Dochter

H.10

Hoofdstuk 10

Martin

Ik werd wakker, dit keer in mijn eigen bed. Geen slangetjes en andere ziekenhuis spullen. ik keek om me heen. Ineens dacht ik eraan, Maria!

Mijn lichaam voelde gezond aan dus ik rende naar mijn kast en kleedde me om, snelde naar buiten en belde aan bij Anne.

Haar slaperige gezicht verscheen achter de deur. Ik vroeg maar meteen waar Maria nu was. "Jij had toch een oppas gestuurd voor haar? Ik heb haar meegegeven aan een man die zei dat jij hem had besteld om op je kind te passen overdag én 's nachts..." zei Anne. "Heette hij Frits?" vroeg ik. "ja hoezo?" zei ze. "Dan hebben we een probleem!" riep ik. "Je hebt Maria meegegeven aan dezelfde man die Emily heeft!" Dit moest ze even laten bezinken. "Nee toch? Hoe kon ik zo stom zijn!" riep ze "Nu voel ik me helemaal verplicht om je te helpen. Dus ik ga mee om ze te redden."

Nu ik erover nadenk had zij er eigenlijk niets aan kunnen doen.

"Zorg voor een opvang voor Lily we komen ze morgen een bezoekje brengen" zei ik. Zonder verder op een antwoord te wachten liep ik naar mijn eigen huis.

__________________________________

Sorry voor de... je weet wel soort van Cliffhanger maar je zult het zien. .Geef alsjeblieft je mening of je wel of geen deel 2 van dit boek wil...

(P.S. je kent het vast wel dat je aan het schrijven bent en dan opeens komt dat stomme berichtje over dat je batterij bijna leeg is... en nog een keer... en nog een keer... en je blijft het negeren tot je apparaat uitvalt. dat heb ik dus zo verrekte vaak als ik lekker aan het schrijven ben...)

Ik ga nog even verder met h.10...

__________________________________

Emily

Frits kwam weer binnen. Maar in plaats van water nam hij iets anders mee de kelder in. Hij smeet het meisje het trappertje af. Ik ving haar op voor ze de grond raakte met haar hoofd en zag dat ze een jaar of zes moest zijn! Frits deed de deur op slot en het meisje omhelsde me hevig en begon te huilen. Ik wilde haar wel troosten als ik zelf niet al in huilen was uitgebarsten!

Hoe kon hij? Het was een mooi blond meisje. Ineens vroeg ze hoe ik heette. En in plaats van antwoord geven zei ik "jij bent zeker Maria." ze knikte "Hoe weet je dat?" vroeg ze zachtjes. "Omdat ik Emily ben..." zei ik. Ze schrok maar wist dat ik echt haar zus ben en niet loog. "Ik wil hier weg Emily." zei ze jammerend. "Ik ook liefje ik ook." Zei ik maar. Maar ik weet dat wat Martin nu dan ook aan het doen is hij wil ons hier vandaan halen.

__________________________________