Een Bekend Gezicht (Langzame Updates)

9: Klauwen & Theebladeren (Deel 1)

"Wie wil er nu lezen?" vroeg Ron. Hij gaf het boek aan Lily en graaide een nieuwe foto uit de tas van Hermelien. "Ze liggen niet op volgorde toch?" fluisterde hij. Hermelien schudde haar hoofd.

"Nee, pak maar."

"En hier is nog een foto.. wat is dit? Oh!" zei Ron en hij gaf de foto aan James. Ron kreunde en Hermelien bloosde.

"Wanneer was dit?" vroeg James plagend.

"Nou.. het vierde jaar werd het Toverschool Toernooi weer ingevoerd en dit was het Winter bal waar je naartoe mocht. Harry had natuurlijk een normaal pak en ik kreeg het pak van mijn oudoom. Het zag er niet uit, maar ja, dat kun je zelf ook wel zien, denk ik."

James probeerde zijn lach in te houden, maar faalde. "James!" Lily sloeg James op zijn schouder en hij stopte met lachen. "Wie zijn die twee meisjes? Waren dat jullie dates voor het bal?"

"Nou ja..?" begon Ron onzeker. Hermelien schraapte haar keel.

"Harry en Ron hadden geen idee met wie ze moesten gaan en Ron deed iets heel stoms, maar we hebben het elkaar vergeven.." zei Hermelien met een boze blik op haar vriendje. "Hij vroeg mij, maar ik was al gevraagd en toen werd hij jaloers.."

"Ik was niet-"

"Je was jaloers. Harry wilde eigenlijk een ander meisje vragen, Cho Chang, maar zij was ook al gevraagd door een andere kandidaat, dus vroegen Harry en Ron Parvati en Padma Patil. Lieve meisjes. Ron wat minder."

"Ik weet het.. ik was een zak. Je schreeuwde dingen naar me, ik was jaloers en toen werd je boos op Harry, terwijl hij niks had gedaan.. Het was chaos."

"Wow. Ons bal was wat rustiger, maar oké," zei Remus. "Laten we beginnen."

Hermelien bestudeerde haar lesrooster. "Hè fijn, we beginnen direct met een paar nieuwe vakken," zei ze blij.
"Hermelien, je staat genoteerd voor tien vakken per dag. Negen uur: Waarzeggerij. En daaronder, ook negen uur: Dreuzelkunde. En daaronder staat Voorspellend Rekenen, óók om negen uur. Ik bedoel, je bent goed, maar niemand is zó goed."
"Oh dat lukt best. Ik heb het geregeld met professor Anderling."

De zaal begon leeg te stromen en de leerlingen gingen p weg naar hun eerste les. Ron keek op zijn rooster. "Laten we maar vast gaan. Waarzeggerij is helemaal boven in de Noordertoren. Daar doen we minstens tien minuten over."
Het was een hele wandeling. Ook na twee jaar op Zweinstein wisten ze nog niet alles van het kasteel. "Er - móét - een - kortere - weg - zijn!"

Er kwamen geen deuren uit op de overloop, maar Ron gaf Harry een por en wees op het plafond, waar zich een rond luik met een koperen naamplaatje bevond.
"Sybilla Zwamdrift, lerares Waarzeggerij. Maar hoe moeten we boven komen?"
Het was alsof iemand zijn vraag had gehoord, want plotseling ging het luik open en kwam er een zilveren ladder naar beneden.

"Waar is ze?" vroeg Ron. Plotseling klonk er een stem op uit de schaduwen; een zachte, dromerige stem.

"Welkom. Wat fijn om jullie eindelijk in jullie fysieke verschijningsvorm te zien. Ga zitten, kinderen, ga zitten. Welkom bij Waarzeggerij. Ik ben professor Zwamdrift. Waarschijnlijk hebben jullie me nog nooit gezien. Ik heb namelijk gemerkt dat de scherpte van mijn Innerlijk Oog afneemt als ik me te vaak blootstel aan de drukte en herrie in het hoofdgebouw."

"Uhm..?" zei James. "Wat?"

"Goed ik wil dat jullie je opsplitsen in paren. Pak een theekopje van de plank en kom naar mij, dan schenk ik het vol. Ga dan zitten en drink de thee op, tot alleen de droesem nog over is."

"Oké," zei Ron. "Wat zie je in mijn kopje?"
"Een hoop kleffe bruine smurrie." zei Harry. Ik zie een raar soort kruis.. dat betekent dat je 'beproevingen en leed' te wachten staan - sorry - maar ik ook iets wat een zon zou kunnen zijn.. wacht even.. en dat betekent 'gelukzaligheid.. dus ik denk dat je vreselijk zult lijden, maar heel gelukkig zult zijn."

"We waren nooit zo goed in Waarzeggerij.." mompelde Ron.
"Lily ook niet.." grijnsde James.
Hij kreeg een klap op zijn schouder. "Hey! Ik was niet zo slecht.."
"Maakt niet uit hoor, Lily. Hermelien was even slecht." zei Ron, met net zo'n grijns op zijn gezicht als James had.
"Ronald!" zei Hermelien blozend. "Alleen omdat dat mens me niet leuk vond.."

"Mijn beurt.." Ron staarde aandachtig en fronsend naar het kopje van Harry. "Ik zie een klodder die iets wegheeft van een bolhoed, maar als je het zo houdt, lijkt het meer op een eikel.. wat betekent dat? 'Een meevaller, een onverwachte som goud.' Hartstikke goed, dan kun je mij wat lenen.. en hier zie ik iets - wat op een beest lijkt.. ja, als dat de kop was dan zou het nijlpaard kunnen zijn.. of een schaap.."
Professor Zwamdrift draaide zich abrupt om toen Harry moest lachen.

"Laat mij eens kijken, liefje," Een valk.. beste jongen, je hebt een doodsvijand."
"Dat weet toch iedereen," zei Hermelien. Professor Zwamdrift keek haar aan. "Nou dat is toch zo? Iedereen weet hoe het zit met Harry en JeWeetWel."

Harry en Ron staarden haar met een mengeling van verbazing en bewondering aan. Zo hadden ze Hermelien nog nooit tegen een leraar horen praten.
Iedereen staarde gefascineerd naar professor Zwamdrift die naar adem snakte en een gil slaakte.
"Ach, arme jongen.. arme, lieve jongen.. nee.. ik kan het beter niet zeggen.. nee.. vraag me alsjeblieft niet.."

"Wat is er professor?" vroeg Daan Tomas.
"Beste jongen," zei professor Zwamdrift, die aar enorme ogen opeens dramatisch opensperde, "je hebt de Grim!"

"Een wat?" vroeg James. "Wat is een Grim?"
"In waarzeggerij betekent het.." Lily knipperde haar tranen weg. "De dood."