ron. "De beroemde Harry Potter en zo. Ik moet er niet aan denken wat het Ministerie met mij zou doen als ik een tante opblies.

"Wat dacht je van een leuk boek? " zei Ron onschuldig.

"Je was echt een irritant jong," zei Hermelien. Ze gaf Ron een klap op zijn schouder. "Maar wat ik wél kocht, was veel beter."
"Echt niet! Dat.. ding, is een nachtmerrie! Hij slaapt nog steeds op mijn kussen als ik hem niet wegjaag!"

"Nee, dat denk ik niet. Eigenlijk wil ik een uil. Ik bedoel, Harry heeft Hedwig en jij Egidius-"
"Egidius is een gezins-uil. Ik alleen Schurfie. Ik wilde hem trouwens laten onderzoeken. Volgens mij is Egypte hem niet goed bekomen."

"NEE, KNIKKEBEEN, NEE!" riep de heks, maar Schurfie schoot als een glibberig stuk zeep tussen haar vingers door, landde met gespreide pootjes op de grond en sprintte naar de deur.
"Schurfie!" Het duurde bijna tien minuten voor ze Schurfie weer hadden gevangen. "Wat wás dat?"
"Een ontzettend grote kat of anders een vrij kleine tijger," zei Harry.
Hermelien stond buiten, maar ze had geen uil bij zich. Ze had haar armen stevig om de reusachtige rode kat geslagen.
"Heb je dat monster gekocht?" vroeg Ron met open mond.
"Is het geen schoonheid?"

Meneer Wemel zat in de bar, verdiept in de Ochtendprofeet. "Harry! Hoe is het met je?"
"Prima, dank u," zei Harry. Meneer Wemel legde de krant eer en Harry zag het inmiddels vertrouwde gezicht van Sirius Zwarts omhoog staren.

Sirius slikte en keek James voorzichtig aan. "Totdat er en uitleg komt, zeg ik niks." zei James. Sirius knikte en Remus las verder.

"Dus hij is nog niet gearresteerd?" vroeg hij.
 "Nee, we zijn allemaal tijdelijk van ons gewone werk op het Ministerie afgehaald in een poging om hem op te sporen, maar tot nu toe zonder succes."
"Krijgen we een beloning als we hem vinden? Ik zou best wat extra geld kunnen gebruiken,"
"Doe niet zo idioot, Ron," zei meneer Wemel. "Zwarts laat zich heus niet vangen door een dertienjarige tovenaar."

---------------------------------------------------EBG----------------------------------------------

Was het leuk? Mooi, ik schrijf nu meteen het tweede stuk.. :)