Merhaba bu bölümde sizi biraz şaşırtıcam kısa oldu biliyorum ama bilerek kısa yazdım çünkü bu bölümde kafanızda biraz soru işareti kalıcak ve gelecek bölümde bu soruları cevaplayacağım için gelecek bölüm çok daha güzel ve uzun olucak söz veriyorum ☻ tüm okuyuculara burdan teşekürlerimi iletiyorum❥.
Isteyenler şarkı ile okusun!
(Avril lavigne - let me go)
"Sende Irem'i seviyorsun"
"Yani onu sevdiğini itiraz etmiyorsun Hayal" dedi her ne kadar güçlü durmaya çalışsada onun üzüldüğünü görebiliyordum.
Biraz sessiz kaldı ve sonra bana baktı
"Demek onu görmek istiyorsun"
Kolumdan tuttu ve beni peşinden sürüklemeye başladı.
Bir sokağa girdik ve Arın önümde olduğu için pek birşey göremiyordum.
Arının en iyi arkadaşlarından olan Ege'yi gördüm bana baktı ve alaycı alaycı güldü.
Arın önümde durdu birkaç saniye bana baktı. Sonra çekildi.
Yere baktığımda Berk kanlar içinde yerde yatıyordu.Gözyaşlarımı tutamadım yanına diz çöktüm.
"Özür dilerim" dedim.Bana cevap veremedi çünkü baygındı ve lanet olsun başı kanıyordu.
Arın'a elimi uzattım
"Bana arabanın anahtarını ver onu hastaneye götürmem gerek"
"Ben bırakım " dedi donuk bir sesle
Berk'i bir taraftan ben, bir taraftanda Ege destek vererek taşıyordu.Arın ise önden gidiyordu .
Sonunda arabaya vardığımızda Arın ve Ege öne geçti ben ise arkada hâlâ baygın olan Berk ile kalmıştım.
Onun bu halini görünce yine ağlamaya başladım.Elini tuttum ve
"İyi olucaksın Berk iyi olucaksın" dedim fısıltıyla.
...
Sonunda vardığımızda onu hemen sedyeye yatırdılar ve götürdüler.
Sandalyelerden birine oturdum ve kafamı arkama yaslayıp sessizce ağlamaya devam ettim ve sadece bekledim , onun iyi olması için bekledim.
Arın duvara yaslanmış beni izliyordu.
Sonra bir hemşire yanıma geldi ve onu nasıl bulduğumuzu sordu.
"Ne olduğunu bilmiyoruz Berk'i bulduğumuzda bu haldeydi"
"Peki siz neyi oluyorsunuz?"
diye sorduğunda Arın'ın bana baktığını hissetmiştim ama umrumda bile değildi.
"Sevgilisiyim,adım Hayal.Bunlarda arkadaşlarım" dedim ,sesim çok kısık çıkıyordu.
Hemşire tamam Hayal hanım biz sizi olaylardan haberdar ederiz dedi ve geldiği yere doğru geri gitti.
Gözlerimi kapattım ve iyi olması için dua etmeye başladım.
...
Gözlerimi açıp etrafa bakındığımda,Berk'in ilk geldiğinden beri hayat mücadelesi verdiği odadan bir hemşire çok telaşlı bir şekilde dışarı çıktı.Bu hemşire bana yaklaşık 10 dakika önce ne olduğunu soran kadındı.
Sonra bir doktor çıktı ve yanıma geldi
"H... hayal hanım, onu kaybettik"
Ağlamaktan şişmiş olan gözlerim kararmaya başladı...
