Een Bekend Gezicht (Langzame Updates)

7: De Dementor

Sorry dat het weer zo lang heeft geduurd, maar hier is het!! Harry Potter is  niet van mij!!!

-------------------------------------------------------EBG-------------------------------------------------------------

"Geef mij het boek maar," zei Ron. "Dit stuk wil je liever luisteren in plaats van zelf lezen, denk ik.
"Oh! Ik heb nog een foto!" Hermelien pakte de volgende foto en gaf hem aan Lily. Lily zuchtte diep en kreeg tranen in haar ogen.
"Wat een schatje is het! Kijk nou James.." Ze duwde de foto bijna in zijn gezicht en glimlachte.
"Hij is heel leuk, Lils," zei James. "Hij heeft echt jouw ogen."
"En jouw gezicht."

"Wat zal ik blij zijn als ik in die trein zit!' zei Ron. "Op Zweinstein ben ik tenminste van Percy verlost! Nu beweert hij weer dat ik expres thee heb gemorst op z'n foto van Patricia Hazelaar. Je weet wel, z'n vriendinnetje."

Ron lachte om z'n eigen jonge zelf. "Oh Ron, een vriendin hebben is nog niet zó erg hoor.." zei hij terwijl hij een arm om Hermeliens schouders legde.
"Oh houd je mond!" zei Hermelien blozend.

"Wat wilde je zeggen?" vroeg Ron.
"Straks," mompelde Harry toen Percy binnenkwam.
Naast de berg koffers stond een rieten mandje waaruit luid geblaas opklonk. "Rustig maar, Knikkebeen," kirde Hermelien door het rieten deurtje. "Als we in de trein zitten, mag je eruit."
"Geen sprake van!" snauwde Ron. "Hoe moet het dan met Schurfie?"

De Rit naar het station verliep rimpelloos vergeleken met Harry's reis met de Collectebus. De auto's van het Ministerie leken haast normaal, al merkte Harry dat ze door kleine openingen in het verkeer konden glijden op een manier die oom Hermans nieuwe auto van de zaak beslist niet had kunnen evenaren.
"Nou, laten we maar met twee tegelijk gaan, nu we met zo veel zijn," zei meneer Wemel en hij keek om zich heen. "Ik ga eerst, samen met Harry."

Percy en Ginny verschenen plotseling achter Harry. Ze hijgden en waren blijkbaar in volle vaart door het hek gerend. "Ah, daar heb je Patricia!" zei Percy, die zijn haar gladstreek en rood werd. Ginny keek naar Harry en ze wendden hun gezicht af om hun lachen te verbergen.

Mevrouw Wemel kuste al haar kinderen, toen Hermelien en ten slotte Harry. Hij voelde zich opgelaten maar was eigenlijk ook best blij toen ze hem extra stevig omhelsde.

"Oh Harry.. ik wou dat ik je kon knuffelen, ook al was het maar één keer!" zei Lily terwijl ze de baby foto van Harry dichtbij haar hart hield.

"Harry, ik moet je iets zeggen voor de trein vertrekt-" zei meneer Wemel gespannen.
"Maakt u zich maar een zorgen, meneer Wemel," zei Harry "Ik weet het al."
"Weet het je het al? Hoe kan dat?"
"Ik - eh - ik hoorde u en mevrouw Wemel gisteren toevallig praten. Het spijt me-" voegde Harry er vlug aan toe.
"Ik had liever niet gehad dat je het zo te weten was gekomen," zei meneer Wemel ongerust.
"Nee - echt, dat geeft niks. Nu heeft u uw belofte aan Droebel gehouden en weet ik toch wat er aan de hand is."
"Harry, je moet doodsangsten uitstaan-"
"Nee echt niet. Echt niet. Ik probeer heus niet de held uit te hangen of zo, maar Sirius Zwarts kan moeilijk erger zijn dan Voldemort, nietwaar?"
Harry, ik wist dat je- hoe zal ik het zeggen? - steviger in je schoenen staat dan Droebel blijkbaar denkt en ik ben natuurlijk blij dat je niet bang bent, maar-"
"Arthur! De trein vertrekt zo!"
"Hij komt eraan, Molly!" zei meneer Wemel. "Hoor eens, ik wil dat je belooft -"
"Dat ik braaf zal zijn en op het kasteel zal blijven?"
"Niet helemaal," zei meneer Wemel, die serieuzer keek dan Harry hem ooit had zien doen. "Harry, beloof me dat je op zoek gaat naar Zwarts."
"Waarom zou ik op zoek gaan naar iemand die me wil vermoorden?"

James had zijn vuisten zó hard gebald dat zijn knokkels wit werden. "Rustig, James," fluisterde Lily. "Je moet eerst allebei de kanten van het verhaal horen, voordat je conclusies mag trekken."

Harry, Ron en Hermelien besloten op zoek te gaan naar een lege coupé en hun bagage mee te nemen. Alle coupés waren echter vol, behalve de allerlaatste, waar één man bij het raam zat te slapen.
"Wie zou dat zijn?" siste Ron, terwijl ze zo ver mogelijk van het raam gingen zitten en de deur dichtschoven.
"Professor R. J. Lupos," fluisterde Hermelien.

"Wat!" riep Sirius verrast uit, even vergeten in welke situatie ze zaten.
"Maanling, wat maak je ons nou? Professor Lupos?" zei James grijnzend.
Remus haalde zijn schouders op. "Weet ik veel. Misschien.. blijkbaar." mompelde hij verbaasd.

Ze waren veel geschokter door het nieuws dan Harry had gedacht. Zowel Ron als Hermelien was blijkbaar banger voor Zwarts dan Harry zelf. "Niemand weet hoe hij uit Azkaban ontsnapt, is," zei Ron onbehaaglijk. "Dat is nog nooit iemand gelukt. En hij was een van de zwaarst bewaakte gevangenen."
"Maar ze zullen hem toch wel weer oppakken?" zei Hermelien. "Ik bedoel, de Dreuzels zijn ook naar hem op zoek."

"Ik hoop dat hij inderdaad alleen maar slaapt," zei Ron zacht toen de heks de deur van de coupé weer dichtschoof. "Ik bedoel - hij is toch niet dood, hé?"
"Nee, nee, hij ademt nog," fluisterde Hermelien.

"Oh, bedankt voor de bezorgdheid, jongens." mompelde Remus grijnzend. Ron haalde zijn schouders op en Hermelien giechelde.

-------------------------------------------------------------EBG---------------------------------------------------------

Was het leuk??