Een Bekend Gezicht (Langzame Updates)

8: De Dementor #2

Deel 2!!

------------------------------------------------------<3----------------------------------------------

"We moeten er bijna zijn," zei Ron die langs professor Lupos leunde om uit het inmiddels inktzwarte raam te kijken. Hij had dat nauwelijks gezegd of de trein minderde vaart.
"Goed zo, ik val om van de honger. Ik echt trek in dat feestmaal.."
"We kunnen er nog niet zijn," zei Hermelien, die op haar horloge keek.
"Waarom stoppen we dan?"
"Zouden we pech hebben of zo?"
"Geen idee.." Harry hoorde een piepend geluid en zag de vage omtrek van Ron, die een stukje van het raam schoonveegde en naar buiten tuurde.
"Ik zie iets bewegen," zei Ron. "Volgens mij stappen er mensen in.."

"Niet leuk.. vind ik niet leuk.." mompelde Lily, die dichter in James' zij klom.

Blijkbaar was professor Lupos eindelijk wakker geworden. Harry hoorde iets bewegen in zijn hoekje. Iedereen deed er niet zwijgen toe. Er klonk een zacht, knetterend geluid en een flakkerend licht vulde de coupé. Professor Lupos bleek een handvol blauwe vlammen beet te houden. "Blijf waar je bent," zei hij met zijn hese stem. Voor Lupos bij de deur kon komen, ging die echter al open.
In de deuropening stond een gedaante in een zwarte mantel, die met zijn hoofd bijna het plafond raakte. Harry's blik flitste omlaag en zijn maag draaide om. Toen haalde het ding, wat het dan ook was, traag en diep en rochelend adem, alsof het meer dan alleen lucht probeerde op te zuigen uit zijn omgeving.
Harry's ogen rolden omhoog. Hij kon niets meer zien. Hij verdronk in ijzige kou. Het ruiste in zijn oren, alsof hij onder water was. En toen hoorde hij in der verte iemand gillen: vreselijke, smekende gillen van doodsangst.

"Harry!" gilde een snikkende Lily.

"Harry! Harry! Is alles goed met je?" Iemand sloeg hem in zijn gezicht.
"W-wat?" Harry deed zijn ogen open. Hij zag lantaarns boven zich en de vloer trilde - de Zweinsteinexpres reed weer en de lichten waren aangegaan.
"Gaat het weer een beetje?" vroeg Ron nerveus.
"Ja," zei Harry, die vlug naar de deur keek. Het wezen met de mantel was verdwenen. "Wat is er gebeurd? Waar is dat - dat ding? Wie hoorde ik zo gillen?"
"Niemand gilde," zei Ron, nog zenuwachtiger.

"Ik gilde.." fluisterde Lily.
"Ze bedoelen in het verhaal, Lily." zei James zacht.
Lily staarde Ron en Hermelien aan. "Hij hoorde me, ja toch? Dat was mijn gil?" vroeg ze paniekerig.
Hermelien knikte zachtjes. "Ja, dat is wat Harry mij verteld heeft, in ieder geval. Bij een Dementor denkt hij aan zijn ergste nachtmerrie, de nacht dat hij jullie overleden. Het enige wat hij van jullie kan herinneren, van jou, Lily, is je gil toen je hem beschermde die avond."

Ze maakten een sprongetje van schrik toen er een knakkend geluid klonk. Professor Lupos brak een enorme plak chocola in stukken.
"Alsjeblieft, eet op. Dat helpt."
"Wat was dat voor iets?" vroeg hij aan Lupos.
"Een Dementor," zei Lupos. "Een Dementor van Azkaban. Eet op, dat helpt. Ik moet de machinist even spreken, neem me niet kwalijk-"

Toen Harry ook de koets uitkwam, klonk plotseling  een lijzige stem in zijn oor. "Ben je flauwgevallen Potter?"
Malfidus wrong zich langs Hermelien, ging onder aan het stenen bordes staan en versperde Harry de weg.
"Rot op, Malfidus!" siste Ron.
"Ben jij ook flauwgevallen, Wemel? Was je ook zo bang van die enge Dementor?"
"Is er iets?" zei ene milde stem. Professor Lupos was net uit de volgende koets gestapt.

"Ik heb een milde stem. Hebben jullie een milde stem? Nee? Jammer.." zei Remus met een plagerig stemmetje.

Malfidus staarde brutaal naar professor Lupos en liet zijn blik over zijn verstelde gewaad en haveloze koffertje gaan. Met een vleugje sarcasme zei hij: "Nee hoor - eh - professor."

"Welkom!" zei Perkamentus. "Ik heb een paar mededelingen en een daarvan is nogal ernstig. Zoals jullie ongetwijfeld weten, omdat ze de Zweinsteinexpres al hebben doorzocht, verblijven enkele Dementors van Azkaban op ons schoolterrein, in opdracht van het Ministerie van Toverkunst."

"Wat! Ik weet zeker dat daar nog problemen mee komen. Zeg me dat ik het fout heb?" zei Lily.
Ron en Hermelien zeiden niks. "Geweldig.." zuchtte zij sarcastisch.

"Om op een wat vrolijker onderwerp over te stappen, zou ik graag twee nieuwe leraren in ons midden willen verwelkomen. Om te beginnen, professor Lupos, die bereid was om de vacante post van leraar Verweer tegen de Zwarte Kunsten op zich te nemen."
"Moet je Sneep zien!" siste Ron in Harry's oor. Professor Sneep, staarde naar professor Lupos, die een eindje verder aan de oppertafel zat. Iedereen wist dat Sneep zelf graag leraar Verweer tegen de Zwarte Kunsten wilde worden.
"Tot mijn genoegen zal zijn plaats echter worden ingenomen door niemand minder dan Rubeus Hagrid, die erin heeft toegestemd om naast zijn werk als jachtopziener ook deze baan als leraar op zich te nemen."

In de vertrouwde ronde slaapzaal met de vijf hemelbedden keek hij om zich heen en had het gevoel dat hij eindelijk thuis was.