Dochter

Brief

Hoofdstuk 3.

Maria's verjaardag. opa's, oma's, tante's, ooms, iedereen die wilde was gekomen. en Maria was blij en overladen met cadeautjes. een karaokeset, een dvd van K3 en de ijsprinses, een pashoofd en een kinder-make-up-set. dat was nog niet alles maar om alles op te noemen ben ik nog wel een tijdje bezig. die van mij had ze nog niet gekregen dat zou ik pas doen als we klaar waren met avondeten.

Ik keek op de klok: oeps het was al 17:24 uur! snel met het eten beginnen. ik maakte een pastinaaksoep als voorafje en een zalmlasagne als hoofdgerecht.

"Mmm"'s en "heerlijk"s klonken van de eettafel. ik was blij.

Ja, ik was blij maar dat viel in het niets met toen Maria haar cadeautje kreeg. ze was zo blij. je kom haar gezicht zien opbloeien. haar ogen werden drie keer zo groot en haar mond viel open toen ze het inpakpapier van het cadeau scheurde. ik hoorde zangerige "oeh"s en "aah"s van familieleden.

Maria begon te huilen van blijdschap. ze sprong uit haar stoel en rende op mij af om mij vervolgens helemaal dood te knuffelen. "dankjewel... dankje dankje dankje" Maria, wat was het toch een schatje...

Toen alle familie weg was keken we nog naar de film: Ice age 2. toen die was afgelopen besloot ik dat ik haar maar naar bed zou brengen. ik las haar een verhaaltje voor van Beatrix Potter. dat was haar lievelingsschrijver. zij schreef over pratende dieren die kleren droegen en net zo slim en sluw konden zijn als mensen.

Ik werd moe wakker. Maria was al met haar Barbie's droomhuis aan het spelen en riep zo af en toe: "het is zaterdag! papa je moet NIET naar je werk ik heb honger ik wil ontbijten!"

ik liep slaperig naar haar kamer en tilde haar op. ze stribbelde lachend tegen. ik zette haar neer aan de eettafel en ik maakte ontbijt voor haar.

ineens riep ze dat ik op de klok moest kijken. ik dacht dat er iets ergs aan de hand was maar er liep een klein dik zwart spinnetje op. ik pakte hem en zag ondertussen dat het al 11:00 uur was. ik deed de spin naar buiten en pakte de brieven en de krant van de deurmat.

Maria kleedde zich aan om naar Lily te gaan terwijl ik in mijn ochtendjas de krant las.

"Papa... er zit een kever in de badkamer!" riep Maria. ik kwam naar de badkamer toe om de kever weg te halen en zelf mijn kleren aan te doen.

Toen Maria bij Lily speelde las ik de rest van de post. fijn! een bekeuring!

Toen viel mijn oog op een witte envelop met in een handschrift wat ik niet herkende mijn naam en adres erop geschreven. ik scheurde hem open en las met mijn mond open terwijl de tranen over mijn wangen stroomden:

Papa,

Ik ben het Emily.

Mijn hart stond stil. dit kon gewoon niet! ik las verder:

Ik mis je! Ik mis je meer dan ik ooit had gedaan. Ik betreur wat er met mama is gebeurd en ben erg nieuwsgierig naar Maria.

Nu het vervelende. ik ben zeven jaar geleden verongelukt en daarbij na mijn val van de moterkap meegenomen door een man die mij niet bekend voorkwam. hij heeft mij niet altijd even goed behandeld. het was dan ook erg lastig om deze brief te verzenden.

Een telefoon heb ik niet.

Ga alsjeblieft niet naar de politie! daar ga je moeilijkheden mee krijgen! Die man is slimmer dan hij eruit ziet. ik heb al vaak geprobeerd om te ontsnappen, maar hij is me altijd te slim af geweest.

Ik wil je zien papa!

Xxx Emily

P. S. ik woon nu al zeven jaar in (...) in de (...)straat op nummer 17. Dat is op de 1e verdieping.

"Nee..." zei ik "dit d-dit kan niet!". In de hoeveelheid tranen die ik in de minuut die verstreek nadat ik het gelezen had liet ontsnappen kon iemand verdrinken! ik kon het eerste halfuur alleen nog maar voor me uit staren door mijn betraande ogen en nadenken.....

---------------------------------------------